Voorbij zijn alle jaren, waarin ik heb geloofd dat wij gelukkig waren. En nu het leven weer van mij is, m’n hart sinds lange tijd weer vrij is, ben ik zo blij dat het voorbij is. Je hoeft niet te proberen om hier te blijven staan en mij te domineren. Ik heb te veel moeten verduren. Ik heb genoeg van al jouw kuren. Dus het is tijd je weg te sturen. Je hebt me keihard voorgelogen, besodemieterd en bedrogen, dus droog je tranen in je ogen...
Herken je de tekst? Het komt uit een nummer van Marco Borsato. Een jaar na mijn scheiding vroeg een vriendin me mee naar een concert van hem. Wat een super idee, even eruit, even plezier, niet meer voelen. Een heerlijke naïeve gedachte was dat, want de meeste nummers van Marco lieten de tranen over mijn wangen stromen. Ze maakten zo veel los.
Een wereld zonder jou doet pijn
Het brengt een andere herinnering boven, die aan het gereed maken van ons nieuwe huis, van mij en mijn kinderen want het ouderlijk huis was voor mij niet betaalbaar. Een leeg huis, overal bezig, mijn vader in een andere kamer, lekker de radio aan. Ik stond de muur te sauzen en daar kwam het nummer van Marco Borsato en Trijntje Oosterhuis voorbij: Wereld zonder jou. Met ook van die klinkende teksten: Ik kan je niet laten gaan, ik kan het gewoon niet aan. Ik mis je armen om me heen. Nee ik leef niet in een wereld zonder jou. De tranen waren niet te stoppen. En dat heeft nog heel wat jaren geduurd voor deze tekst me niet meer naar de strot greep.
Deze was voor mij
Toen Marco tijdens het concert het nummer ‘Ik leef niet meer voor jou’ ging zingen, schreeuwde de hele groep met wie we waren tegen mij: “deze is voor jou.” En we zongen uit volle borst mee. Het is zo fijn dat moment te bereiken, waarop je weet dat je liefde voor die ander – de liefde die zo groot was – voorbij is. En het leven weer van jou is. Dat je daar weer vol voor mag gaan. Dat je mag rouwen, loslaten en verder gaan. Weer helemaal jezelf mag worden.
Weer voor mezelf staan
Tijdens het concert werd dat zaadje geplant en veel later landde het gevoel echt. Ik weet het nog zo goed. Ik zat op de fiets naar mijn werk en opeens kwam de gedachte op: dit is het.
Het is nu echt voorbij.
Ik sta vanaf nu met mijn gezicht naar de toekomst
en met mijn rug naar het verleden.
Ik ga weer voor mezelf staan.
Ik heb hardop zitten lachen op mijn fiets, zelfs even juichend mijn armen in de lucht gestoken. Dat zal vast wel een paar verbaasde blikken hebben opgeleverd daar in die drukke winkelstraat.
Zo gaaf!
Dat moment dat het klaar is, dat was zo fijn. Dat moment waarop je volmondig kan zeggen: ik leef niet meer voor jou. Het moment waarop dit nummer van Marco écht voelt! Voor mij was dat het startpunt van de zoektocht naar mezelf. Een weg die me mezelf nog meer heeft laten kennen dan ik ooit deed. Wat een gave bijkomstigheid. Het is waar: geen licht zonder donker. Van tegenslagen word je sterk. Dat gaat niet zomaar, daar heb je wat voor te doen. Alle gevoelens omarmen die bij het rouwproces horen. Jezelf weer opbouwen. Je wonden helen. Maar dat wat op je wacht, is zo gaaf! Dat ben jij, de jij die je echt bent.
Wil jij de echte jij worden?
Ben je eraan toe om voor jezelf te kiezen, om je narcistische ex de rug toe te keren en met je gezicht naar de toekomst te gaan staan? Plan een focussessie met me in, dan kijken we samen wat je daarvoor nodig hebt.
