Laatst was er een vriend op bezoek en we hadden het over God. Wie of wat God nou precies was en of ‘ie eigenlijk wel bestond. De vriend vroeg zich af: “Als God bestaat, waarom is er dan zoveel ellende in de wereld?” Een gerechtvaardigde vraag, en bovendien eentje die veel mensen zich stellen. Ik pretendeer niet hét antwoord te hebben op deze vraag, maar ik heb er zelf wel antwoorden op gekregen die mij inzicht en begrip gaven, met name afkomstig uit de boekenserie ‘Gesprekken met God’. Dus die antwoorden leg ik dan ook weer graag aan anderen voor. Voel je trouwens vooral vrij om het woord God te vervangen voor Spirit, Bron, Chi, het Al, of wat je maar voelt dat klopt.
Wij hebben een vrije wil en daarom hebben we verantwoordelijkheid
Welnu, stel dat God ons vrije wil heeft gegeven, dat lijkt me heel aannemelijk. Want wat voor zin heeft een schepping die geen vrije wil heeft? Een vader die zijn absolute wil oplegt aan zijn kinderen is een dictator. Dat is het godsbeeld uit het Oude Testament en dat is vreselijk achterhaald. Wij hebben een vrije wil en daarom hebben we verantwoordelijkheid te nemen voor onze daden. Dan is het dus aan ons hoe we met onze omgeving omgaan, met de aarde en met elkaar. Het is toch niet God’s wil dat we elkaar afmaken en uitbuiten? Dat wil toch geen enkele vader, dat zijn kinderen dat doen? Maar hij kan het ook niet per se voorkómen, aangezien wij een vrije wil hebben.
Het grote spel van licht en duister
Stel dat God één en al liefde en goedheid is. En stel dat hij/zij/het zichzelf wil ervaren. Daar zou hij schepsels (bewustzijn) buiten zichzelf voor nodig hebben. In feite bestaat er niets buiten God, want die is alles omvattend en alomtegenwoordig, maar om zichzelf te ervaren moest hij de illusie scheppen van een grote diversiteit aan wezens. Want alleen maar een beetje in je eentje goed en lief lopen zijn, dat gaat uiteindelijk vervelen. Dus moesten ‘de tegendelen’ in het leven worden geroepen: niet lief en niet goed; zodat het grote spel van licht en duister kon beginnen. Vervolgens zijn we onze goddelijke oorsprong vergeten, want dat hoort bij het spel.
Met zijn allen vormen we een eenheid: God
We weten allemaal dat een dag niet kan bestaan zonder nacht. Licht heeft geen functie zonder duister. En goed heeft geen betekenis zonder kwaad. Nu hangen we meteen een negatief label aan het woordje kwaad. Maar in principe is het neutraal, net zoals het woordje nacht. Het is simpelweg de andere kant van de medaille, omdat er anders geen medaille zou zijn. En zodoende ontstond de dualiteit. Die in feite een eenheid is, namelijk één medaille. Dus met zijn allen – de hele mensheid en de hele natuur – vormen we een eenheid (God) die geheel en al uit dezelfde bouwstenen bestaat: atomen.
Wij creëren ons eigen leven
Stel dat wij geschapen zijn naar God’s evenbeeld. Ook dat vind ik logsich, een kind is altijd gemaakt uit het DNA van zijn ouders. Lange tijd heeft de kerk mensen laten denken dat God er dus uit moet zien zoals wij. Daarmee wilden ze God maken naar óns evenbeeld. Maar het gaat natuurlijk niet over een uiterlijke overeenkomst; het betekent dat wij dezelfde eigenschappen hebben als God. Dat wij scheppende wezens zijn, net als hij; wij creëren ons eigen leven met behulp van de wet van aantrekkingskracht en manifestatie. En wellicht wil onze ziel (die je de godsvonk zou kunnen noemen) hier op aarde ervaring opdoen. Over wat het inhoudt, om mens te zijn, in de breedste zin van het woord. Daarom ‘laat hij al die ellende toe’, want anders zouden we (zou hij/het) dat niet kunnen ervaren.
De ellende komt voort uit ons eigen handelen
Ter overweging: God heeft de mens geschapen en de mens heeft de wereld geschapen, inclusief alle ellende. Want, als we eerlijk zijn, komt dan de meeste ellende niet voort uit ons eigen handelen? Ik bedoel, de natuur is toch gewoon wonderbaarlijk, prachtig en harmonisch? Natuurlijk zijn er ook dingen die wij rampen noemen, zoals aardbevingen, vulkaarnuitbarstingen en tsunami’s. In feite vallen die gewoon onder het kopje natuurgeweld en zijn het krachten. Het zijn vooral menselijke misvattingen – zoals oorlog, hebzucht en vervuiling – die zorgen voor veel ellende.
Er is weinig kwaad waar niet ook een vonkje goed in zit
Tot slot een quote die mij tot nadenken stemde: “God laat het lijden toe, opdat wij ervan kunnen leren.” Ik hoor je al denken: een kind dat sterft aan een vreselijke ziekte, wat kan die daar nou van leren? Welnu, ten eerste kunnen wij de keuzes van de ziel niet kennen, we weten niet wat die wil of moet meemaken om te groeien. Ten tweede, er is weinig ‘kwaad’ waar niet ook een vonkje goed in zit. Zo zie ik het yin-yang teken altijd. Wellicht leert de ziel van het kind een belangrijke levensles over de kostbaarheid van het leven. Misschien was de les vooral voor de ouders bedoeld. Je kunt een ander zijn karma niet kennen.
Uiteindelijk zijn de begrippen goed en kwaad relatief, ze verschillen per regio en tijdperk. Dat is denk ik waarom God alles toestaat, zodat wij kunnen ervaren. De mens door zichzelf te zien als God en God, die zichzelf ziet en ervaart door ons.
De boeken van Neale Donald Walsh
Gesprekken met God is een negendelige boekenreeks van de Amerikaanse auteur Neale Donald Walsch. De boeken zijn bestaan uit een dialoog waarin de schrijver vragen stelt die God vervolgens beantwoordt. Uiteindelijk is zijn conclusie dat God in hemzelf woont. Het eerste deel van de ‘Gesprekken met God’-serie, Een ongewoon gesprek met God, werd in 1995 uitgebracht.
