Mag ze met jou mee?

Ik loop de kantine in en daar staat ze. Ze is nieuwsgierig en tegelijkertijd ook een beetje voorzichtig. Alsof ze even de kat uit de boom wil kijken, wat volstrekt logisch is in een vreemde omgeving met allemaal onbekende mensen. Haar blik ontroert me.

Het is 11 december en mijn jongste dochter is een paar dagen bij ons in Zeeland om te chillen, zoals zij dat zelf zo mooi zegt. Even terug naar het groen, de zee, onze dieren in huis en op het erf. Ik neem haar mee naar de kerstmarkt van het dierenasiel waar ik vrijwilligerswerk doe. Een paar dagen eerder heb ik geholpen met de verkoop van tweedehands kerstspullen, nu kijken we samen of er nog iets leuks tussen zit om het huis in kerstsfeer te brengen.

Mag ze met jou mee?
Mijn collega op de kerstmarkt zegt tegen me: “moet je niet nog even theedrinken met de meiden binnen?” Dat lijkt me leuk, dus ik loop naar de voordeur. Nog voor ik kan aanbellen gaat de deur met een grote zwaai open en zegt een andere collega: “ik was je net aan het appen! Kijk maar even naar je chats.” Ik zie een berichtje met een foto van een zwarte herder en kijk haar vragend aan. “Er is afstand van haar gedaan, ze is vanmiddag gebracht en we zoeken een pleeggezin voor haar. Ze is te jong om in het asiel te verblijven. Mag ze met jou mee?”

Alsof de bliksem inslaat
Ze kijkt me aan en het is alsof ik een mix van onze twee eerdere herders Hindi en Quinten in de ogen kijk. Mijn hart gaat sneller kloppen en ik krijg bibberbenen. Als een razende schieten er allerlei gedachten door mijn hoofd en dan krijgen de emoties de overhand. Ik ga even zitten en voel tranen achter mijn ogen branden. Naast mij zie ik mijn dochter, die net zoveel van herders houdt als ik, enthousiast worden. Zij appte me een paar dagen eerder dat het haar wens is om terug te keren naar Zeeland en twee herdershonden te nemen.

Ik heb even tijd nodig
De vraag of de hond met ons mee mag hangt in de lucht en ik heb even tijd nodig. Om voor mezelf na te gaan of ik dit nu wil, of het past en hoe het zou zijn voor onze twee Roemeense meiden. En vanzelfsprekend heeft mijn lief er ook iets over te zeggen. Ik bel hem en hij stelt me een aantal vragen. Dan zegt hij: “Als jij denkt dat het kan, is het prima voor mij!”

En zo rijden we naar huis met niet alleen een rieten kerstkrans en een paar ballen, maar ook een levensechte hond in de achterbak van de auto.

Beduusd van de nieuwkomer
Thuis gekomen bereiden we de kennismaking met Hera en Britt voor. Eerst een wandelingetje, daarna met z’n drieën op het erf en tenslotte met z’n allen naar binnen. Hera en Britt lijken een beetje beduusd van de nieuwkomer, in haar jeugdige enthousiasme is ze op sommige momenten echt te druk voor hen. Hera gromt dan luid en duidelijk ten teken dat ze afstand wil, Britt trekt alleen een bovenlip op en kreukelt haar neus. Deze hondentaal wordt perfect begrepen door onze pleeghond, ze draait haar kop weg (‘ik wil geen conflict met je!’) en neemt afstand.

Aangepast gedrag
De dagen erna verlopen in relatieve rust. Ik heb nog nooit zo’n makkelijke herdershond gehad, denk ik nog. Nu we een paar weken verder zijn, realiseer ik me dat het vooral aangepast gedrag was. Ze is uit haar vertrouwde omgeving gehaald en in een volstrekt nieuwe en onbekende situatie terechtgekomen. Alles is nieuw: huis, mensen, omgeving, geuren, routines en gewoontes. Dan kan je je ook maar beter gedeisd houden, want je weet nooit wat er komt.

Welkom bij ons, lieve Saba!
Langzamerhand zie ik in haar de puber die ze is, met bijbehorende streken. Het betekent dat ze zich thuis begint te voelen en dat is een groot geluk. We hebben inmiddels de adoptiepapieren getekend en haar Saba genoemd. Het is een Griekse naam die meestal voor meisjes wordt gebruikt en betekent morgenstond, licht. Welkom bij ons, lieve Saba!

Door hondenogen bekeken
Naast de opvoeding van mijn eigen nieuwe hond heb ik ruimte voor het begeleiden van mensen die hun hond beter willen leren begrijpen. Je kunt meer lezen over mijn manier van werken op www.susanvanderbeek.nl/hondenogen. Via het contactformulier op mijn website kun je je ook aanmelden voor mijn blogbrieven over honden en hondengedrag.