Tijd om te vertragen in de Zeeuwse natuur

Het is zo’n dag waarop het niet echt licht wil worden. Als ik wakker word, hoor ik de regen tegen de ruiten striemen. Mijn kleine hondje Hera vertikt het om naar buiten te gaan voor een ochtendplas, ze keert zich resoluut om bij de achterdeur en kruipt lekker weer in haar warme mandje. Ik doe wat klusjes en ga lekker schrijven.

Novemberlied
Wie maakte ook alweer een liedje over november? Het was mijn favoriete band De Dijk, bedenk ik me. Op hun CD ‘Muzikanten dansen niet’ staat het liedje over de maand waar we nu middenin zitten. Niet zo’n vrolijk liedje, maar als altijd met een prachtige tekst. 

Het regent en het is november:
Weer keert het najaar en belaagt
Het hart, dat droef, maar steeds gewender,
Zijn heimelijke pijnen draagt.

Terug naar waar we zijn begonnen
Sinds onze terugkeer uit Ameland zijn we neergestreken in het vakantiehuis op ons eigen erf. Vele malen kleiner dan de boerderij en dus veel beter te verwarmen, wel zo fijn met de energieprijzen die de pan uit rijzen. Jaren geleden zei ik het al tegen mijn lief: “Als de kinderen de deur uit zijn wil ik ’s winters in het vakantiehuis wonen.” Lekker knus, heel licht en een prachtig uitzicht. Een zomerhuis en een winterhuis, dat leek me wel wat. Mijn lief verklaarde me destijds voor gek – inmiddels is het een wijs besluit. We genieten er samen van om terug te zijn in ons eerste huis op deze plek.

Mijmeringen
Als ik naar buiten kijk, zie ik
dwarrelende bladeren, bruin en geel
Gras dat nog een groeispurt doet,
het sappige groen na het bruin van de warme zomer
Het land van de boer, rommelig begroeid
Is het nog een restant van het gewas dat verbouwd is
of onkruid dat welig tiert?
De loodgrijze luchten, zware wolkenpartijen, regen op komst

Ik bevind mij 
ergens tussenin
Van een zomer vol gasten naar een stille winter
Van een groot huis naar een veel kleiner
Van doen naar zijn
Van denken naar nog meer voelen
Van bedenken naar laten ontstaan
Van onrustige gedachten naar een leeg hoofd

Meer dan ooit
roept de natuur me naar buiten
Laat los, laat gaan
Frisse wind door mijn haren
In contact met de aarde
Aan zee of in het bos
Alleen het geluid van de stilte
Tijd om te vertragen
Helemaal in mijn element

Wil jij met mij de natuur in?
In november en december heb ik nog ruimte voor een coachwandeling met jou in het mooie Zeeland. Dan mag het gaan over wat jou na aan het hart ligt. Stuur een mail naar susan@susanvanderbeek.nl om jouw coachwandeling in te plannen.

Over de auteur:

Foto van Susan van der Beek

Susan van der Beek

Auteur, systemisch coach, hondengedragsbegeleider, coachweekenden en vakanties

Het is mijn zielsmissie om liefde en lichtheid te brengen waar rouw is. Vanuit die intentie schreef ik mijn boek Hartmama, over jong ouderverlies. Naast een autobiografisch deel bevat Hartmama ook een beeldverhaal en een (ver)werkboek. Als jij het gevoel hebt dat de vroege dood van één van je ouders nog een schaduw werpt over je leven, nodig ik je uit om daar samen naar te kijken. Daarnaast ben ik hondengedragsbegeleider: hondenopvoeder en specialist probleemgedrag. Ik leer je graag de taal van je hond verstaan en zijn of haar gedrag beter te interpreteren. Hierdoor wordt het samenleven met je hond(en) veel meer ontspannen. Als je hond gelukkig is, ben jij het immers ook.

www.susanvanderbeek.nl
www.slapeninzeeland.nl

Al haar blogs

2 reacties

  1. Wat een prachtig gedicht Susan. En idd De Dijk, prachtig gezongen en mooie tekst.
    Fijn om voor de winter op je ‘oude’ honk te mogen zijn en je te kunnen verheugen op de tijd dat je weer fijn in je prachtige woonboerderij kunt leven en genieten. Heerlijk toch? 💜

  2. Wat heb je toch een fijne schrijfstijl, wat een enorm talent. Hoe gaaf een winter en een zomerhuis in Nederland.
    Uit het hoofd en in het lijf, dat is zo goed vetrouwen op je intuitie..😉

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Wekelijkse nieuwsbrief

Schrijf je hier in om wekelijks de nieuwste blogs te ontvangen.