Of we een account willen aanmaken op het KLIK portaal

Het is zaterdagochtend, lekker rustig in huis, iedereen slaapt nog. Ik vind het dan heerlijk om met een kop koffie even door mijn social media te scrollen. Op LinkedIn kom ik een post tegen over de wijze van communiceren van een ziekenhuis. Een oudere dame had een afspraak met een specialist. Zij ontving een sms-bericht met de melding dat een labonderzoek nodig was. De melding was: ‘U moet bloed prikken. Plan een afspraak in voor deze datum. U moet urine inleveren. Laat daarbij deze barcode zien.’ Terecht dat de schrijver van de LinkedIn post, haar zoon, zich zorgen maakt over deze onpersoonlijke en dwingende wijze van communicatie. Alle efficiënte processen ten goede, in mijn beleving kan dat echt anders. En gelukkig hebben we die ervaring aan den lijve ondervonden.

Een vinger aan de pols op de LATER poli
Onze dochter heeft een afspraak op de LATER poli. Eens per twee jaar ontvangt ze hiervoor een oproep van het Maxima Centrum in Utrecht. Sinds tien jaar is dit het centrum van kinderoncologie in Nederland. Op de LATER poli is de nazorg van kinderen die genezen zijn van kanker geregeld. Hier komt alle kennis over late gevolgen samen. Er is onderzocht dat deze ‘survivors’ meer kans hebben op gezondheidsproblemen dan hun leeftijdgenoten. Soms ontstaan deze late gevolgen pas jaren na de behandeling, daarom is een vinger aan de pols fijn.

Geen zin om de gang naar het ziekenhuis te maken
Het is de vierde keer dat ze wordt opgeroepen sinds haar genezing van leukemie zo’n twaalf jaar geleden. Eerlijk gezegd hebben we getwijfeld of we gehoor zouden geven aan de oproep. Het gaat goed met onze dochter. Ze is een levenslustige tiener met het examenjaar vwo voor de boeg. Met vrienden, vriendinnen en een baantje op zaterdag in de supermarkt. Zoals je het graag ziet op haar leeftijd. Ik heb niet zoveel zin om de gang naar het ziekenhuis te maken. Het geeft toch wat spanning en confrontatie met vroegere tijden. Maar we gaan toch. Natuurlijk gaan we. 

Aanmelden bij het KLIK portaal?
In aanloop naar de afspraak word ik gebeld. Ik heb de oproep gemist en luister het bericht op de voicemail af. Of we een account willen aanmaken op het KLIK portaal. Hier kan onze dochter een vragenlijst invullen hoe het met haar gaat. Om te meten, te weten en te bespreken. Ik vraag aan haar of ze dat wil. Ze heeft er geen behoefte aan zegt ze. Ik bel terug en spreek vervolgens op een antwoordapparaat in dat we hier vanaf zien. Twee dagen later word ik opnieuw door het ziekenhuis gebeld. Ik mis opnieuw het telefoontje en luister het bericht af. ‘Voor de zekerheid sturen ze een mail’ hoor ik de dame zeggen, dan kunnen we zelf een account aanmaken als we dat graag willen. Wat we vervolgens niet doen. We spreken liever persoonlijk met de kinderarts.

Een minigolfbaan in het ziekenhuis voor een welkome afleiding
De dag is daar. We lopen zo vanuit de parkeergarage het ziekenhuis in. Het ziekenhuis is echt prachtig ingericht. De vloer is bekleed in zacht oranje. De grote ramen laten zonlicht door. Aan de muur hangen vrolijke afbeeldingen. Er staat een tafeltennistafel. Er is een minigolfbaan. Overal staan speeltoestellen en interactieve beeldschermen voor spelletjes. De sfeer is heel prettig; het voelt nieuw, open en ruim. Alles om de omstandigheden te verzachten en af te leiden van het leed dat zichtbaar en voelbaar is wanneer je hier moet zijn met je kind.

Alle tijd nemen voor het gesprek
Wij melden ons bij de LATER Poli. Op het programma staat een hartecho, een bloedtest, een algemeen onderzoek en een gesprek. Het loopt vlot achter elkaar door en we worden bij elk onderzoek vriendelijk ontvangen. Ik merk hoe persoonlijk het er aan toe gaat. Er worden grapjes gemaakt om de spanning te verminderen. Een uurtje later bespreekt de kinderarts de uitslagen van de onderzoeken met ons. Ze neemt echt alle tijd voor het gesprek. De arts stelt vragen aan onze dochter op allerlei gebied. Ze voelt zich hierdoor echt gehoord en serieus genomen. Het is een heel prettig gesprek. Het KLIK portaal komt niet ter sprake. Geen verzoek om hier vooral toch aan mee te doen.

Over vijf jaar weer een oproep
Enkele medicijnen, die destijds tijdens de behandeling zijn toegediend, kunnen op latere leeftijd tot hartklachten leiden vertelt de arts. Dat is in het geval van onze dochter een minimaal risico. Maar toch. Uit de hartecho blijkt dat haar hart sterk en gezond is. Het is zeker wel goed om te blijven monitoren is het advies. Of ze dat wil. Ze knikt van ja. Over vijf jaar krijgt ze weer een oproep. 

Rond de middag verlaten we het ziekenhuis. Met de geruststelling dat alles goed is. Maar dat wisten we eigenlijk wel.