Een vraag in het Noors om mee te beginnen. Ben jij ooit in Noorwegen geweest? Ik ben net terug van een weekje Langrenn, of te wel langlaufen in Venabu. Een dorp bestaande uit voornamelijk vakantiehuizen, een hotel, een supermarkt annex kleding- en souvenirwinkel. Het was mijn zesde keer en het verveelt nooit!
Uitstappen op het mij zo bekende houten Statsjon
De reis ernaar toe is een goede balans tussen vliegen naar Oslo en met de trein naar Ringebu Statsjon. Een tocht door een witte wereld langs bevroren meren en watervallen. Door dorpen met rode, gele en zwart gekleurde huizen, allemaal van hout. Halverwege kom ik langs het Vickingskipet van Hamar, het bekende ijsstadion. En Lillehamar, wat klein Hamar betekent, wist je dat? Nu is het nog iets meer dan een half uur. En dan stap ik uit op het mij zo bekende houten Statsjon in Ringebu, vandaar is het nog een half uurtje met de auto de bergen in.
Al op beide luchthavens kom ik in de vertraging
Deze lange reisdag gebruik ik om alvast vanuit de drukte van alledag in de vertraging te komen. Twee uur vooraf op Schiphol aanwezig zijn en in Oslo een overstaptijd van drie uur. Heerlijk omdat ik alleen reis word ik niet afgeleid, wordt er niet gesproken alleen om een thee te bestellen bij Starbucks. Ik nestel mij op een heerlijke bank met mijn boek, zowel op Schiphol als op Oslo luchthaven.
Over vroeger dat nog pijn doet
Het boek pakt mij : ‘Oud zeer’ van Bram Bakker, ooit een rebelse psychiater. Het is zijn persoonlijke zoektocht gemengd met feitelijke kennis rond trauma en affectieve verwaarlozing. Oud zeer… in het geval van Bram gaat het om pijn veroorzaakt door een gevoelsarme en emotioneel onveilige omgeving. Het gevoel uit zijn jeugd kwam bij hem pas na zijn 50e levensjaar weer boven. Deze pijn verstopt zich vaak jaren in je lichaam om dan zomaar uit het niets tevoorschijn te komen, in de vorm van psychische dan wel lichamelijke klachten.
Waarvan je niet (meer) weet
Voor mij herkenbaar, oude pijn die zich op meerdere momenten in mijn leven openbaarde. En jij? Herken jij oude pijn? Waarvan je niet (meer) weet dat het zoveel impact op je heeft gehad? Dit onderwerp sluit naadloos aan bij mijn vorige blog: Weet jij wat jouw sleutelervaring is? Bram diept de gevolgen uit van een onveilige jeugd voor zijn verdere leven. En hij beschrijft de herkenning bij zijn cliënten van toen.
Een lans breken in de psychiatrie
Bram heeft in zijn eigen zoektocht kennis gemaakt met andere manieren om te kijken, om mee te werken. Zoals lichaamswerk en familieopstellingen (systemisch werk) en zelfs psychedelische middelen. Deze methoden zijn heel lang zeer onderbelicht geweest in de psychiatrie. Door Bram’s hernieuwde inzichten hoopt hij met zijn boek een herwaardering op gang te brengen van ‘oud zeer’. Als belangrijke verklaring voor veel psychische en lichamelijke klachten in het hier en nu. Als gerenommeerd psychiater, samen met het delen van zijn persoonlijke verhaal, is Bram Bakker in staat een lans te breken in de psychiatrie. Voor deze vaak lastig wetenschappelijk te bewijzen methoden die hun effectiviteit al lang hebben bewezen.
Waar wij plek krijgen
Het boek reist met mij mee, het weekje op de serene witte hoogvlakte van Venabu. In mijn reisgezelschap komt het in die week een aantal keer voorbij: oud zeer. In reactie op een bepaalde situatie, die soms te fel of onredelijk is, te groot voor de werkelijke gebeurtenis in het hier en nu. We praten erover, ik dank daarvoor mijn reisgenoten.
Oud zeer hoeft niet weg
Wat mij helder wordt is dat er geen verwijt is over wat ons is overkomen of over wat wij hebben gemist. Er is telkens weer een mogelijkheid om in gekregen en gemist een stapje te zetten. Waardoor ‘oud zeer’ niet weg hoeft, wat ook niet gebeuren zal, maar plek krijgt, waardoor wij plek krijgen. Als jij ‘oud zeer’ een plek weet te geven in jou, kun jij jouw plek innemen in je eigen leven. In de pyramide van je familie, in je gezin van herkomst en in het hier en nu. Dat wens ik jou. Heb je behoefte om hier eens samen naar te kijken? Voel je welkom en neem contact met me op.
