Ik wil voor mezelf beginnen! Deze wens ligt er al even. Tijdens het volgen van het jaarprogramma van 365 dagen succesvol is het zaadje geplant. Waar krijg je energie van? Voor wie wil je van betekenis zijn? Welk verschil wil je maken? In mijn rol als moeder ontvouwde dit pad zich.
Asperger
Mijn oudste dochter was (en is) lief, maar had lastig gedrag. Op 11-jarige leeftijd kreeg dat gedrag een naam: stoornis van Asperger, een autisme spectrum stoornis. Ik las alles wat los en vast zat over autisme om haar te begrijpen en haar op die manier bij te kunnen staan. Een leerzame weg voor het hele gezin.
Eetstoornis
Mijn andere dochter ontwikkelde in haar tienerjaren een eetstoornis. Zij kreeg professionele begeleiding en ik bezocht informatiebijeenkomsten in het Leontienhuis, een inloophuis voor mensen met een eetstoornis. Daar leerde ik: ‘kennis is macht’. Ik las me opnieuw in om mijn dochter te kunnen bijstaan. Ook kreeg ik zelf begeleiding van een coach. Ik leerde tips en tricks met betrekking tot de eetstoornis én kreeg tools om zelf staande te blijven. Terugkijkend kan ik ook hier zeggen dat het hard werken was met onbetaalbaar resultaat: haar herstel.
Depressie
Deze jaren waren intensief voor het hele gezin, mijn zoon ontwikkelde een depressie, het was te veel om te bevatten in zijn jonge leven. Hij kreeg begeleiding, ik las me weer in en zocht met deze kennis de voor hem juiste begeleiding. Hij is nu een stoere en zelfverzekerde knul van 18 jaar die van het leven geniet!
Leefstijlcoach
In de loop van 2018, nog tijdens het jaarprogramma, startte ik met de opleiding tot leefstijlcoach. Het ging mij in eerste instantie vooral om de coachvaardigheden, later werd mijn interesse in leefstijl gewekt. Deze opleiding aan Mark Academy had veel raakvlakken met hetgeen ik leerde bij 365. Vanaf mei 2019 mag ik mijzelf leefstijlcoach noemen. Ik zag al helemaal voor me hoe dat zou zijn. Aan de slag met mijn nieuw opgedane kennis. Andere mensen bijstaan in hun proces, tools aanreiken waarmee zij zelf verder aan de slag zouden kunnen gaan. De realiteit is echter dat ik dit nog steeds niet heb vorm gegeven. Naast mijn 32-urige werkweek als echoscopist en drie pubers in huis om voor te zorgen, bleef er weinig tijd en energie over om deze droom te realiseren. Ik besef nu dat dat wellicht een reden heeft.
Een pad ontvouwt zich
Het wordt me steeds duidelijker voor welke doelgroep mijn hart sneller klopt. Kinderen als de mijne worden ‘zorg intensief’ genoemd. Ik herinner me, zéker in de anorexia-tijd van mijn tweede dochter, dat ik meer aan het overleven was dan aan het leven. Ik trapte in de valkuil van zorgen voor anderen zonder eerst goed voor mijzelf te zorgen. Door het jaarprogramma en mijn opleiding tot leefstijlcoach ben ik persoonlijk gegroeid. Wat had ik deze kennis graag gehad voordat mijn dochter haar eetstoornis kreeg! En hoe tof zou het zijn deze kennis met mijn ervaringsdeskundigheid in te zetten. Het is dan ook mijn wens om moeders van zorg intensieve kinderen te ondersteunen, zodat niet alleen zij, maar ook de kinderen zich kunnen ontplooien tot de beste versie van zichzelf.
Reflectie
Terwijl ik dit schrijf, schiet als vanzelf de titel in mijn hoofd. En heb ik binnenpret als ik de parallel zie met mijn werk als echoscopist. Een kind heb je ook niet ineens, er gaat een zwangerschap aan vooraf. De eerste stap is gezet, mijn doelgroep heb ik helder. Wordt vervolgd!
