Het is zondag. Ik sta in de woonkamer van mijn appartement. Om mij heen groeit de stapel dozen. De dag dat we écht gaan verhuizen komt nu snel dichtbij. Ik realiseer me dat het me meer moeite kost dan gedacht: afscheid nemen van dit huis. Mijn allereerste eigen huis! Helemaal alleen gekocht! Het huis waar ik met veel plezier heb gewoond en waarvan ik altijd heb gevoeld en uitgesproken dat dit niet mijn eindstation zou zijn. Tegelijkertijd is dit huis het tastbare bewijs dat je alles kunt realiseren, als je er maar in gelooft.
Doel voor ogen
In 2012 maakte ik werk van een andere baan. Ik had een doel: een betere toekomst voor mij en de kinderen. Ik werkte part-time als medewerker bloedafname. Binnen het bedrijf mocht ik omscholen tot echoscopist. Leukere baan én beter betaald. Hoe ik het heb gedaan, weet ik niet; studeren naast mijn 32-urige baan, net gescheiden en verhuisd. We moesten wennen aan een nieuw leven en onze draai vinden in een kleine flat. Maar met mijn doel voor ogen is het gelukt en in september 2012 mocht ik mijn diploma in ontvangst nemen. Missie geslaagd!
Van piepklein huurflatje naar een ruim appartement
September 2013 – Inmiddels twee jaar na mijn scheiding stuitte ik toevallig op de advertentie van deze woning .Te koop aangeboden door de woningbouwvereniging. Zou een eigen huis tot de mogelijkheden behoren? Zou ik het piepkleine huurflatje van 50m2, waar we met zijn vieren woonden, kunnen inruilen voor dit appartement? Het lukte! Vanaf februari 2014 was ik de trotse eigenaar van de Waterberg. Een ruim vijf-kamer appartement van 106 m2. Allemaal weer een eigen kamer, een royale keuken en woonkamer.
Ik pink een traantje weg
Zeven en een half jaar hebben we hier gewoond, mijn dochters, mijn zoon en ik. En wat hebben we hier veel meegemaakt. Bij alles wat er door mijn handen gaat en in een doos verdwijnt komen de herinneringen voorbij. Ik word er emotioneel van en pink een traantje weg.
Autisme, anorexia, depressie
Mijn oudste dochter en haar autisme. Toen we hier kwamen wonen was dit pas kort bekend. Dat lieve meisje kon in een duiveltje veranderen als zij overprikkeld raakte. We vonden een autisme-coach die aan huis kwam. Samen met haar leerde ze stapje voor stapje met haar autisme omgaan en accepteren.
De anorexia van mijn andere dochter. Oktober 2015 sloop ‘Ana’, zoals we de eetstoornis noemden, ons leven in. Drie en een half jaar lang bleef ze. Een enorm zware en tegelijkertijd zeer leerzame periode.
De depressie van mijn zoon. De eetstoornis van zijn zus hakte er behoorlijk in bij hem. De angst zijn zus te verliezen maakte dat hij somber werd, niet meer naar school ging en eigenlijk alleen maar in bed lag. Met de juiste begeleiding heeft hij dit achter zich kunnen laten en zit hij beter in zijn vel dan ooit!
Loslaten in liefde
Mijn drie prachtige kinderen! Ze waren tieners toen we hier kwamen. In die jaren zijn ze opgegroeid tot drie stabiele jong volwassenen. Loslaten is niet mijn talent. Met alle kennis, wijsheid, ondersteuning en vooral veel liefde die ik ze heb gegeven, laat ik ze echter vol vertrouwen los. Ze kunnen het nu zelf, in de wetenschap dat ik er altijd voor ze zal zijn.
Nieuwe liefde
Voor mij kwam en ging de liefde in dit huis. Eind 2019 verbrak ik mijn toenmalige (knipperlicht)relatie. Dit zorgde ervoor dat ik wel even klaar was met de liefde, even tijd voor mij. Totaal onverwacht kwam in augustus 2020 een nieuwe liefde in mijn leven. Dit voelde zo anders! Al gauw bleek dat we een gezamenlijke droom deelden: wonen op een boerderij. Rust en privacy en genieten van buiten wonen.
Klaar voor de toekomst
En nu sta ik dus mijn spullen in te pakken. Bij elke doos die ik kan toevoegen aan de stapel voel ik dat ik er meer en meer klaar voor ben! Klaar om dit huis te verlaten, de herinneringen zitten in mijn hart. Klaar voor de toekomst met mijn allerliefste lief. We hebben zo veel plannen en ideeën. We gaan onze dromen realiseren in deze prachtige boerderij.
