Eind mei was het zo ver: we vertrokken definitief uit Nederland. Mijn man woonde al drie maanden in het Fyresdal, in Noorwegen, in een huurappartement, en nu zou ik ook gaan. Er moest ontzettend veel ingepakt worden. Als je gaat emigreren, kun je besluiten om veel weg te doen, zoals vrienden van ons deden, maar wij vonden het juist fijn om veel mee te nemen, zodat we dat daar niet hoefden aan te schaffen. Gelukkig kwam kwam manlief een week van tevoren terug naar Nederland om te helpen. Fijn om hem weer te zien na drie maanden! Zo lang waren we nog nooit uit elkaar geweest.
Sterke mannen inhuren
Waar ik het meest tegenop zag, was de wasmachine van zolder krijgen. En ik wilde dat eigenlijk geregeld hebben, zodat mijn lief zich daar niet mee bezig hoefde te houden. Dus ik had een verhuisbedrijf gebeld en op maandagochtend vroeg stonden twee mannen voor de deur, voor een uurtje. Jonge sterke gasten met ervaring. Ze tilden in een mum van tijd de wasmachine en droger naar beneden. Ik vroeg hen om daarom om nog wat andere spullen, dozen en meubels naar beneden te tillen. Ik was erg in mijn nopjes met de snelle vooruitgang.
Mijn werkkamer
Wat ik enigszins had uitgesteld, was mijn werkkamer uitzoeken; ik dacht dat dat minder belangrijk was voor het algemeen belang en ik vond het ook de lastigste klus. Van al die boeken, documenten en verzamelingen uitzoeken wat er weg kon en wat mee moest, was een tijdrovend werkje. Mijn lief zei: “ga nou aan je werkkamer beginnen, want dat is het enige waar ik niet bij kan helpen.”
Een strak tijdschema
We hadden een strak tijdschema, want voordat we op de boot zouden stappen, vond de overdracht van ons huis in Nederland nog plaats. Op donderdag kwam de verhuiswagen. Op vrijdag gingen we naar de notaris om het huis over te dragen aan de kopers. En op zondag zouden we op de boot naar Noorwegen stappen. We logeerden twee nachten bij familie, alvast op weg naar Cuxhaven.
In de verhuiswagen
Een uur van tevoren was alles klaar voor de verhuizing, tot de laatste doos van mijn werkkamer aan toe. Een stel lieve vrienden en familie kwam helpen sjouwen en in een paar uurtjes was alles vakkundig door de twee verhuizers in de vrachtwagen gepuzzeld. Het was net Tetris! Eerst een paar rijen dozen op elkaar, dan wat grote spullen zoals de loveseat, dan opvullen met kleinere dingen. Het leek zo veel, maar de verhuisjongens zeiden dat ze soms twee of drie keer zoveel meenamen. Er paste nog precies bij wat zij voor een bedrijf mee moesten nemen naar Noorwegen.
En toen was het zover, we zwaaiden onze spullen uit. De verhuizers kwamen uit Friesland en zouden pas na het Pinksterweekend naar Fyresdal rijden, dus zij reden naar huis en wij hadden genoeg tijd om naar het Noorse huis te gaan om daar onze huisraad weer te verwelkomen.
Afscheid van de tuin
De volgende dag presenteerden we het schone lege huis aan de kopers en de makelaars. Dat was echt heel gek, om het huis zo leeg te zien. We hadden er twaalf jaar gewoond. Ik vond het prima om te gaan, maar de tuin met alle mooie planten en plannen zou ik wel missen dacht ik. Naar Noorwegen mag je maar een zeer beperkt aantal planten meenemen, vijf stuks, en we kozen voor kamerplanten. Want de lange koude winters in het Noorse zouden vast geen planten kunnen overleven die het in Nederland goed deden.
We waren er klaar voor. Samen met onze kat Bentley vertrokken we richting Fyresdal. Wat een avontuur voor ons alledrie, maar daarover lees je meer in mijn volgende blog.
