Afgelopen week ben ik afgereisd naar Roemenië om vrijwilligerswerk te doen in de shelter waar mijn adoptiehond Hera vandaan komt. Samen met een Vlaamse collega hondengedragsbegeleider heb ik een bijdrage geleverd aan de verzorging van de honden. Voormalige straathonden, elk met een eigen geschiedenis. Ze zijn op straat gezet of op straat geboren, er is sprake geweest van verwaarlozing en vaak ook mishandeling. Het zijn honden die mensen niet zomaar vertrouwen en dus liefst op afstand blijven. Sommige honden maakten de hele week geen contact met ons. Bij anderen won de nieuwsgierigheid het van het wantrouwen. Zij kwamen snuffelen en sommigen wilden zelfs ‘zoenen.’
Roemenië is geen fijn land als je hond bent
In Roemenië is er wetgeving die voorschrijft dat honden zonder stamboom moeten worden gesteriliseerd. Bijna niemand doet dat, vaak omdat er geen geld is voor de dierenarts. Dus worden er onnoemelijk veel puppies geboren. Alleen sterilisatiecampagnes kunnen de ongeremde groei van het aantal straathonden stoppen, het is één van de taken die de shelter op zich genomen heeft. Roemenen in de omgeving van Topraisar kunnen hun hond gratis laten steriliseren. Toch worden er nog regelmatig puppies gedumpt bij de shelter, soms worden ze zelfs over het hek gegooid.
Schrijven om te verwerken
Ik heb een dagboekje bijgehouden tijdens onze Roemeense week, al was het soms moeilijk om alle indrukken in woorden te vangen. Op 4 november schrijf ik: “Gisteren de eerste tranen bij het ontbijt. Om hoe het hier is en wat er niet te veranderen valt. Dat alles wat we doen voelt als een druppel op een gloeiende plaat. We kunnen de trauma’s van de honden niet helen. Veel honden zijn in de overlevingsmodus, het is maar de vraag of ze dit ooit van zich af kunnen schudden. Je kunt een hond wel uit Roemenië halen, maar je haalt Roemenië nooit uit een hond.”
Ooit heette ze Lilliput
In 2018 kwam onze eerste Roemeense adoptiehond in ons leven. Of liever gezegd: hondje, want ze heeft het formaat van een poes en weegt een kleine 6 kilo. Ooit heette ze Lilliput, wij maakten er Hera van. Het is een naam die past bij een grote stoere hond en ze doet hem absoluut eer aan. In gedachten is ze groot, ze snauwt rustig een New Foundlander af die haar te onstuimig benadert. Alsof ze zeggen wil: ‘wegwezen jij!’
Dit is wat de stichting waar ze vandaan komt destijds over haar schreef:
Deze kleine grande dame kwam als extraatje op ons pad toen we Noodle (nu Ziva) meenamen voor sterilisatie. Ook zij werd door HBM gesteriliseerd – ze bleek al zwanger – maar de mensen wilden haar daar echt niet meer terug. Ze liep daar al tijden te scharrelen en ze was van niemand… We namen haar mee en zetten ze samen in een kennel. Ze was zo’n blij ei, vanaf dag 1. Ze mag per 5 september in foster bij Anneke – hartstikke lief. Daar zal ze spoedig bezoek krijgen van haar fur-ever familie, die haar mee zal nemen naar een paradijsje in Zeeland en waar ze ongetwijfeld haar kennelvriendinnetje weer eens terug zal gaan zien. Geluk voor dit kleine, maar dappere ding….. Lilliput gaat Hera heten en krijgt een grote broer die van spelen houdt. Dat gaat vast goed komen!
De honden zijn onder onze huid gaan zitten
Op de laatste dag nemen we afscheid van Buffel, Saphire, BonBon, Maribelle, Marvin, Marlou, Mossel, Sugar, Ophir, Bombay, Lottel, Teebone en Danilo – de dertien honden uit de paddock waar we een week voor hebben gezorgd. Zij hebben onderdak, ze krijgen voedsel en zo nodig medische zorg, wat meer is dan heel veel van hun soortgenoten op straat ooit zullen ontvangen.
Door hondenogen bekeken
Wil je meer blogs lezen over honden en hondengedrag? Als je een mail stuurt naar susan@susanvanderbeek.nl zet ik je op mijn verzendlijst en krijg je ze rechtstreeks in je mailbox. Als je overweegt om een hond uit het buitenland te adopteren, lees je dan goed in en koester geen hoge verwachtingen. Een shelterleven is onvergelijkbaar met een leven als huishond. Neem alle tijd en volg het tempo van je hond. Vraag zo nodig hulp.
8 reacties
Hallo Susan,
Leuk om je blog en ervaring te lezen.
Wij hebben zelf een prachtig lieve hond uit Roemenië, Miruna. Ze is al 9 jaar bij ons en het is altijd heel goed gegaan.
Ze is vooral nog heel angstig voor vuurwerk, maar ze is zeer aanhankelijk naar mensen toe.
We werden een beetje iebelig van al die mensen die vroegen; wat is dat voor hond? Dus heeft mijn man haar gecategoriseerd als Roemeense Dwergwolf.
Hahaha, er zijn mensen die dan heel serieus knikken en zeggen van oh ja.
We hopen dat ze nog lang bij ons blijft, want ze is echt de liefste hond van de wereld!
Groetjes, Daphne
Dag Daphne, wat super fijn dat de adoptie van Miruna zo goed is verlopen en dat ze voor jullie de liefste hond van de wereld is! Wat grappig dat jullie zelf een ras verzonnen hebben voor haar, ik deed dat ook met mijn kleine hondje Hera. Ik zei dat zij een Ceausescu-terriër was (Ceausescu was de Roemeense dictator die tot 1989 aan de macht was). Ook dat namen mensen voor waar aan 🙂
Ik wens jullie alle goeds met Miruna.
Ook wij hebben een hondje uit Roemenië
Ze is lief ,maar wil alleen geknuffeld worden als zij dat wil ,als wij naar haar toelopen om te knuffelen krijgen we een grom en een snauw
Nu we dat weten laten we haar met rust.
Ze gaat wel graag wandelen dan staat ze gelijk klaar.Ze houd niet van kinderen,fietsers,en vrachtwagens daar blaft ze tegen.
Dus wel een rugzakje ,
Dag Truus, wat fijn dat jullie inmiddels de ‘gebruiksaanwijzing’ van jullie Roemeense hondje beter begrijpen. Sowieso is het fijn voor honden om zelf het initiatief te mogen nemen bij contact en knuffelen. En blaffen naar kinderen, fietsers en vrachtwagens is begrijpelijk vanuit haar gezien. Wandelen op rustige plekken en tijdstippen is dan fijn, zodat haar stress beperkt blijft. Veel geluk met jullie hondje!
Gewoon tijd geven. Veel geduld en liefde! Die van ons wilt alleen maar knuffelen na 3 maanden. Hij is zooooo lieffffff🥹❤️
Wat fijn Hunter, dat jullie adoptiehond vooral wil knuffelen. Vooral van genieten zou ik zo zeggen!
Onze Lizzy komt ook uit Roemenië.vandaag weer een onweersbui.er is niets mee te beginnen ze wil maar één ding vluchten.
Ze is nu 4 jaar bij ons .
Ik weet niet meer wat te doen.
Ze speelt niet haar enige hobby is snuffelen.
Wie weet wat te doen in dit geval.
Dag Margina, veel honden hebben angst voor harde geluiden, niet alleen buitenlandse honden. Vluchten is dan een logische reactie voor Lizzy. Hopelijk heeft ze bij jullie in huis een veilige plek? Het is prima als ze zich daar ‘verstopt’ – ons Roemeense hondje Hera kroop in het begin bij onweer altijd onder een bed. Later zocht ze haar toevlucht tot ons en konden we haar met woorden geruststellen.
Snuffelen is heel goed voor alle honden, en zeker voor een hond zoals Lizzy. Je bent welkom om een bezoek te brengen aan mijn snuffeltuin als je in mijn regio (Zeeland) woont. Als dat niet zo is zou je kunnen kijken op de website van snuffeltuinen.jimdofree.com voor een snuffeltuin bij jou in de buurt. Mocht je nog vragen hebben over het gedrag van Lizzy dan kun je altijd een bericht sturen via het contactformulier op mijn website http://www.susanvanderbeek.nl