Ze is een van ons

Corona; wie anders? Corona staat tussen jou en mij in als we met elkaar praten. Ze staat klaar om over te springen van jou naar je collega, als je even niet oplet. Ze is inmiddels ook naar Latijns-Amerika afgereisd. Ze gniffelt als er weer een slachtoffer is gevallen. Corona is ook op zoek naar jou! 

Loslaten wat onnodig vastzit
Gecontroleerd laten gaan; volgens mij is dat wat we corona toestaan. Loslaten wat onnodig vastzit is mij ooit geadviseerd. Ben geen ster in loslaten en denk al heel snel dat alles vastzit om een reden. Corona hecht zich aan een lichaamscel en zonder antistoffen kan het zich vermenigvuldigen. En als gezonde volwassene kan je dat best hebben, dus laten we corona haar gang gaan in ons lichaam. Uiteindelijk worden we daar allemaal beter van, is de gedachte. 

Dat waar je tegen vecht, maak je sterker
Het heeft geen zin om keihard de strijd aan te gaan met corona. Het monster waartegen je vecht, maak je sterker. En corona is een monster met een zwoele Mexicaanse naam.

Het was een lekker wijf
Corona was vroeger een lekker wijf;  blond, ijskoud verfrissend op zomerse dagen. In Zuid-Amerika dronk ik het met een schijfje limoen rondom de hals van Corona; goed tegen de bacteriën was de gedachte. We hadden het kunnen weten. Tegenwoordig is corona een rimpelig, gebocheld monster met een mislukt paars kapsel. Iedereen loopt met een boog om corona heen, maar corona heeft het zelf nog niet in de gaten.

If you cannot beat them, join them 
De vijand omarmen; in het dagelijks leven vind ik dat al lastig. Ik heb, dacht ik, niet zoveel vijanden, althans die zijn niet binnen mijn gezichtsveld. Dat is corona ook niet besef ik. En toch is ze er; corona is deel van ons dagelijks leven en we zullen met haar moeten leren leven. Niet tegen vechten, loslaten, maar omarmen dus. Het klinkt allemaal zo vredig. De vraag is of corona zelf zoveel goeds in de zin heeft. 

Sterkte allemaal in deze ongemakkelijke tijden!