Een poosje geleden begon ik aan mijn reis naar Thailand. Het verlangen naar vrijheid en het onbekende bracht me hier, maar ook naar degene die ik ben als ik reis. Ik miste dat deel van mij als het leven anders is, als ik een andere bedoening heb en een ander ritme. Als ik de uitdagingen meer uitnodig, anders dan die van het ondernemen. Tijdens het inpakken van mijn spullen, kwam er een mooie herinnering naar boven.
Hoe het begon
Een jaar of 15 geleden ging een goede vriend en yogaleraar de Camino lopen. Maanden van huis, een groot verlangen van hem om de vrijheid weer te ervaren. Te voelen waar het leven hem zou brengen, niet weten maar vertrouwen. Hij was dat ergens onderweg een beetje kwijtgeraakt en het was tijd, zijn tijd, om het leven weer bewust te ademen en nieuwsgierig te zijn. Dat laatste had hem vroeger zoveel gebracht. Verantwoordelijkheidsgevoel had nu die plek ingenomen en zo was zijn vrijheid van vroeger verhuisd van zijn hart naar zijn hoofd als een verlangen voor op een dag.
Hij haalde de toekomst nu naar zich toe
Toen er iets ingrijpends in zijn leven gebeurde, besefte hij dat het op een dag niet in orde was. Niet de bedoeling. Hij vertelde zijn lief dat hij ging wandelen om weer thuis te komen.
Welke kleur…?
Ik vind hem een held. Ik weet hoe moeilijk die beslissingen zijn. Ik zie het als coach bij mijn coachees, als trainer in mijn groepen en bij de mensen om me heen. Altijd dezelfde vragen:
- Welke kleur helpt mij om me weer vrij te voelen?
- Welke kleur helpt me om mijn ruimte te nemen?
- Welke kleur stilt mijn verlangen terwijl ik nog niet durf te bewegen?
- Welke kleur geeft mij mijn levenslef?
Het geeft het grote verlangen aan. Wat ik daarbij ook zie is de angst om los te laten, vaak van de dingen die ons niet meer dienen. We weten het en toch blijft het moeilijk. ‘Ik moet loslaten…’ Er zit zoveel kramp op. Maar wat als je andere taal gebruikt voor loslaten, zoals: ik maak me vrij, ik begin te bewegen. Dan ontstaat er een heel ander gevoel. Er begint dan een reis…
Travel light
Ik wilde mijn held iets moois geven. In verband met zijn lichte bepakking niet iets van gewicht, maar wel van waarde. Een gebaar. Iets dat er altijd is omdat het in hem zit. Iets tastbaars van thuis, zodat hij kon voelen dat hij niet alleen was en zien dat het waard is om door te gaan op de moeilijke stukken. Precies dat stukje. Dus ik gaf hem een kleine enveloppe, met een beetje feest en confetti, en stopte er iets heel kleins in. Laten we zeggen een klein geheim. Op de buitenkant schreef ik vanuit mijn volste vertrouwen in hem: ‘Voor als je er helemaal doorheen zit, echt helemaal.’
Weet je wat dat met een mens doet? Het geeft een enorme boost aan verbinding, vertrouwen en energie! Zo waardevol. En ik vertelde hem: ‘Je mag de enveloppe openen en anders ontvang ik hem graag retour.’
Welkom thuis
De enveloppe is ongeopend weer bij mij thuis gekomen. Hij heeft nooit geweten wat erin zit. Het er zijn in moeilijke tijden was voldoende met dit tastbaar kleine envelopje. Daar zat de magie, al in hem. Het verhaal van de enveloppe en de magie ging verder na zijn reis, want er gingen meer mensen op reis in mijn omgeving. Verre reizen om neven en nichtjes te volgen, stages te lopen, landen te verkennen en vooral innerlijke grenzen te verleggen. Vrienden en naasten hebben inmiddels hun namen en die van vele landen erop geschreven.
Het leven zit erin
De enveloppe is nog steeds ongeopend, maar o zo gehavend. Scheurtjes en flinterdunne stukjes aan de hoekjes. Het blijft met tapejes gesloten en ik vind dat mooi, dat is als het leven. Met het envelopje geef ik ze vertrouwen mee en de magie van dat het goed komt, net als in mijn werk. Dat er altijd iets in jou zit dat je verder helpt. Ik geloof in hen en in jou. En als het pittig is, is er altijd support. Vertrouw daar maar op, net als mijn reizende helden.
Die prachtige vragen over helpende kleuren deel ik graag met je in de opleiding Kleuren van Geluk. Schrijf je vandaag nog in we beginnen spoedig.
Eén reactie
Wordt helemaal warm van deze blog. Dank je wel Anne-Lies