Enerzijds vind ik bloggen heerlijk. Mijn gedachten de vrije loop laten gaan. Vooraf mijn verhaal goed kunnen overdenken, voordat ik het deel. En zelf kunnen kiezen of ik de reacties lees of niet. Maar ondanks dat ik mij voorgenomen heb vooral voor mijzelf te schrijven, valt dat regelmatig toch tegen. Ik merk dat ik mijzelf nauwelijks in kan houden om steeds te kijken of mijn blogs wel of niet gelezen worden. Met het gevaar dat mijn focus op het schrijven verdwijnt en mijn obsessie voor wel of niet gelezen worden, ofwel gehoord worden, weer terugkomt.
Energie en inspiratie
Vol goede moed begon ik weer opnieuw met bloggen, na een zeer nodige break. Vastberaden deze keer te schrijven voor mijzelf en te genieten van de energie en inspiratie die ik ervan krijg. Maar het eerste blog was nog niet geplaatst of ik zat toch weer bijna ieder half uur te spieken of er niet al wat reacties of likes op waren gekomen.
Telefoon checken
Een beeld wat ik heel vervelend vind, aangezien ik ten eerste niet naar mijn kinderen over wil komen als een moeder die alleen maar op haar telefoon zit. Ten tweede wil ik mijn zelfvertrouwen niet meer zo sterk af laten hangen van waardering van buitenaf. Maar bovenal wil ik niet bloggen voor de likes en de aantallen, maar voor mijzelf.
Willen mensen dit wel lezen?
Daarnaast merk ik dat de hoeveelheid reacties ook weer hun effect beginnen te krijgen op mijn motivatie om te gaan bloggen. Ik ga weer kritischer kijken naar mijn onderwerpen, schrijfstijl en inhoud. Wie zit hier nou op te wachten? Allemaal signalen dat ik vooral mijn telefoon weg moest leggen en de reacties het beste kan negeren.
Dopamine
Het lastige is dat iedere like, reactie of share van mijn blog dopamine vrijmaakt in mijn hersenen, net als bij iedereen. Als je de hele dag heel veel moeite moet doen om het leuk te houden, vanwege een te sterke perfectiedrang, dan blijft die simpele shot van dopamine nog steeds de weg van de minste weerstand. Want waar haal ik die oppepper anders zo makkelijk vandaan?
Opties
Nou ja, eigenlijk is dat niet zo moeilijk. Ik kan naar muziek luisteren, een goed boek lezen of een warm bad nemen. Ook kan ik naar de zonnebank gaan of een leuke film kijken op Netflix. Een andere optie is een dagje uit met mijn kinderen, naar de speeltuin of op bezoek bij een vriendin.
Op zoek naar een nieuwe balans
Als ik mijn verhaal zo eens teruglees, heb ik eigenlijk genoeg vervangende opties om niet afhankelijk te zijn van die externe waardering. Maar daar was ik nooit achtergekomen als ik niet over dit probleem geblogd had. Dus ga ik niet stoppen met bloggen, maar ik ga wel weer op zoek naar een nieuwe balans, zodat ik ook meer kan genieten van andere dingen.

Dank je wel Blogzinnig
Op het moment dat ik een nieuwe balans wil creëren, moet ik helaas ook vaak afscheid nemen van dingen, mensen of projecten. Helaas valt op dit moment Blogzinnig daar ook onder. Maar aangezien ik mijn balans regelmatig weer aanpas, sluit ik niet uit dat Blogzinnig in de toekomst wel weer in mijn gebalanceerde leven past. Want waar een deur sluit, gaat een andere weer open. Daarom geen vaarwel, maar een tot ziens en vooral een dankjewel!
Wil je blogs van mijn blijven lezen? Ga dan naar mijn eigen website www.perfectiedrang.nl en schrijf je in voor de nieuwsbrief!
Dit delen:
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend) LinkedIn
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend) Facebook
- Klik om te delen op X (Wordt in een nieuw venster geopend) X
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend) E-mail
- Klik om af te drukken (Wordt in een nieuw venster geopend) Print






2 reacties
Haha, héél herkenbaar 😉
Vanaf volgende week blog ik ook weer op deze site. Vermoed dat mijn gedachten daarover de eerste week ook even alle kanten op vliegt…
Wat leuk! Ben benieuwd😊