Er was een periode in mijn leven dat het grijs was; in ieder geval niet kleurrijk. Ik had verdriet en kon geen kant op. Maar zoals dat gaat, komt er uiteindelijk toch een moment dat de pijn vervaagt en er door de breuk ruimte ontstaat waar de zon doorheen kan schijnen. Als ik terugkijk, zie ik dat juist die momenten me telkens uitnodigden om het leven weer glans te geven door dingen anders te doen – soms rigoureus en onconventioneel.
“There is a crack, a crack in everything.
That’s how the light gets in.”
– L. Cohen
Vrij maken vind ik fijner klinken
Mijn sociale leven stond volledig op z’n kop en er kwam ruimte voor een frisse wind. Mijn loyaliteit aan het verleden, het verbonden willen blijven met wat me niet meer diende, maakte ik vrij. ‘Loslaten’ zeggen de meeste mensen, maar ‘vrij maken’ vind ik fijner klinken. Het geeft je het gevoel dat je zelf mag kiezen, iets bewust kunt doen en dat het vrijheid geeft. Hoe fijn is dat? Ik verlangde naar verbinding met gelijkgestemden, samen iets moois maken van de tijd. Het vraagt een moment van moed om dat aan jezelf toe te geven – en ernaar te handelen.
“Wees meester en vormgever van jezelf.”
– Nietzsche
En wat ik toen deed, is mijn grootste tip aan jou. Voor als je voelt dat het tijd is om anders vorm te geven aan je leven en misschien ook wel aan je werk. Het moment om tijd te nemen.
Een rigoureuze stap
Ik pakte pen en papier, ging naar zee en schreef een brief aan alle mensen die ik kende en waar ik een goed gevoel bij had, met wie ik graag tijd wilde delen. Naasten, maar ook bijna vreemden met wie ik een klik had gevoeld. Van mijn zussen tot die vriend van een vriend van een vriend – en de schoonheidsspecialiste.
Deze zomer over nadenken
Ik vertelde ze dat ik zin had in iets moois, iets leuks om samen te ondernemen, te eten – en misschien ook wel in iets waarvan ik toen nog niet wist dat ik er zin in had. Ik vroeg of het idee ze aansprak en er deze zomer eens over na te denken. Vaak zijn vakanties van die momenten waarop je in je hangmatje ligt en voelt dat het tijd is voor een reset. Ik beloofde dat ik na de zomer weer een berichtje zou sturen om te horen hoe de zomer was geweest, maar vooral: of het idee hen ook aansprak.
Je snapt: dat was kwetsbaar. Er kan van alles gebeuren na het moment dat zo’n bericht op de digitale deurmat valt. Schaamte, afwijzing, verwarring.
Vanaf die nazomer
Niets van dat alles. Er kwamen mooie reacties, enthousiaste berichten. Ook gekke, maar daarover later meer. Vanaf die nazomer ontstond de heerlijke boekenclub en de eetclub. We ontmoeten elkaar elke zes weken – inmiddels al bijna twintig jaar. We delen veel en je begrijpt dat het tijd is om dat regelmatig te vieren, zoals ik nu ook van plan ben.
Mijn allerbeste vriendin in kleur
Mijn verhaal gebruik ik vaak in mijn coaching en in mijn opleiding kleurcoaching, omdat het zo helpend is als je het kunt vertalen naar een kleurrijk leven. Het lijkt wel alsof de kleur oranje mijn allerbeste vriendin was in die periode. Oranje bracht me net als deze tips bij zomereenzaamheid zoveel: van het voelen van verlangen – van überhaupt weer voelen – het lef hebben om kwetsbaar te zijn, durven vragen om verbinding, en durven voelen dat het mooi is geweest en dat mijn loyaliteit aan het verleden mocht wijken. Inruilen voor levensblijheid en creativiteit. Het trauma voorbij, de remmingen los, het leven vieren.
Bloei!
En er was meer, want in diezelfde periode van meer zon en glans besloot ik ook dat kleur bekennen niet alleen een avontuur (ook een heel oranje eigenschap) voor mij was, maar dat ik met mijn ervaringen anderen kon helpen. De lessen waren pijnlijk, maar als ik zie hoe waardevol en helpend het werkt, dan is dat naar buiten treden toen, bijna twintig jaar geleden, het meest waardevolle geweest dat ik heb gedaan. Net als toendertijd ook starten met de opleiding tot kleurcoach en het oprichten van Bloei! – waar ik vrouwen coach en opleid tot kleurcoach om te kiezen voor volle bloei. In hun leven én in hun werk. Want op een dag is het risico om opgesloten te blijven in de knop pijnlijker dan tot volle bloei te komen.
Omringen met oranje
Oranje écht dragen is nog niet altijd vanzelfsprekend, want het moet me niet op de huid zitten. Maar mijzelf ermee omringen doe ik dolgraag. Helemaal op mijn eigen wijze. En dat gun ik jou ook. Het is te leuk, zo’n kleurrijk leven, om te laten liggen.
Het verdient tijd
Voel jij ook dat het nu jouw tijd is? Bijna twintig jaar later weet ik: het hoeft niet groot. Eén stap is genoeg. Gun jezelf die stap. Kijk hier hoe kleurcoaching en de Expeditie voor jou kunnen werken.
