Mijn vriendin belt 28 december om te vragen hoe het gaat. Ze vraagt me of ik dit jaar liever had overgeslagen. Mijn antwoord is luid en duidelijk: ‘Ik had het niet willen missen, ondanks dat het een jaar was van uitersten.’ In januari een nieuwe heup, waarvan ik snel herstelde. Toen kwam er in april naar voren dat ik borstkanker heb. Een makkelijk te opereren vorm, borst besparend, zeiden ze.
Een dodelijke boodschap
Maar wanneer ik een MRI en pet scan laat maken blijkt dat ik vijf uitzaaiingen heb in mijn ruggenwervel. Vol ongeloof kijk ik naar de foto’s, samen met mijn man en volwassen zoons. “We kunnen niets meer voor u doen” is de dodelijke boodschap. De kanker verspreidt zich als een razende door mijn lijf via mijn bloed en lymfatische gestel. Het is moeilijk te verwoorden wat er door je heen gaat op het moment dat je hoort dat je ten dode bent opgeschreven.
“We zijn dankbaar dat je onze moeder bent”
Mijn eerste reactie is: wat kan ik nog doen voor mijn inmiddels volwassen kinderen? Wat heb ik laten liggen? Ik spreek het ook meteen naar ze uit. Het antwoord dat ze me geven is hartverwarmend. “Mam, we hebben alles gezegd wat er te zeggen valt. Er staat niet tussen ons in, we houden van je en zijn dankbaar dat je onze moeder bent. Je hebt hard gewerkt om de struikelstenen op ons pad weg te halen en daar plukken wij dagelijks de vruchten van, al vele jaren. We zijn geworden wie we willen zijn.”
Het raakt me diep in mijn ziel. Het is tijd om naar binnen te keren en te doorvoelen wat de kanker mij te vertellen heeft.
Mijn onzichtbare vriendjes
Wanneer ik naar binnen keer, voel ik het kleine meisje in mijzelf dat zo hard gewerkt heeft voor haar bestaansrecht. Als kind heb ik altijd een enorme verbinding gevoeld met dieren en de natuur. Mensen vond ik vreemde wezens die vaak iets anders zeggen dan ze denken. Ook had ik contact met onzichtbare vriendjes, ik gaf ze een naam en ze gaven mij steun. Het klink misschien gek, maar ik maak nu weer contact met mijn onzichtbare vriendjes. Het geeft me troost en steun.
Weer aan het werk
Ik voel aan alles in mijn lijf dat ik nog niet klaar ben met het leven. Ik heb nog wat uit te dragen, iets wat ik dagelijks doe in mijn praktijk. Dit geeft mij zingeving en voedt mijn ziel. Ik ga na twee weken rust dan ook weer naar mijn praktijk en ben wie ik ben.
Ik ben niet de kanker, ik ben veel meer dan dat.
Waar sta ik nu?
Nu, een half jaar later, zijn alle uitzaaiingen verdwenen en heb ik geen actieve kankercellen meer in mijn lijf. Ik ben mijn intuïtie blijven volgen en heb de behandeling in het ziekenhuis, die gelukkig heel summier is, aangevuld met andere behandelingsmethoden. Ik heb veel geleerd over hoe mensen samenwerken, of juist niet. Aardige betrokken mensen in het ziekenhuis die vastzitten in protocollen. Ik doe ze verbaasd staan en ze zijn naar eigen zeggen blij verrast. Uiteraard deel ik wat ik doe binnen de en/en theorie (ziekenhuis en complementair). Ik heb alle vertrouwen in de toekomst.
Je bent eigen je eigen wandelende geschiedenisboek
Wat er ook gebeurt in je leven, kijk naar de mogelijkheden. Je hoeft er niet tegen te vechten, maar omarm de ervaring, hoe moeilijk dit ook kan zijn. Of het nu gaat over ziekte, het loslaten van een relatie of de verwerking van traumatische ervaringen. Alle ervaringen die je hebt opgedaan in je leven slaan zich op in je cellen. Je bent eigen je eigen wandelende geschiedenisboek. Door in verbinding te staan met je lijf kun je voelen hoe het met je is. Soms heb je daar hulp bij nodig, want durven voelen is niet voor watjes, je hebt er moed voor nodig.
Er is altijd licht aan de horizon
Vanuit mijn eigen rijke ervaringen die ik heb opgedaan kan ik je vertellen dat het doorvoelen van de ervaringen en de daarbij behorende emoties en overtuigingen levensreddend kan zijn. Dus om nog terug te komen op de vraag van mijn vriendin of ik het jaar had willen overslaan, zeg ik volmondig nee. Het is pittig en veelomvattend geweest. Maar zolang de liefde blijft stromen en je het kunt ontvangen, is er altijd licht aan de horizon.
De toekomst is nu
Alles staat onder voortdurende verandering, dit is een wereldwijd gegeven. De vraag is: hoe gaan wij ermee om? Durf je veranderingen in te zetten en de onbalans in jezelf aan te pakken? Jij bent het zelf die het verschil kan maken. Jij bent het die mij moed heeft ingesproken. Jij bent het die mij lieve cadeautjes toestuurde. Jij bent het die me een mooi schrijfboekje geeft om mijn hoofd leeg te schrijven. Jij bent het die mij een berichtje stuurt met zorgvuldig gekozen woorden die mijn hart verwarmen. Jij bent het die ik in mijn praktijk ontmoet. Dit stemt mij diep dankbaar en hoopvol. Samen kunnen we meer dan dat je ooit voor mogelijk hebt gehouden.
Ik nodig je uit om contact met me op te nemen wanneer jij de verandering wilt zijn. Ik help je graag. Ik ben de andere jij.
16 reacties
Als jij de moed hebt om jezelf te genezen, heb ik zeker de geinspirerende moed, door jou, om iets in mijn leven te veranderen. Je moed raakt mij. Het geeft me inspiratie en permissie.
Jij bent de andere ik. Ik ben de andere jij. Dat we samen nog veel liefde mogen beleven.
Wauw!
Wat mooi lieve Elma, dat ik je mag inspireren.
Samen kunnen we de wereld een stukje mooier maken en anderen blijven inspireren.
Het leven is te kort om de moed te laten zakken. Het is nu, jouw gedachten zijn toverkrachten.
Anna, wat ontzettend fijn dat jij er bent.
Lieve Anna, wat bijzonder dat je ons meeneemt in het zelfhelend proces. En dat je dus in staat bent om van een doodsvonnis een levenservaring te maken. Dat we nog maar veel hele mooie nieuwe magische herinneringen mogen maken. 💛
Daar gaan we voor lieve Joke!
Lieve Anna, jouw blog raakt me diep van binnen, omdat jij zo diep van binnen weet wat er bij jou leeft, aanwezig en en jij jezelf de liefde, kracht en genezing geeft die je nodig hebt. Je bent een prachtmens ❤️
Dank je wel voor je lieve reactie Jura.
Lieve Anna,
De titel is precies hoe ik jou zie, zoveel meer dan ik in woorden kan beschrijven. Dankbaar dat jij er bent en deze kanker op deze wijze hebt omgezet. Voor mij en vast voor velen ben je GOUD !
Een leermeester die licht brengt, met schitterende glimmende facetten, al die bijzondere gaven. Met een schat aan levenservaring en kennis die je vol liefde en overgave deelt.
Zo dankbaar voor wie jij bent xxx
Monique
Lieve Monique, dank je wel voor je gouden reactie.
Fijn dat wij de verbinding hebben om alles een beetje mooier en met gouden licht te bekleden.
Ik lees jou blog van schrik naar blijheid. Wat een moedig, zwaar, mooi, heftig, diep en proces heb je moeten en mogen doorlopen. Het is bemoedigend, inspirerend, hoopgevend. Dank je wel voor het delen.
Lieve Willy, ik ben blij dat het inspirerend voor je is. Dank je wel voor je reactie.
Vol van het leven is er beweging.om te luisteren naar wat er nodig is.
Dank voor het delen..
Mooi mens
Dank voor je reactie lieve Natasia.
wow, wat een kracht, fijn dat je er bent! En je zoons, wat gaaf, we spreken dezelfde taal, wij zijn ook elke keer weer bezig om alles voor zijn voeten weg te halen wat van ons is, zodat hij kan worden zoals hij bedoeld is te zijn.
Dank je wel voor je reactie Nadine, het is inderdaad zo belangrijk om de struikelstenen op te ruimen.