De emotie schuld is een oneigenlijk gevoel. Het is niet zozeer en gevoel, maar het ontstaat na een gedachte die jij vasthoudt over de situatie of het gedrag. Schuld kan wijzen naar jezelf en naar anderen. Het gaat over oordelen die jezelf groot of klein maken. En dat kan je fysiek voelen. In dit blog wil ik je vertellen over het effect van jezelf schuldig voelen, hoe je daarnaar kunt kijken en ermee om kunt gaan.
Schuldgevoelens kunnen je behoorlijk in de weg zitten. De zwaarte ervan trekt je omlaag en de gevoelens kunnen je van binnen verteren. Het is dan ook een emotie die we liever kwijt dan rijk zijn.
Schuld is vingerwijzen naar jezelf
Jij hebt iets gedaan of gelaten waar jij je schuldig over voelt. De gevoelens van schuldig zijn doen je inkrimpen, klein maken en geven vaak een gevoel van zwaarte in je buikstreek. Je spoort ze op door je lijf serieus te nemen. En daar ligt ook de ingang tot omgaan met schuld. Je voelt je schuldig en dat is precies het moment om anders om te leren gaan met schuld.
Berouwvol
Je schuldig voelen betekent niet altijd dat je werkelijk een zonde hebt begaan. Dan ervaar je oprecht dat je iets gedaan hebt wat je schuldig maakt. Je vindt er zuiver iets van dat je dat niet had moeten doen, of laten. Je hebt berouw van je keuze. Je zou het een volgende keer anders doen. Klip en klaar. Al kan dat je ook wel even bezighouden.
Schuldgevoel vanuit verantwoordelijkheid
Bij een te groot verantwoordelijkheidsgevoel kun jij schuld gaan dragen over iets dat niet van jou is. Je neemt op je wat een ander zich heeft ‘aangetrokken’. Als jij niet een intentie had vanuit jouw gedrag de ander te kwetsen/dwars te zitten, dan kan het zijn dat ‘jouw schuld nemen’ ontstaat door probleemverwarring. Het geeft al veel ruimte om te onderzoeken waar het probleem werkelijk ligt. Is het van jou of van de ander? Dat wil niet zeggen dat je dan niets kunt of hoeft te doen. Je kiest dan vanuit emotionele onafhankelijkheid om te handelen.
Dader én slachtoffer
De rol van dader én slachtoffer in een situatie zet je klem. Je straft jezelf door je schuldig te voelen. Je verwijt jezelf dat je het eerder had moeten doen. Anders of eerder had moeten zien. Schuldgevoel is dus altijd achteraf kijken naar de situatie. En jouw oordelende blik bepaalt hoe je je daarbij voelt. Van dader word je dan ook slachtoffer van de situatie. En dat kun je leren doorbreken.
Schuld ontlopen
Vanuit oude dynamieken is schuld ontlopen voor veel HSP’ers een strategie geworden om te overleven. Dat maakt je bewegingsruimte erg klein. En de keerzijde is dat er in jou bewust (of soms onbewust) een stapel aan verwijten ontstaat als jij steeds een stukje van jezelf inlevert om maar niet schuldig te hoeven zijn. Dat zorgt voor een onbewust innerlijk conflict die veel ruis oplevert en impact heeft op hoe je communiceert met anderen.
Accepteren van schuld
Hoe meer je kunt accepteren dat je je zo nu en dan schuldig maakt, is een ander perpectief. Het kan namelijk niet zo zijn dat jij je leven leeft, passend bij jouw behoeften en waarden, zonder jezelf schuldig te maken. Het gaat over durven falen. Niet perfectionistisch zijn. Egoïstisch kunnen zijn als jij voor jezelf zorgt.
Verdragen van het gevoel
Wanneer je ontdekt en voelt waar in je leven schuldgevoelens zijn ontstaan, en je vervolgens oefent met het verdragen van het gevoel in lichaamsbewustzijn, zorgt voor acceptatie. Niet wegduwen, maar leren omarmen vanuit bewustzijn. Het werkt transformerend en zorgt voor emotionele onafhankelijkheid. Niet altijd de gemakkelijkste weg, wel een duurzame. Met veel impact op je communicatie- en leiderschapsvaardigheden.
Bewegingsruimte
Leren dragen dat je hoe dan ook soms schuldig bent, is een hele stap voor veel mensen. Het komt vaak voor in de trajecten met hoogsensitieve vrouwen dat zij merken dat het kunnen accepteren van schuld ruimte geeft. Bewegingsruimte waar zij zich voorheen vastgezet hebben. Dat het leren dragen van de impact die jij soms op anderen hebt, een nieuwe weg is. Je bent welkom: dorotheaverhagen.nl
