Rouwen als je jong bent is vaak een eenzaam proces

We denken dat het leven voorspelbaar is. Een schokkende gebeurtenis leert ons dat dit niet klopt. Het leven is verre van beheersbaar en rechtvaardig. Een schokkende ervaring is levensbedreigend, leidt tot grote machteloosheid en is voor alle betrokkenen onverwacht en ontwrichtend. Wat gebeurt er op dat moment in je lichaam? Je gaat in de overlevingsstand, je automatisch systeem neemt het over. Geen emoties, een helder bewustzijn, je bent lichamelijk krachtig en lenig. Je systeem zorgt dat je het overleeft. Daarna komt pas de kwetsbaarheid. 

Veerkracht
Bij het opruimen van mijn werkkamer kom ik ze weer tegen, een setje met mooie vragen over veerkracht, ooit meegekregen na een lezing. Ik besef ineens dat ik in mijn posts op social media over jong ouderverlies bijna altijd ook de hashtag ‘veerkracht’ gebruik. Ik pak de Dikke van Dale er weer even bij. De letterlijke betekenis van het woord gaat over de mogelijkheid van ons lijf om terug te veren nadat de delen ervan ten opzichte van elkaar gedrukt, gedraaid, gerekt of gewrongen zijn geweest. In figuurlijke zin betekent veerkracht het herstellingsvermogen van iemands gestel of gemoed, bijvoorbeeld na grote inspanning of na een trauma.

Jong ouderverlies is een trauma
Sinds begin dit jaar begeleid ik samen met collega Narriman el-Khattabi jongeren tussen de 14 en 24 jaar die één of beide ouders zijn verloren. Onze groep in Middelburg is een van de groepen in het land onder de paraplu van de EvE Foundation. In het programma van een half jaar delen de jongeren hun ervaringen rondom hun verlies en de daarbij horende rouw. Daarnaast doen we samen activiteiten die bijdragen aan de ontwikkeling van een hoopvol toekomstperspectief. We weten dat het gemis nooit over zal gaan, maar ook dat er weer ruimte mag komen om een eigen leven te gaan leiden. Dat er dan leeftijdsgenoten zijn die precies weten wat je meemaakt, is zo ondersteunend, vooral omdat in de eigen omgeving – zoals opleiding, stage en werk – niet altijd begrip en support voorhanden is. 

Schrijven en yoga
Komende zondag is alweer de derde bijeenkomst van onze groep. We hebben een aantal mooie dingen op het programma staan, zoals een schrijfworkshop door Tanja Harpe. Volgens Tanja is schrijven ‘innerlijk op reis gaan’. Al schrijvend je hoofd leegmaken en met open hart je eigen wijsheid ontdekken. De yogales die Willemien Lievense gaat geven, sluit hier heel goed bij aan. Yoga is immers ook een manier om stil te worden en te ervaren hoe het echt met je is, wat je lichaam je te vertellen heeft.

Met beide vrouwen houd ik voorbereidende gesprekken en dat zijn mooie ontmoetingen waarin ook onze eigen ervaringen met rouw aan de orde komen. Dat zij van daaruit iets willen betekenen voor jongeren die nu geconfronteerd zijn met zo’n groot verlies ervaar ik als een daad van liefde. In een paraphrase op  ‘it takes a village to raise a child’ : ‘ít takes a village to help young people grieve’.

Ken jij een jongere die één van zijn ouders is verloren?
Fijn als je de EvE Foundation onder de aandacht wilt brengen. Er draaien inmiddels EvE-jongerengroepen in een aantal steden: Hilversum, Utrecht, Amsterdam, Maastricht, Apeldoorn en Middelburg. Meer over het werk van de EvE Foundation kun je vinden op www.evefoundation.nl. Je kunt daar ook podcasts beluisteren en natuurlijk is het altijd fijn als je een donatie zou willen doen om het werk van de EvE Foundation mogelijk te blijven maken.