Een vriendin van ons, in Nederland, heeft wat met vuur. Ze vindt het heerlijk om een vuurtje te stoken en heeft er ook een reflectie- en gespreksritueel van gemaakt: Rondje Vuur. Dat Rondje Vuur heb ik verschillende malen bijgewoond. Erg fijn, het is hypnotiserend om rond het vuur te zitten en in de vlammen te staren. Ik ben er thuis helemaal niet mee opgegroeid, maar in mij rees ook het verlangen om eens een vuurtje te stoken, dus ik had op mijn wensenlijstje-voor-ooit een haard staan. Stiekem keek ik ook naar die nephaarden, wat die kostten en hoe dat werkt. Niet wetende dat we naar Noorwegen zouden emigreren.
Emigreren
Nu wonen we hier, in de natuur, en de huizen zijn allemaal ingericht met houtkachels. Beneden, boven, grote, kleine, met ruitjes ervoor of dicht. Er is ook meestal een warmtepomp die een kamer elektrisch kan verwarmen door warmte uit de lucht te halen. Maar omdat de energieprijzen hier ook best hoog zijn geworden, stoken wij nu met vuurtjes het huis warm.
Brrr, koud
’s Morgens als we opstaan is het koud in huis. Het is hier officieel nog herfst, maar er ligt al weken een dik pak sneeuw en we hebben temperaturen van -14 gehad ’s nachts. En als we stoken, duurt het een poos voor het 17 graden of warmer is. Maar dat went! Met een hete douche ’s morgens en warme kleding aan kan ik het wel een paar uur volhouden. Soms heb ik zelfs binnen een muts op. En buiten is ook van alles te doen waar je het warm van krijgt, zoals sneeuw scheppen en houthakken. Superleuk is dat!
Genoeg hout voor de winter?
De vorige eigenaren hadden grote stapels hout in het veld liggen, met golfplaten deksels erop. We wisten dat er eekhoorntjes in de boom zaten als we knalletjes hoorden, van dennenappels die op de platen werden gegooid. Dat hout hebben we inmiddels allemaal in de houtschuur naast het huis liggen. Ik heb maar aan een buurman gevraagd of hij wilde komen kijken of we genoeg hout hadden voor de winter. Dat was zo, gelukkig. Mijn lief werkt met grof hout en hij kan de resten meenemen voor de haard. Dat is fijn! Maar voor volgend jaar zullen we wel zelf wat bomen moeten omzagen. Mmm, voor een planten- en bomenliefhebber zoals ik is dat een pijnlijk idee.
Even leren
Het was wel een leerproces. YouTube is je vriend wat dat betreft! We leerden de Zwitserse methode: twee dikke blokken onderin, wat kleinere houtjes erop, wat houtkrullen of berkenbast ertussen, en met een aanmaakblokje start het meestal uitstekend op. Maar dan het vuur aanhouden, dat is nog niet zo simpel. De grote houtkachel in de woonkamer is een eigenwijze. Hij trekt niet zo makkelijk, dus voordat hij goed aan is, en wanneer we er nieuw hout op legden, kwam er regelmatig best wat rook de kamer in. Dat beviel me helemaal niet. Lekker ongezond en het stonk ook nog. En als we dan de ramen opendeden, werd het meteen weer koud!
De ene haard helpt de andere
We ontdekten dat de houtkachel in de gang het stukken beter deed. Die is kleiner en de rook verdwijnt meteen in het juiste gat. Beide kachels delen dezelfde schoorsteen, dus het was al snel een gewoonte om eerst die in de gang aan te steken, zodat de haard in de woonkamer al beter trok. Doordat de warme lucht uit de ene haard de schoorsteenpijp alvast verwarmt, trekt de lucht makkelijker naar boven als we de andere aansteken.
Schoorsteenveger
Voor de zekerheid heb ik toch een aantal telefoontjes en mailtjes gepleegd met de brandweer en schoorsteenvegers. Net zolang tot er iemand kwam. Want al die rook in huis, dat was toch niet goed. We wilden ook zeker weten dat de schoorsteen en kachel in het gastenverblijf goed zijn. Gelukkig vonden de brandweer en schoorsteenveger het allemaal prima gaan bij ons, maar ze hadden wel de gouden tip om in huis het rooster van de asla ook open te zetten. Zo wordt er meer lucht van onderen aangezogen en brandt het vuur beter. En ze zeiden: het is vooral veel oefenen. Nou, dat doen we!
