Ik zie haar zitten in dit gezellige strandtentje, waar ik graag werk. Haar rug wat gebogen en soms wegkijkend van haar scherm, verlangend naar de zee buiten. Door mijn oogharen vang ik haar digitale agenda. Het ziet er prachtig uit, imponerend zelfs, met al die kleurtjes en vlakken die in elkaar vallen. Wauw. Ik kan daar soms zo blij van worden en een beetje hebberig. Zo mooi strak en kleurrijk ingedeeld. Jaloersmakend! En toch: niets is wat het lijkt, want haar schouders zitten hoog. Haar ademhaling is kort en ik voel weer die spanning bij haar die ik ook vaak in de meetings online in de rode BH club van Bloei! zie.
Donkerblauw en paars
Voorzichtig loop ik naar haar toe en zie twee kleurkaarten uit mijn kaartendeck bij haar staan: donkerblauw en paars. Haar geliefde kleuren, vol van betekenis en met voor haar bekende karaktereigenschappen.
- Donkerblauw/indigo: alles op orde, betrouwbaar, sterk, en van je eigen baas zijn.
- Paars: mystiek, verder kijken dan de meeste mensen kunnen zien, en er heel graag toe doen.
Het is te zwaar geworden
Ze ziet me aankomen, glimlacht flauwtjes naar me en zegt dan zacht: “Ik kan het niet meer, Anne-Lies. Het is te zwaar en ik wil dit niet meer. Ik kán dit niet meer. Het is niet meer de bedoeling volgens mij.” Een eenzame traan rolt over haar wangen. Ik knik en voel mee. Ik kijk haar aan en langzaam schuif ik een andere kaart naar haar toe. Een kleur die ik al zo lang om haar heen zie, maar die ze steeds wegduwt, terwijl deze kleur haar heus wel lonkt. Een kleur die overeenkomt met haar verlangen van lichter leven, creatiever, en op haar voorwaarde. Maar die gewoon geen ruimte van haar krijgt.
De kleur van lilalalala
De betekenis van deze kleur gaat over lichtheid, inspiratie en overgave. De kleur van lilalalala lopen te zijn. Van dat het oké is om een dag te lummelen of te kiezen voor waar je zin in hebt. Zonder een Urker mannenkoor op je schouders dat roept dat je nog zoveel moet doen voor alles en iedereen. Zonder schuldgevoel. Dat het mag en okay is, dat je hard genoeg je best hebt gedaan. De kleur van: lieverd, ontspannen mag hoor.
Ze kijkt ernaar en zegt: “Die kleur ken ik wel van vroeger. Als klein meisje, zingend in het veld. Of toen ik naar Down Under Australie reisde en naar Bali, alleen met mezelf en mijn rugzak. En ook als ik niet werkelijk mijn koffer pakte, maar een innerlijke reis maakte met meditatie. Lila was er altijd wel tot… op een bepaald moment.” Ze valt stil en kijkt weer weg naar de zee.
Ik vul aan: “Het moment dat het leven je andere verantwoordelijkheden toebedeelde? Niet meer onbevangen en vrij? En jij ging ze meer en meer dragen, want zo ging dat toch? Logisch, want wat moest je anders doen? Het leven was niet altijd even lief voor je. En toen was er voor de lichtheid geen plek meer in je leven.” Ze knikt en veegt een laatste traan weg.
Dit is precies hoe kleurpsychologie werkt
Wat ooit licht was, kan door omstandigheden zwaar worden en voelen. Negen van de tien keer hebben we geen idee wat het nu allemaal is wat ons die zwaarte geeft. En dit is precies hoe kleurpsychologie werkt: het laat het patroon zien aan de hand van kleur. Je ziet het voor je liggen. Bij haar zijn die rollen in de loop der jaren gedrag en patronen, en daarmee gewoontes, geworden.
Een hulplijn in kleur
Ik schuif de kaart dichter naar haar toe. Haar handen zoeken vanzelf naar de kaart, alsof ze eindelijk een sleutel vastpakt die ze al die tijd kwijt was. En dan zie ik het gebeuren: haar schouders zakken, haar adem daalt en er ontsnapt een diepe zucht. Alsof er een deur opengaat.
Dit is kleurpsychologie. Een gevoel dat zich door middel van een kleur laat vertalen en aangekeken wordt. Onrust wordt levensenergie. Last wordt opluchting. Ik zie dit vaker in mijn werk; hoe één kleur het verhaal kantelt. Het moment waarop iemand voelt: dit mag er óók (weer) zijn. Die magische zucht.
Een andere manier is om je onderbewuste te laten spreken
Na twintig jaar werken met kleurpsychologie weet ik: dit is het moment waarop er iets verandert. Die zucht die mij zo laat voelen: wat een mooi werk dit toch is, dat er niet altijd woorden nodig zijn. Dat er ook een andere manier is om je onderbewuste te laten spreken.
Wat ze later schrijft
De volgende dag stuurt ze me een foto: hoofd in de wolken en blote voeten in het zand, een glimlach die lichter lijkt. “Ik ben wat later. Heb hier nog iets te doen aan zee en wat gesprekken te voeren met mezelf, mijn agenda en mijn lief” appt ze. Dat is zo mooi van haar; dat ze direct de verantwoordelijkheid neemt voor haar groei en bloei. Natuurlijk hoeft het donkerblauw niet weg. Ze appt verder: “Zonder lila voelde alles ongelooflijk zwaar. Met lila kwam er lichtheid bij. Mijn agenda krijgt nu elke dag een ‘alleen-moment’ en wekelijks een lila-dagdeel. Geen me-time, maar alleen tijd. Lilalalala: schouders laag, hoog opgetrokken mondhoeken. Gewoon zoals het leven bedoeld is.”
Dat raakt mij dan weer. Omdat ik weet dat dit meer is dan ontspanning: dit is kiezen voor een ander patroon. De rollen die ze jarenlang droeg, waren gedrag geworden, patronen die haar bijna verstikten. Het is de magie van kleurpsychologie waar ik voor sta en wat ik keer op keer in mijn coaching en lessen zie gebeuren.
Is dan nu alles weer goed?
Bijna, want inzicht zonder handeling brengt geen verandering. Wat lila doet, is niet zomaar ‘ontspannen’. Het geeft ruimte om je levensenergie te voelen. Om adem te halen. Om terug te keren naar jezelf en weer op reis te gaan naar ‘wie was ik ook alweer?’ Want dit is de vergeten kracht van lila: niet schreeuwerig, niet aanwezig, maar zacht en toch onverbiddelijk in haar boodschap. Kies voor lichtheid, of je lichaam kiest straks voor jou. Yep! En dat vraagt om jezelf serieus te nemen, aan de bak te gaan.
Kleuren van Geluk
Dit is precies wat je leert in de opleiding Kleuren van Geluk: hoe je met kleur als taal en tool mensen begeleidt van overleven naar leven. Hoe je kleuren niet alleen ziet, maar ze ook laat spreken.
– Je leest jezelf en de ander via kleurpsychologie.
– Je verandert inzichten in doorbraken.
– Je gebruikt kleur als hulplijn bij spanning en keuzes.
– Je laat kleur spreken in je werk én in je verhalen.
Zondagavond, 24 september, 24.00 uur sluit de deur. Nog één stoel. Is die van jou? Reserveer hem hier.
