Ze begroeten me aan het begin van de dag altijd op dezelfde manier, mijn honden Hera en Britt. Hera super uitbundig, ze komt aanrennen, haar lijfje is één grote kwispel en ze springt huizenhoog de lucht in. Ik noem haar liefkozend mijn cheerleader, haar zo te zien tovert altijd een glimlach op mijn gezicht. Britt is veel kalmer, een natte neus tegen mijn armen of handen is haar manier van gedag zeggen. Daarna wil ze graag naar buiten, om haar vaste rondje te lopen op het erf. Even bij de kippen en de Indische loopeenden kijken, checken of de katten nog in de schuur zijn. Het liefst gaat ze daarna bij het hek liggen, om de boel in de gaten te houden.
Zomergasten op ons erf
Toen Britt nog niet zo heel lang bij ons was, waren de zomergasten in het vakantiehuis op ons erf een ware uitdaging voor haar. Ook al zag ze hen niet, ze rook ze wel en het geluid van vreemde stemmen maakte dat ze ging waken door hard te blaffen. Voor haar was het gevoel van onraad zo groot dat al haar nekharen overeind gingen staan.
Vroeger zou ik hebben gedacht dat ik haar moest corrigeren, gedrag dat je niet wenst moet je de kop indrukken was de algemene opvatting in hondenland. Nu weet ik dat zij volstrekt natuurlijk hondengedrag vertoont, door haar blaffen communiceert ze: ‘blijf uit mijn buurt!’ Ons erf is haar terrein, daar horen geen indringers. Door haar waakzaamheid te erkennen, naar haar toe te lopen en haar te bedanken, kan ik haar laten voelen dat het oké is dat ze blaft. Om haar vervolgens te vragen met me mee te gaan, omdat het niet nodig is dat ze blijft blaffen. In het begin was dat lastig voor haar en wilde ze in control blijven. Nu vertrouwt ze me en loopt rustig met me mee. Sterker nog, ook als ik niet naar haar toeloop komt ze tegenwoordig uit zichzelf terug en gaat weer bij me liggen.
Hondengedrag is altijd een spiegel
Begeleiding van mensen met honden gaat in feite nooit over de hond, maar altijd over hoe de verzorger naar zijn of haar hond kijkt. Wat als probleemgedrag wordt ervaren, vraagt begrip voor wat er onder de oppervlakte speelt. Hiervoor is inzicht nodig in hondentaal – wat maakt dat de hond zo reageert in een bepaalde context? Hoe is het voor de hond in situatie X of Y? En voor mijzelf? Voor de omgeving? Het gaat erom empathie te voelen voor de hond, die het blijkbaar moeilijk heeft. Vertrouwen in jezelf als verzorger van je hond mag groeien, doordat je steeds beter leert zien wat hij nodig heeft.
Ingaan op de beleving
Het doel van hondengedragsbegeleiding is in mijn visie altijd het vergroten van het welzijn van de hond, zijn verzorger en de omgeving. Het is fijn om de ruimte te krijgen om een langere periode te coachen. Behalve aandacht voor de feiten heb ik ook altijd aandacht voor hoe de verzorgers het samenleven met hun hond ervaren. Wat raakt hen, waar hebben ze het moeilijk mee en wat hebben ze nodig? Kunnen zij omgaan met de druk van buitenaf? Want wat de buurman, je oom of zelfs een toevallige voorbijganger vindt van jou en je hond is niet van belang. De kunst is te leren voelen wat je hond van jou nodig heeft en de oordelen van anderen bij hen te laten. Alleen jij bent de expert van jouw hond.
Hondengedragsbegeleiding vanuit welzijnsperspectief
Heb jij vragen over het gedrag van je hond? Ik help je graag. Je kunt meer lezen over mijn manier van werken op www.susanvanderbeek.nl/hondenogen. Een telefonische kennismaking van 20 minuten is kosteloos voor jou.
