Een ode aan vriend Jan en mijn tante Nel

De familie en nabestaanden komen voor het eerst samen op de parkeerplaats. Soms hebben zij elkaar al jaren niet meer gezien. Het is vandaag in korte tijd de tweede crematie die ik in de start van dit nieuwe jaar bezoek. Gelukkig het is droog, bedenk ik mij, terwijl ik naar de grijze grauwe lucht kijk.

Twee mensen, geen bekenden van elkaar hoor, maar wel zij die toch onverwacht overgaan van leven naar de dood, naar de ongeziene wereld. Zij die beiden een verdrietige liefdevolle familie, met warme en dierbare herinneringen achter zich laten. 

De crematie van mijn tante
Bij de crematie van mijn tante is er gekozen voor mooie beelden, gekleurde en oude zwart wit foto’s op de tv schermen voor ons die ons, als genodigden, zo een inkijkje geven in haar leven met man, kinderen en kleinkinderen. De openingsmuziek van Julio Iglesias raakten al vele harten, nog voor deze prachtige dienst. Op gepaste wijze wordt er gesproken, zo knap, door kinderen en kleinkinderen. Een liefdevol gedicht, leuke anekdotes.

Alles tot in de puntjes verzorgd, net als zij|
Ook mijn oom laat zijn emotionele afscheid verwoorden voor zijn grote liefde. Terugblikkend op die geweldige tijd, het vrije leven en genieten in Spanje, een tijd waarin hij met haar samen zo erg gelukkig genoot van een goed pensioen. Altijd samen veel en hard gewerkt en die stap gemaakt om daar het leven verder vorm te geven. Uiteraard met zoveel goede zorg voor iedereen die hen daar bezocht. 

De dienst is liefdevol en ook erna, bij de condoleance, is het tot in de puntjes verzorgd; precies zoals mijn Tante Nel ook altijd is geweest.

Het lijkt wel een familiedag
Het samenzijn voelt even als een familiedag, een feest waarin je je neven en nichten weer eens ziet. Met keuze uit goede wijnen en warme snacks wordt er druk bijgekletst en zelfs gelachen.

Afscheid als een laatste feest
Terwijl we daar zo staan, vraagt mijn bijna 26-jarige zoon: “Mam, hoe ziet u eigenlijk uw crematie of begrafenis voor zich?” Hij is uiterst serieus, maar doet zijn best om het wat luchtig te houden. Toch lijkt hij oprecht geïnteresseerd hoe ik dat voor mij zie. Ik vertel over een feestelijke aanpak, noem al één bekend muzieknummer en graag met eten en drinken, en het liefst een dansje. Hij trekt zijn wenkbrauwen wat op, zijn hoofd een beetje gekanteld. “Echt? Nou, dat lijkt mij wel zeer apart…” is zijn reactie. “Ja, precies zo; een feest als proost op het leven, om te vieren dat ik het kleur heb gegeven zoals ik het graag wilde” voeg ik toe.

Nog een overlijdensbericht
Nog dezelfde dag ontvang ik bericht dat ook een andere voor mij belangrijke persoon rustig is ingeslapen. Ook dit raakt mij diep, juist omdat ik hem recent nog had beloofd om hem snel weer te bezoeken. Sinds kort lag hij in de hospice in Zuid- Beijerland. Ik keek allereerst door het raam en hij was zichtbaar verrast door mijn bezoek, mogelijk gemaakt door zijn lieve vrouw. Ik zag zijn glimlach en zijn ogen glinsterden. Blij dat hij mij nog herkende. Dit was begin december, we hadden elkaar al jaren niet live gezien, maar volgden elkaar op facebook.

Hij was niet veranderd, maar zijn lichaam wel
Hij, die goedlachse man die zijn profieltekst had veranderd in: ‘levensgenieter, bij met pensioen’. Hij, die na alle arbeidsjaren ook zo met zijn vrouw was gaan genieten van het reizen met de camper. Ze bezochten prachtige steden en beleefden geweldige avonturen. Met ontmoeten en verbinden met andere mensen als kerneigenschappen.

Sinds vorig jaar, vertelde hij mij, had de specialist ALS (een spierziekte) geconstateerd. Hoe hij daarmee omging was buitengewoon inspirerend. Tijdens mijn bezoek aan het hospice viel het me op dat zijn oprechte en warme persoonlijkheid niet was veranderd, maar zijn lichaam wel. Hij, die altijd voor een ander klaarstond, droeg zijn ziekte met humor. Ook tijdens ons gesprek adviseerde hij mij en benoemde hij lachend mijn valkuilen. 

Zijn laatste feest
Deze krachtige man regisseerde afgelopen week zijn crematie geheel in stijl, geheel op eigen wijze. In liefdevolle verbinding met zijn naaste familie en andere genodigden. Een informeel en bijzonder afscheid. Ook hier de gekozen muziek, de prachtige beelden van een echte gezinsman, een lieve en trotse opa, een levensgenieter met een groot hart. Gestart met koffie of thee, gezamenlijke ronde gedekte tafels, het mooie gedicht van zijn vrouw, de woorden van kinderen, vrienden en bekenden. Zijn favoriete warme snack met pindasaus die ondertussen werd geserveerd. En ook hier keuze uit wijnen en andere drank en zoutjes op tafel om zijn afscheid te vieren. Daarbij zijn eigen laatste woorden en quotes met de nodige dosis humor.

Geraakt door de liefde van en voor het leven
Verdrietig rij ik hierna op huis aan, geraakt door de liefde van en voor het leven. Beseffend hoe het voor de families zal zijn om het gemis van nu en de komende tijd te dragen. Hoe ‘grijs ‘het liedje van Jaap Reesema voortaan alles anders kleurt.

Hoe ervaar jij het leven?
Voel jij dat je echt leeft? Zou je het liever meer kleur willen geven? Mail me eens of kijk op www.kleurretreat.nl en voel of deze verdiepende kleurenreis bij jou past.