Een goed gesprek met mijn lichaam

Dag lief lichaam, ik wil even met je praten. Hoe voel je je vandaag? Ik realiseer me dat ik veel momenten in mijn leven weinig aandacht aan je hebt besteed. Alsof het een vanzelfsprekendheid is dat jij iedere dag voor mij paraat staat. Het is tijd om met je te praten.

We hebben een hele reis gemaakt, 62 jaar ben je het huis van mijn ziel. Je hebt me laten groeien op vele manieren. We zijn vanuit samensmelting ontstaan. Uit een lange rij van mensen die nog diep in mij bestaan. Met al hun verlangens, kwaliteiten en moeilijkheden. We zijn verbonden met een ver verleden. Iedere cel in mijn lichaam is hiermee verbonden.

Sporen van het bestaan
Nu zijn we volwassen, de sporen van het bestaan zijn zichtbaar en voelbaar, een aantal diep verankerd in jou, onzichtbaar voor de buitenwereld. Lief lichaam ik wil je bedanken voor al de jaren trouwe dienst. Jij bent voor mij een rustpunt waarin ik kan zijn. Dit zonder te vervliegen met de onrust van het bestaan. Het zijn in jou vraagt aandacht in het nu. Het verleden is voorbij en de toekomst is nog niet geschreven. Ik adem rustig in en uit.

Ik overleef de rauwheid
Lief lichaam ik ken je geschiedenis. Je bent verguist, ontkend, geslagen en misbruikt. ‘Je mag hier niet zijn’ is de allereerste boodschap die diep en rauw naar binnen komt. Bij de geboorte is er geen kaartje, geen warm welkom en er wordt geen enkele foto gemaakt die verwijst naar het bestaan. Ik krijg een naam, en een registratienummer in het kindertehuis. Ik voel mij zo vaak alleen en niet begrepen. Jij houdt mij bij elkaar, ik overleef de rauwheid van het bestaan. Dat is de reden dat ik mijn stappen kan blijven zetten, voorzichtig en soms schichtig, vallend en weer opstaand. Maar ook huppelend en dansend, vooruit en/of weer even achteruit.

Ik wijs je af
Ook ik wijs je af en wil je niet meer voelen. Anderen nemen bezit van jou, ik vlieg weg naar verre oorden. Ik verdwijn en  laat je achter, wil niet weten wat er met je gebeurt. Bij terugkomst voel ik de pijn en het diepe verdriet. Het voelt leeg, stil en koud. Ik snap niets van het leven. Ik hunker naar koestering en liefde. Ik wil me zo graag veilig voelen en in jouw aanwezig zijn.

Ik plak de scherven aan elkaar
Er zijn vele donkere wolken, dat voelt zwaar. Wanneer ik toegeef aan mijn tranen en durf te voelen in jou, kan ik ze laten stromen. Deze tranen komen uit een onuitputtelijke bron, er lijkt geen einde aan te komen. En toch komt er een moment dat de zon de laatste diepe pijnen in het licht zet. Ik voel de warmte in mijn lijf. Mijn tranen dienen als meststof voor mijn ziel, ik groei en kom beetje bij beetje tot bloei. De scherven van mijn verleden plak ik aan elkaar en bestrijk ze met een gouden randje. Ik adem rustig in en uit. Dit is een proces van jaren. Ik leef niet in het verleden, maar het verleden leeft in mij.

Kinderen
Dit is een van de dingen waar ik je zo diep dankbaar voor ben. Kinderen die in mij groeien, vanuit samensmelting ontstaan. De cyclus gaat door, uit een lange rij van mensen ontstaan met al hun verlangens, kwaliteiten en angsten. Deze kinderen zijn gegroeid onder mijn hart, diep verbonden met mijn ziel. En ik ben mij bewust van de angsten en verlangens in het verleden ontstaan die nog diep verbonden zijn in mij. Ik ben op zoek naar mijn waarden, laat oude pijnen los en vergeef mijzelf en waar ik kan de ander. Zo ontdoe ik mijn kinderen, voor zo ver dit kan, van de angsten en verlangens van een lange rij met mensen die diep in mij bestaan. Mijn zoons zijn inmiddels prachtige mannen die zijn geworden wie ze willen zijn. Ik voel me dankbaar. En de lange rij van mensen die diep in mij bestaan groeien mee in het licht van de ziel. Energie houdt nooit op te bestaan en zoekt altijd verwerking.

Mijn linker heup loslaten
Loslaten en opnieuw verbinden doe ik mijn hele leven op verschillende vlakken. Hier heb ik vaak moed voor moeten opbouwen, het is geen vanzelfsprekend proces. Het is wel een proces dat hoort bij de cirkel van mijn leven. Op fysiek niveau heb ik onlangs mijn linker heup moeten loslaten. Na al die jaren trouwe dienst heeft het slijtageproces toegeslagen. Ik bedank mijn heup voor de bedding die het me heeft gegeven. Ik laat los en mijn heup krijgt een tweede leven in een andere vorm. Ik laat het in dank achter in het ziekenhuis. Ik heb je voorbereid, ben in gesprek gegaan met al je cellen. Er is een nieuw samenwerkingsverband. Een nieuwe heup van niet lichaamseigen materialen. Lief lichaam het is geen indringer uit het verleden. Het is een zachte liefdevolle energie die mij de mogelijkheid geeft om me soepel te bewegen op het pad dat ik wil gaan.

Ik omarm je
Ik neem rustig de tijd om te herstellen en koester je. Verwen je met rust en goede voedingstoffen. Beweeg mee op het ritme van de dag. Jij hebt hard gewerkt al die jaren. Lief lichaam ik voel me gedragen door jou in de alomvattende reis van mijn ziel. Jij bent mij en ik ben jou. Ik ken je, erken je met heel mijn wezen. Ik omarm je en koester je zolang ik op aarde ben. En daarna veranderen we voor de zoveelste keer van vorm. Ik ben dankbaar.

Ik heb een paar vragen voor je
Hoe verhoud jij je tot je lichaam?
Ben je wel eens over je grenzen gegaan (of anderen bij jou)?
Heb je dit al een plekje kunnen geven?
Zo niet, wat heb je nodig om te herstellen?
Kun je jezelf liefdevol omarmen?

Ik help je graag wanneer dit moeilijk voor je is. We handelen zo vaak om de goedkeuring van andere mensen te krijgen door datgene te doen wat anderen van je verwachten of waarderen. Dit omdat je jezelf niet goed genoeg vindt. Ik bied je een gratis inzicht gesprek aan van 30 minuten. Voel je welkom: https://anna-smit.nl/.