Author:Susan van der Beek
Ook jij kunt de taal van jouw hond leren verstaan
We zagen er eentje bij de Welkoop. Een prachtige, blije pup. Pikzwart, met licht krulhaar en enorm lange hangoren. “Zo lang dat ze er af en toe over struikelt als ze haar neus achternagaat” zegt haar verzorger als we even in gesprek zijn. Mijn jongste dochter vraagt of ze haar mag aaien en dat is …
Read more
5 Kippen… anders nog iets?
Het is een zonnige zaterdagmorgen en we gaan eindelijk iets doen dat al lang op de verlanglijst staat: nieuwe scharrelkippen kopen. We hebben nog twee bejaarde dames uit de vorige toom. Ze zijn bijna 7 jaar en leggen nog maar af en toe een ei. Niet genoeg om onze gasten te voorzien van verse eitjes, …
Read more
Hier moet je zijn in Zeeland
Sinds begin april is het al levendig op ons Zeeuwse erf. Gasten komen en gaan, twee wissels per week. Stellen, vriendengroepen, zussen, moeders en dochters, jonge gezinnen met opa en oma erbij. Ze komen uit alle windstreken in Nederland. Waren het de afgelopen jaren vooral Duitsers en Belgen, sinds corona is een vakantie in eigen …
Read more
Dochters zonder moeder hebben vaak een sterk ontwikkelde wilskracht
Elke ochtend staat ze me op te wachten bij de keukendeur, mijn kleine hondje Hera. Ze kan me zien aankomen en dan maakt ze letterlijk sprongetjes van vreugde. Niet eentje, maar twee of drie. Haar staartje kwispelt of haar leven ervan afhangt. En misschien was dat ook wel zo, toen ze nog in Roemenië op …
Read more
Ouders zonder voorbeeld
Als jong meisje hield ik van de liedjes van Liesbeth List. Ik zie nog de hoes voor me van een langspeelplaat waarop zij ergens zat, in een eenvoudig zwart jurkje en op blote voeten die onder het stof zaten. Haar stem voerde me mee naar ergens ver weg. Naar verdriet, maar ook naar vreugde. Later …
Read more
We vieren onze moeder-dochter midweek
Ze woont nog thuis, onze jongste dochter van 23. Ze heeft een pittig jaar achter de rug; in het verpleeghuis waar zij werkt zijn corona-uitbraken geweest en zij heeft op de corona-afdeling gestaan. De kwetsbare ouderen hebben het niet allemaal overleefd. Nu heeft ze een maand vakantie. We boeken een midweek in Drenthe en de …
Read more
Bestaat er een rouwetiquette voor jong ouderverlies?
Afgelopen week las ik een In Memoriam in de krant over een vrouw die op haar 48e was overleden. Behalve de beschrijving van haar kwaliteiten en de manier waarop deze tot uiting waren gekomen in haar werk stond er ook deze zin in het artikel : “zij laat een man en twee kinderen achter.” Mijn hart …
Read more
Wie doodgaat laat alleen verhalen achter
Ze kent het van zichzelf, haar gevoeligheid voor afscheid. En nu, in één week tijd, gebeurt het onverwachts twee keer. Een kennis overlijdt plotseling. Tijdens het condoleren van de familie kan ze het nog net droog houden. In de auto naar huis zet ze het op een brullen. Ze is vertrouwd met de dood en …
Read more
Tip 19: Observeer onbekenden en schrijf erover
Otterlo, dorpskern. Een restaurant dat op het terras weer eten mag serveren. Houten banken met kleurige kussens, zeildoeken gespannen aan houten palen. Palen met breisels in allerlei kleuren. Ik zie zelfs een gehaakte rozet zitten. Denk aan de bolletjes wol in regenboogkleuren die ik heb gekocht om een boombreisel te maken voor de knotwilg waarbij …
Read more
In Zeeland is het water altijd dichtbij
Hemelvaartsdag, het is zacht buiten. Ik installeer me in een ligstoel met mijn notebook om te gaan bloggen. Hondje Hera denkt ‘ha fijn!’ en installeert zich aan mijn voeten. Grote zus Britt duwt even haar natte neus tegen mijn arm en gaat dan van een afstandje naar me liggen kijken. Ik kijk uit op onze …
Read more
Moederliefde in drie gedichten én een podcast
Moederdag zal voor mij voortaan altijd verbonden blijven met de boekpresentatie van Hartmama, mijn boek over jong ouderverlies. Dat was in 2019 en deze dag hoort voor mij thuis in het feestelijke rijtje van trouwen en kinderen krijgen. Vandaag (Moederdag 2021) vier ik weer een klein feestje: dan komt Hartmama De Podcast online. Als ode …
Read more
Even aan mijn moeder vragen
Het is een vrijdag in maart, ik rijd naar Tilburg en ben te vroeg voor mijn afspraak. Ik besluit nog even een ommetje te lopen. Mijn gedachten zijn bij het komende interview. Opeens lig ik languit op de grond – gestruikeld over een scheefliggende tegel. O ja, dat overkwam mij als kind ook altijd. ‘Brekebeen’ …
Read more
