In de massageruimte die ik heb ingericht in een hut aan boord van de Prins Willem Alexander hangt een diepe rust. De ontspannende muziek beweegt mee met het zachte deinen van de boot. De vrouw op de massagetafel ademt steeds rustiger, haar schouders zakken langzaam. Door het half geopende gordijn zie ik de vaste wal langzaam aan ons voorbijglijden.
Tijdens het varen, trekt het wisselende landschap als een film voorbij. Stille natuurgebieden, het bruisende Rotterdam, industrieterreinen en vestingstadjes. Terwijl mijn handen trage bewegingen maken, bedenk ik hoe deze afwisseling de sfeer aan boord weerspiegelt. Net als het uitzicht veranderen ook de emoties van de gasten die meevaren. Soms stil en ingetogen, dan weer vol enthousiasme en vrolijkheid.
Herkenning, begrip, gedeelde verhalen
Geen van de vrouwen kende elkaar voordat ze de loopbrug opstapten, maar vanaf het eerste moment ontstond er verbinding. Herkenning, begrip, gedeelde verhalen. Allemaal dragen ze dezelfde zware last: de diagnose borstkanker, gepaard met financiële zorgen. Hun levens kwamen plotseling op pauze te staan. Sommigen verloren hun baan, anderen hun onderneming of zelfs hun partner. De behandelingen werden een fulltime dagtaak. Operaties, chemo’s, bestralingen. Maandenlang zonder ruimte voor rust of ontspanning. Tussen ziekenhuisbezoeken door bleef het gewone leven doorgaan: kinderen, huishouden, verplichtingen. Altijd ‘aan’ staan.
Aanwezig in het moment
Op deze boot mag dat allemaal even stoppen; deze week hoeven de vrouwen niets, behalve aanwezig zijn in het moment. De spanning zakt, de adem wordt dieper, het lichaam mag weer tot rust komen. Er is ruimte voor tranen die te lang zijn ingehouden, en voor lachsalvo’s die uit het niets opborrelen. De creativiteit komt terug en op het dek, met de wind in het haar en de zon op het gezicht, is er plaats voor zingen, dansen en simpelweg genieten.
Luisteren naar wat onbesproken blijft
Ik voel me intens dankbaar dat ik samen met de andere vrijwilligsters van Stichting Samen Varen een stukje van deze rust mag brengen. Dat we deze vrouwen even mogen verwennen en luisteren naar wat vaak onuitgesproken blijft, omdat ze hun naasten niet nog meer willen belasten.
Doneren
Deze dagen herinneren me eraan hoe belangrijk het is dat er plekken blijven bestaan waar zorgen letterlijk even mogen varen. Dat er ook volgend jaar weer vrouwen aan boord kunnen stappen.
Wil jij helpen om deze bijzondere vaarweek mogelijk te houden? Met jouw donatie blijft de Prins Willem Alexander uitvaren, zodat vrouwen in een moeilijke levensfase weer kracht, rust en plezier kunnen vinden en voor een paar dagen gewoon zichzelf kunnen zijn.
