Aangezien we gaan verhuizen naar Noorwegen, moesten we op zoek naar een huis. Onze vrienden daar raadden aan eerst te gaan huren, maar tot onze verrassing waren er ook een paar huizen te koop voor eenderde van de prijs in Nederland. Dus wij hebben er toch maar even aandacht aan besteed.
Waar te vinden
Het gaat een beetje anders daar, het kopen van een huis. Allereerst zijn de meeste huizen niet te vinden bij een makelaar. In de dorpjes zijn geen makelaarskantoren zoals hier in Nederland. Je moet rondvragen en net iemand tegenkomen die iemand kent, die een huis te koop heeft. Veel Noren houden hun huizen zelf in de familie. Ook hutten, de vakantiehuisjes, houden ze lang aan. Soms tot de bomen eruit groeien.
Marktplaats
Sommige huizen worden echter wel te koop gezet op Finn.no, de Noorse marktplaats. En daarop zagen we er verschillende in Fyresdal en omgeving. We hadden ons oog laten vallen op een huis met drie slaapkamers, een ruime woonkamer en duizend vierkante meter grond, voor 125.000 euro. Dat is toch geen geld! Een ander huis had vijf slaapkamers en twee badkamers, met een extra ingang op de laagste verdieping, onder de veranda, en dat pand kostte 145.000 euro. Dan hadden we een mooi gastenverblijf beneden. Maar dat lag midden in het dorp, dus we gingen kijken naar het goedkopere huis, dat tegen een berg aan lag.
Van binnen
Op de foto’s leek het me niet zo aantrekkelijk, het zag er van binnen wat slecht onderhouden uit. En hout, veel houten schroten. En in de schaduw. Maar dat heb je al snel in een dal. We wilden toch kijken en onze vriend had contact gelegd met de eigenaar. Hij liet ons het huis zien en onze vriend ging mee om te vertalen. Eenmaal binnen bleek de woonkamer eigenlijk prima te zijn, met een mooie raampartij en veranda er vóór met uitzicht over het dal. Het bleek ook gunstig te liggen ten opzichte van de zon. Naast de grote woonkamer lag een schattig, best groot halletje, ook met houtkachel, en een raam van boven tot onder. De eigenaar vertelde dat zijn ouders daar vaak hadden gezeten. Lijkt me slim, omdat dat halletje sneller warm te krijgen is dan de grote kamer. Alleen de keuken leek nog uit 1970, met gaten in het zeil gebrand, hele oude kastjes en sporen van lekkage. Verder drie kleine slaapkamers. Daar had ik wel zo mijn twijfels over. Ik zou graag bezoek ontvangen uit Nederland en dan zit je wel een beetje op elkaar.
Verrassend
Maar een van de grote schatten van de huizen die ik in Noorwegen heb gezien, is de kelder: over de hele grootte van het huis, met zo ongeveer zo’n zelfde indeling. Dus vele kamers die je als opslagruimte kunt gebruiken. Officieel mag je er niet slapen, want er is geen uitgang, de ramen zijn te hoog en smal om eruit te geraken bij brand. Bij dit huis was nog een ruimte in de kelder zo groot als een garage, met ook een garagedeur. Niet echt geschikt voor de auto, en dat hoefde ook niet, want bij het huis was ook nog een enorme dubbele garage waar de oprijlaan op uitkwam.
Flapuit
Bij een bezichtiging kun je beter neutraal reageren, maar daar was ik me even niet van bewust. Volgende keer moet mijn lief mij maar even waarschuwen van tevoren, want ik ben zo’n flapuit. Ik loop daar rond in zo’n huis, ik zie de voordelen en de mogelijkheden en krijg een grote glimlach, dan verkondig ik: I like it! Onze vriend zei na een paar keer: “En daar komt weer 25.000 boven op de prijs!” Die Noor moest lachen! Hij zei: “I hope you buy it, I like you!”
Bieden
Thuis hadden we overleg en gingen we ervoor. We besloten een mooie prijs te bieden. We belden de eigenaar en noemden het bedrag. Hij zei zoiets als: “Then we have a deal.” Hij had al gezegd dat we er al eerder in konden wonen, en later betalen, omdat ons huis in Nederland nog niet verkocht was. Prima! Maar het moest nog even officieel langs de advocaat. In Noorwegen is een advocaat de makelaar, of de makelaar altijd een advocaat, dat weet ik niet precies.
Spannend
De advocaat bleek een vriendelijke dame te zijn die ons precies uitlegde wat we moesten doen, namelijk een officieel biedingsformulier invullen met een of andere wijze van garantie dat we het bedrag konden betalen. Maar toen we haar vertelden dat de eigenaar al had gezegd dat we een deal hadden, zei ze: “Het moet hier op deze officiële wijze.” En de eigenaar had ook gezegd dat het een misverstand was, hij wachtte de bieding af. Wij regelden dat, met ritjes naar een computer met printer, en vele telefoontjes naar Nederland.
Het huilen stond me nader dan het lachen
Toen bleek er plotseling nog een bieding te zijn geweest van iemand anders. In de vele maanden dat het te koop had gestaan was er geen bieding geweest, maar nu opeens twee. Ons bod was hoger. Maar de andere partij bood daar weer overheen. En toen we een tweede biedingsformulier regelden, maakten we de vergissing om even te kletsen met een nieuwe collega van mijn man. Het andere bod gold tot 12 uur ‘s middags, dachten we, maar we verzonden ons bod om 11.57 uur, belden voor de zekerheid de advocaat weer om te melden dat de mail onderweg was, en toen had de eigenaar het bod van de andere partij al geaccepteerd. Mmm, daar keken we wel even vanop na er vier dagen zo intensief mee bezig te zijn geweest. Het was slikken! Het huilen stond me nader dan het lachen. Onze vriend zei: “En door! Dan was dit gewoon niet voor jullie.” En dat kon ik dan ook wel weer voelen.
Vluchtelingen
Het andere huis, van 145.000 euro was in die week ook ineens verkocht. Bijzonder vonden onze vrienden dat, want dat stond ook al een poos te koop. Misschien heeft de gemeente ze toch gekocht, want er worden in de gemeentes vluchtelingen opgevangen uit Oekraïne en Syrië; wellicht is het voor woonruimte voor deze mensen.
Dan maar huren
Gelukkig was er al die tijd wel nog een appartement bekend bij onze vrienden, waar we waarschijnlijk in konden. Vlakbij het werk van mijn lief. Dus daar zijn we toen meteen naartoe gegaan. De eigenaar leidde ons rond en er gebeurde weer hetzelfde: ik blij en enthousiast; het was een beetje een studentikoos appartement, op de eerste verdieping van een vierkant huis, maar groot, kleurrijk en heel leuk gesitueerd, vlakbij een meertje en verder bij wat bedrijven. Het was toch heel fijn dat we het konden huren, want dan konden we op ons gemak verder kijken naar een plek waar we wilden wonen, om ooit een huis te kopen. En niet op stel en sprong beslissen, zoals bij dat andere huis. En ik kreeg weer commentaar dat ik veel te enthousiast reageerde. Supergrappig!
4 reacties
Ooh heerlijk Barbara wat een avontuur. Op naar het huis van je dromen..
Ja hè, een avontuur! Was even stressen die week, maar toen we het huurappartement hadden gezien, was ik weer helemaal zen!
Wat een mooi avontuur, ik wens jullie heel veel geluk op jullie fijne plek. En je weet maar nooit wat de tijd je daar allemaal brengt.
Leuk verhaal om te lezen, en dat bieden ja dat ken ik.. Ik ben een half uur heen en weer aan het bieden geweest..Laag begonnen om uiteindelijk op de vraagprijs te zijn uit gekomen..Ik heb bewust voor een oudere woning gekozen omdat klussen gewoon leuk is.
Het plan om daar te gaan wonen is vanwege je raad het een relatie even in de ijskast komen te staan..Maar ik ben er een paar maanden op een jaar om te klussen, vissen en genieten..
Een avontuur die ik niet heb willen missen