Acceptatie is binnen de mindfulness-traditie een belangrijk element, omdat je zonder acceptatie in een vecht- of piekermodus blijft ronddraaien. Dat geeft stress en spanning. Veel mensen worden boos als je het woord acceptatie noemt in relatie tot een situatie die ze niet willen. Wat ik ook snap. Want iets accepteren wat niet fijn is, is natuurlijk ook niet leuk. Acceptatie is daarom een proces. Niet iets wat je op commando kunt realiseren. En wat vaak gebeurt is dat mensen acceptatie associëren met berusting. Maar… acceptatie is niet hetzelfde als berusting.
Bij acceptatie accepteer je de situatie zoals die is. Dat betekent niet dat je niet iets kan willen of mogen veranderen, maar wel dat je accepteert hoe het nu is. In plaats van tegen de realiteit zoals die is te vechten. Of dat je innerlijk blijft vechten tegen een onveranderbare realiteit waar jij geen invloed op hebt. Of wat niet te veranderen is.
Dat de situatie nu is zoals die is
Ook als er nog oplossingen zijn is het beginpunt wel om te accepteren dat de situatie nu is zoals die is. Vandaaruit kun je kijken wat je wel kunt doen. Waar jouw cirkel van invloed zit. Acceptatie is dan dus geen berusting maar het onder ogen zien van de realiteit. En dat geeft meer rust en ruimte, ook voor het zien van mogelijkheden die er wel zijn. Maar dus ook voor wat niet kan.
Geen acceptatie = ontkennen
Niet accepteren is blijven zeggen tegen jezelf dat het niet zo mag zijn. Dat iets niet had mogen gebeuren. Dat je bijvoorbeeld niet moe mag zijn, want dan stel je je collega’s teleur. Je probeert dan eigenlijk de situatie zoals die nu is te ontkennen. Of dat je echt anders moet zijn dan je bent. Bijvoorbeeld extraverter, daadkrachtiger, minder gevoelig etc. Er wordt dan vaak veel energie gestoken in het in gedachten willen dat jij anders bent, dat de situatie anders is, dat het niet zo mag zijn. Hoe menselijk dit ook is, het is zinloos en kost veel negatieve energie.
Bijvoorbeeld:
- Ik mag niet moe zijn na een burn-out
- Het kan niet, het mag niet dat ik nu minder werk
- Het is niet eerlijk dat …….. (vul maar in)
- Ik zou anders moeten zijn dan ik ben
Het probleem is dat deze niet-acceptatie leidt tot stress en piekergedachten. En… het leidt tot niets.
Stress en piekergedachten
Dit herhaaldelijk rondjes draaien in je hoofd zie ik als een poging om het onderliggende gevoel te vermijden. Want als je daarin zakt, kom je uit op minder fijne gevoelens, zoals verdriet of machteloosheid. Je hoofd denkt je dan een dienst te bewijzen door via allerlei gedachtes dit gevoel niet te hoeven voelen. De prijs is echter verhoogde spanning.
Het gevoel kunnen verdragen
Het simpele, maar ook zo moeilijke antwoord ligt in het gaan voelen van deze emoties. Wanneer je namelijk het onderliggende gevoel kunt verdragen, dan komt er vervolgens rust. Het hoofd hoeft niet meer het gevoel te vermijden. De rust en dat het gevoel er mag zijn zou je acceptatie kunnen noemen. Het kan zijn dat daarvoor meerdere malen deze stap van hoofd naar gevoel nodig is. Het is een proces. Vanuit deze rust en acceptatie komt dan vervolgens weer meer innerlijke ruimte. Vandaaruit kun je ook beter zien wat er nog wel en niet kan.
Van stress naar eigenWaarde(n)
Herken jij dit en voel jij dat jij hierin een stap wil maken? In de training van stress naar eigenWaarde(n) besteden we aandacht aan dit proces en kijken we hoe je van daaruit stappen kunt zetten. Vanuit acceptatie en eigen waarden.
