Aan het begin van je leven ben je een kwetsbaar, hulpeloos wezentje. Je bent zeker geen onbeschreven blad en draagt van alles met je mee in je koffertje. Door overerving van je familie, DNA-overdracht, eerdere ervaringen krijg je al een heel pakket mee dat netjes past in de beschikbare ruimte die je hebt. Door wat je meeneemt kom je op een specifieke plek terecht. Waar je net na je geboorte niet (meer) of nog niet bewust van bent.
Wat je aandacht geeft…
In het begin kijk je heel vaak in het koffertje. Je ziet wat erin zit en waar je uit kan kiezen. Alles ligt netjes gerangschikt. Hierdoor heb je overzicht. Je merkt dat als je het een kiest, gaat doen er gereageerd wordt zoals je wil, hoopt. Als je iets anders kiest dan komt er geen, of niet de gewenste reactie. Het duurt niet zolang voor je doorhebt wat er mag zijn. Daar ga je mee aan de slag, geef je aandacht waardoor het gaat groeien.
Er gebeurt van alles
Je beleeft allerlei avonturen die lang niet allemaal een happy end hebben. Je geeft alle pijn, angst, verdriet een plekje in je koffer. Bekijkt nog eens waar je wat van kan leren en maakt ruimte voor positieve stukken zoals blijdschap, geluk, tevredenheid. Eerst berg je het nog netjes op. Tot er iets gebeurt waardoor je afgeleid wordt, je steeds meer gericht raakt op de wereld om je heen. Naar je koffertje kijk je steeds minder om.
Het is allang niet meer duidelijk
Doordat je bent afgeleid, prop je soms wat in je koffertje. Je moet zo af en toe moeite doen om het dicht te krijgen. Hierdoor zie je al geruime tijd niet meer wat er allemaal in zit. Je bent bezig met hetgeen je kan zien en steeds minder met wat er allemaal in je koffer zit voor moois, leerzaams. Sommige stukken ben je vergeten. De tijd nemen om verder te kijken dan je neus lang is neem je niet.
Verstopt
Onderin zit er al heel lang een talent waar je nog helemaal niets mee gedaan hebt. Als je dat laat uitgroeien levert het je heel veel moois op. Het zit verstopt onder alles wat jouw aandacht vraagt. Je bent al heel lang niet meer in dat hoekje geweest. Er zijn zelfs spinnenwebben die er een laagje omheen zijn gaan vormen. Jij blijft ondertussen doen wat een ander, de wereld, maatschappij, gezin van je verwacht en probeert dat zo goed mogelijk te doen.
Vertrouwd, bekend en veilig
Tijdens een moment dat je even alleen een kopje thee drinkt, kijk je naar je koffertje. Je hebt eventjes de tijd om tot rust te komen. Zoals je het doet is je vertrouwd en bekend. Het is veilig. Het brengt je waar je de weg van kent. Je hebt wel steeds meer het gevoel dat dit niet alles kan zijn.
Het besef
Iet wat peinzend kijk je naar het koffertje. Vies, met hier en daar rafels. Er hangt van alles uit, de voering laat los. Er zitten allerlei papieren en andere stukken in het koffertje waar je al lang niet meer van weet wat het is. Je beseft dat je nodig eens moet opruimen en besluit aan de slag te gaan. Dit vind je heel spannend, geeft je een onrustig gevoel.
Opruimen
Met frisse moed besluit je direct na de thee te beginnen. Eerst pak je iets wat je kan zien. Bekijkt het aandachtig en legt het naast de koffer neer. Dit ken je en is je vertrouwd. ‘Zie je wel’, denk je, ‘dit kan ik.’ Daarna reikt je hand dieper in de koffer. Je haalt eruit wat je vingers gevonden hebben. Houdt het voor je en bekijkt het van alle kanten. Je begint er vaag iets van te herkennen. Echt duidelijk wordt het niet. Wel besef je dat dit al heel lang in je koffertje zit. Geraakt voel je een traan langs je wang glijden. Je wilt het wel dicht bij je houden, maar durft dat niet te doen. Het maakt je bang. Je voelt iets wat je niet goed thuis kan brengen en durft het niet langer vast te houden. Je laat los. Het valt terug in de koffer. Omdat je het niet zo open en bloot wilt laten liggen, begraaf je het onder wat bovenop ligt.
Een uitpuilende koffer
Zo doe je een aantal pogingen om je koffer uit te zoeken. Tot het moment dat de stukken die je omhoog haalt zich niet meer laten onderstoppen. Je koffer puilt uit, is overvol. Hierdoor kan er niets meer bij. Het kan zo niet verder. Alleen wat nu? Verslagen kijk je naar je koffer.
Jouw koffer
Je bekijkt je koffer nog eens en besluit dat het nodig is om je aandacht daar weer helemaal op te richten. Alles zit er nog steeds in. Het overzicht is er alleen niet meer. Hierdoor loop je nu tegen die overvolle onoverzichtelijke koffer aan. Je besluit de koffer te laten opknappen door iemand die daar in gespecialiseerd is. Het moet iemand zijn die bij je past en je helpt zoals bij jou past. Zodat jouw mooie, unieke stukken en leerzame, soms pijnlijke stukken worden opgeruimd, bekeken en weer de waarde meekrijgen die voor jou belangrijk is. Dat dit reuze spannend is en zelfs angst, pijn oproept is niet verwonderlijk. Je weet tenslotte wat je hebt, niet wat je krijgt. Je ervaart dat door dit proces je bewust maakt wat onbewust is en was. Hierdoor komt er weer ruimte en overzicht in je koffer. Je gaat ervaren dat je graag verder wilt en creëert overzicht.
Mijn vraag is: gun jij het jezelf?
Ik reik je graag mijn opruim-/afstofkwaliteiten aan, zodat je zonder extra, overtollige ballast ongewenste pijn, trauma, verdriet weer vooruit kunt. Met grip op je leven zie je wat je wel wilt. Spreekt dit je aan? Neem dan contact met me op: kailosinzichten@gmail.com.
