“Dat is goed, maar dan moet je wel het podium op en vertellen waarom je dit doet!” Slik! Godsamme! Moet ik echt dat podium op en mijn motivatie delen? Altijd dat extra stapje zetten, doorgaan en steeds onderweg naar nog grotere dingen terwijl ik al zoveel bereikt heb? Wanneer is het genoeg? Wanneer vind ik comfort buiten mijn comfortzone?
Het enige pad naar echt zichtbaar ZIJN
Terugdenkend aan bovenstaand gesprek, realiseer ik me nu, zo’n tien jaar later, dat het nooit genoeg zal zijn, voorlopig althans. Sterker nog, dit is slechts het begin van zichtbaarheid. Een lange reis ligt voor me. Bitterzoet, maar het enige pad naar echt zichtbaar ZIJN. Comfortabel zijn in mijn eigen huid, met alles wat ik met me meebrengt. Gewoon zijn wie ik werkelijk ben.
Ik heb een missie
Sinds het najaar van 2013 heb ik een missie, en eigenlijk is dat heel bijzonder. Toen ik daar een mooi verhaal over ging schrijven, bleven de onderwerpen binnenstromen. Niet alleen bij mezelf ontdekte ik letterlijk en figuurlijk allerlei lagen en lessen, herinneringen en bekentenissen, ook mijn volgers kwamen met vragen. Het bleek dat het verhaal van mijn missie veel groter is en daarom deel ik alvast een belangrijk pijler: zichtbaarheid.
Ik neem je mee
In 2013 stapte ik in een heel waardevol persoonlijk ontwikkelingsprogramma (365 dagen succesvol). Het was de tijd dat een quote mijn leven beheerste:
“Op een dag is het risico om in de knop te blijven pijnlijker
dan tot volle bloei te komen.”
In die tijd besefte ik dat de pijn van ‘ooit’ op een dag niet opweegt tegen de pijn van stil blijven, dat tot volle bloei komen van essentieel belang is. Elke maand kwamen we samen op een fijne locatie en altijd lagen er rode tasjes op onze stoelen. Deze tasjes bevatten het dagprogramma, lekkers en vaak een klein geschenk. En die tasjes trokken mijn aandacht, want ze gaven mij een kans tot groei.
Ik had een idee
Ik koesterde al lange tijd het idee om kleurrijke symbolische kaarten te ontwikkelen. Ze zouden me helpen om de magie van kleurpsychologie makkelijk onder de aandacht te brengen. Geen gewone ansichtkaarten, maar kleinere, met een gaatje om aan een boeket te bevestigen. Stel je voor dat je bij de bloemist staat, een boeket kiest en bewust een kleur selecteert – roze voor troost, wit voor vergeving – en op het kaartje leest waar het voor staat. Een gebaar met diepe betekenis, waardoor de ontvanger de oprechte aandacht voelt.
Het liet me niet los
Hoewel het niet mijn expertise was, liet het idee me niet los. Toen de zomer naderde en ik die tasjes weer zag, ontstond er een plan. Als mijn kaartjes in die tasjes pasten, moest ik naar de drukker en later naar de bloemist. Hierdoor zou niet alleen mijn wereld groter worden, maar ook mijn missie op een praktische manier zichtbaar.
Een moment van dapperheid
Ik besloot mijn moed bijeen te rapen en vroeg voorzichtig aan de organisator, Arjan Vergeer: “Mag ik iets vragen?” Hij antwoordde: “Natuurlijk, altijd.” Ik deelde mijn plan en vroeg of ik na de vakantie een kaartje aan de tasjes mocht toevoegen. Hij nam even de tijd, maar stemde uiteindelijk toe. Met één voorwaarde: ik moest het podium betreden en uitleggen waarom ik dit deed! Er was geen weg meer terug; ik had een noodzaak gecreëerd. Niet alleen de kaartjes, maar ook ikzelf moest op het podium.
Een zomer lang het verhaal oefenen
De kaartjes gingen naar de drukker en gedurende de zomer oefende ik mijn verhaal voor op het podium. Alsof dat nog niet genoeg was, enkele weken later, terwijl we ’s ochtends vroeg de kaartjes in de tasjes stopten, opperde hij: “Je kunt het nog interactiever maken door er een spel van te maken. Een kleine workshop waar deelnemers hun kleurvoorkeur delen. ‘Ja hoor daar gaan we weer’ dacht ik bij mezelf, ‘is het dan nog niet genoeg? Moet ik niet alleen het podium op en mijn motivatie delen, maar moet ik het ook nog interactiever maken?’
Maar omdat ik een missie had, kon ik niet terugkrabbelen. Het moest gewoon gebeuren. Het ging niet meer over mijn angst, maar over het verhaal van mijn missie – Heel Nederland kent de verborgen taal van kleur – en wat het brengt als je de magie van kleurpsychologie in je leven voelt.
Minder bang voor het licht
En het helpt me, want zodra de schijnwerper op mij is gericht, voel ik me ongemakkelijk, uit mijn comfortzone en wil ik duiken. Maar wanneer de aandacht weer verschuift naar het verhaal van mijn missie, verandert het. Dan gaat de aandacht weg van mij naar iets groters dan ik ben. Een verlangen, een doel.
Een missie dwingt je om niet te duiken, maar je kunt erachter schuilen
Misschien voel jij ook de obstakels, de neiging om weg te duiken, maar de werkelijke drijfveer is niet per se zichtbaar zijn voor de wereld. Nee, de drijfveer komt van binnenuit. Voel maar bij het volgende, wat ik vaak deed, dan zei ik tegen mezelf: “Lies, stop er gewoon mee.” Bijvoorbeeld wanneer er een radio-interview was of een tv-optreden, als ik ’s nachts een blog schreef dat te spannend was om te posten, of toen ik programma’s online zette. Zelfs mijn boeken publiceren of de Bloei! Academie oprichten. En dan was er altijd die innerlijke stem van mijn missie die zei: “Nee, stap voor stap ontdekken wat er voor je ligt.” Letterlijk of figuurlijk.
“Never stop traveling
through the journey
of the life you have chosen.“
Geel is de kleur die met je meereist
De mooiste kleur in dit verhaal is geel. Geel staat voor jezelf zijn en dat laten zien, voor wat je hier op aarde komt vervullen. Het is een groeiproces tijdens je leven. Met focus en toewijding, een ontdekkingsreis met elke dag wat meer vertrouwen. Je licht laten schijnen zonder energieverlies, zowel voor jezelf als voor anderen wanneer het donker is. Jezelf toestemming geven om te stralen is een uitstekend idee. En daar help ik je direct mee. Boek je reis hier.
