Als je kinderen zich in een wereld begeven waar je geen weet van hebt

Het is zaterdagavond als mijn lief en ik op de bank kruipen met een wijntje en wat lekkers. Ik herinner me dat ik een mail heb gekregen van Netflix waarin een nieuwe serie wordt aangekondigd: Adolescence. De reviews zijn veelbelovend dus beginnen we vol verwachting aan deze vierdelige miniserie.

Vanaf de eerste seconde geboeid
De serie begint ogenschijnlijk rustig als er twee politiebusjes een straat in rijden. Dan sluipen gewapende agenten de auto uit en omsingelen een huis. De deur wordt geforceerd en de agenten stormen met veel kabaal het huis binnen. De paniek van de bewoners is overduidelijk. Ze zijn op zoek naar de dertienjarige zoon van het gezin die van zijn bed wordt gelicht op verdenking van moord op een klasgenootje. Ik zit direct op het puntje van de bank. Heel even denk ik: wil ik dit wel zien? Maar eigenlijk ben ik vanaf de eerste seconde geboeid.

Is het fictie of is echt?
We kijken de serie in twee dagen uit. Ik heb niet zo vaak dat een serie me van het begin tot het einde boeit. Maar dit is een serie van ongekend goede kwaliteit. Wát een acteerwerk! Later hoor ik dat de serie in één take is opgenomen, wat het helemaal bijzonder maakt. Als we uitgekeken zijn, ben ik er stil van. Ik vraag me af of het fictie is of echt? Het zou allebei kunnen.

Online wereld
Na afloop realiseer ik me dat ik een inkijkje heb gekregen in een wereld die ik niet ken, een online wereld waarin jongeren zich tegenwoordig begeven. Het verhaal speelt zich voor een deel af op school waar mobiele telefoons een grote rol spelen. Het sturen van berichtjes over en weer lijkt op het eerste gezicht onschuldig. Maar wist je dat alle emoticons een betekenis hebben? Ik in ieder geval niet. Zo kan een onschuldig ogende reactie op een bericht een hele andere betekenis hebben dan je denkt. Na het kijken van de serie voel ik me behoorlijk groen op dat gebied en tegelijkertijd bemerk ik ook een zekere angst.

Hoe kun je je kinderen in deze tijd opvoeden
als ze zich in een wereld begeven
waar je als ouder geen weet van hebt?

Die pijn draag je met je mee
Wat deze serie ook indrukwekkend laat zien is hoe jouw eigen opvoeding van invloed is op de manier waarop je je eigen kinderen opvoedt en de impact daarvan. Herinner je je die keer dat je moeder zo tegen je uitviel? Ik durf te wedden dat je het weer voelt op het moment dat iemand zijn stem tegen je verheft. Of herinner je je de teleurgestelde blik in de ogen van je vader toen je thuiskwam met een aantal slechte cijfers op je rapport? Die pijn draag je met je mee en heeft zijn weerslag, uiteraard onbewust, op jouw manier van opvoeden. 

Met vallen en opstaan
Dit kwam ook naar voren toen ik afgelopen week een training volgde op het gebied van eetstoornissen. De trainer vertelde dat zij onlangs een gesprek had met een groepje anorexiapatiënten over de mogelijke reden van hun eetstoornis. Zij hadden een vergelijkbare boodschap: ouders, ruim je eigen shit eerst op! Zo makkelijk is dat natuurlijk niet, maar er zit wel een kern van waarheid in. Maar hoe doe je dat dan? Opvoeden is iets waar je geen les in krijgt, iets dat je met vallen en opstaan leert. Het enige voorbeeld dat je hebt is je eigen opvoeding. Je doet het net zo, radicaal anders, of iets er tussenin, net naar gelang je je eigen opvoeding hebt ervaren. 

Triggers
Ook mijn dochter heeft een eetstoornis doorgemaakt. Met de kennis van nu weet ik dat ik in die tijd ook niet altijd even correct heb gereageerd en dat zou ik nu absoluut anders doen. Uit je slof schieten kan gebeuren, tenslotte ben je een mens. Wat helpend is, is reflecteren als je weer rustig bent; wat gebeurde er nu eigenlijk? Dikke kans dat de gebeurtenis je triggerde en een gevoel van vroeger opriep dat totaal niets te maken had met de gebeurtenis van nu. Bespreek vervolgens je bevindingen met je kind en onderzoek samen hoe je zo’n escalatie kunt voorkomen in de toekomst en maak vervolgens je excuses. Dáár zit het ‘opruimen van je eigen shit’. Herken je dit? Mail me gerust: corine@hetvitaliteit-atelier.nl.

Als je Netflix hebt is deze serie absoluut het kijken waard!

Over de auteur:

Foto van Corine van der Plas

Corine van der Plas

Vitaliteitscoach en trainer

Met passie en plezier begeleid ik mensen naar een leven in balans. Ik ben een veelzijdig professional met een achtergrond in echoscopie, coaching en training. Als vitaliteitscoach help ik mensen bewuste keuzes te maken voor een gezonder en veerkrachtiger leven. Daarnaast ben ik werkzaam als trainer (in opleiding) bij het Leontienhuis en bij Stichting Kiem, waar ik ouders train en coach in het ondersteunen van hun kind met eetstoornissen. Empathie en verbinding vormen de basis van mijn aanpak.

Al haar blogs

2 reacties

  1. Mooie blog en herkenbaar. Ook voor mij met een zoon van 17 .
    De puber wereld is een bijzondere plek die elke generatie weer anders vorm krijgt.

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Wekelijkse nieuwsbrief

Schrijf je hier in om wekelijks de nieuwste blogs te ontvangen.