Men zegt wel eens dat liefde het domein van het hart is, toch? Want ‘je hart maakt een sprongetje’ en ‘je hebt je hart verkocht’ aan iets of iemand als je er vol passie voor gaat. Of als het misgaat, is ‘je hart gebroken’ of heb je ‘hartzeer’. Dat liefde het domein is van ons hartbrein zit overal in onze taal en in ons bewustzijn. Maar er is meer aan de hand. De uitdrukking ‘No guts, no glory’ zegt het al. Er is moed of lef nodig om te overwinnen. Waarbij ‘guts’ uiteraard verwijst naar het buikbrein. Om te overwinnen, om iets daadwerkelijk aan te gaan en tot een succes te brengen, is moed nodig. En moed is het domein van ons buikbrein. Ware liefde is wat mij betreft dan ook het domein van het hart- én het buikbrein samen.
Liefde is spannend
Want zeg nou zelf, het is hartstikke spannend en eng, de liefde. Als je hart echt naar iets of iemand verlangt, als iets wezenlijk belangrijk voor je is, dan is het ook spannend. Je riskeert namelijk om gekwetst of afgewezen te worden, je kan jezelf kwijtraken of je hart weggeven aan iemand die er niet goed voor zorgt. Je kunt bang zijn om je onafhankelijkheid of vrijheid te verliezen. Of juist het tegenovergestelde; je kunt ook bang zijn om de ander te verliezen die je zo hard nodig hebt, omdat het zo fijn en veilig voelt. Oftewel, voor veel mensen liggen verlatingsangst en bindingsangst op de loer. Hoe vaak is het misgegaan? Ben je wel eens teleurgesteld omdat de prins(es) op het witte paard een illusie was en het toch gewoon maar weer een groene kikker bleek te zijn? Misschien heb jij ook wel eens een luikje in je hart dichtgedaan omdat je teleurgesteld werd. Het is allemaal mogelijk en we reageren daar allemaal weer anders op.
Dan komt angst om de hoek kijken
Toch blijf je verlangen. Dat is het domein van je hart. De allerbelangrijkste talenten en functies van je hartintelligentie is verlangen. Voelen wat écht belangrijk voor je is. En het is het domein van het verbinden, de compassie voor jezelf en anderen. Oftewel, het domein van de liefde. Maar dan komt angst om de hoek kijken. Logisch. Want hoe vaak heb je in je leven, zeker toen je als kind opgroeide, gehoord: “Doe maar voorzichtig. Let je goed op. Dat is gevaarlijk.” Ik in ieder geval wel. De angsten van anderen worden dan op jou geprojecteerd. Overigens met de allerbeste bedoelingen om voor je veiligheid te zorgen. Eerlijk gezegd heb ik dat ook vaak genoeg tegen mijn eigen kinderen geroepen als mijn dochter weer eens zwierend in een veel te hoog klimrek hing of mijn zoon onbesuisd op zijn skietjes de berg af sjeesde. Veiligheid en controle over de situatie waren het motto. Maar ja, ondertussen weten we allemaal dat je niet leert lopen zonder geschaafde knietjes. Er is moed voor nodig om telkens weer op te staan en door te gaan. En dat is waar ons buikbrein voor is; om ons veilig te houden, te beschermen, maar ook om in beweging te komen en moed te tonen.
Het hart blijft verlangen
Zo groeien we op, worden we sterker en zelfstandiger. En meestal ook door schade en schande wijzer. Er zijn successen en dieptepunten. In de liefde heb ik er wel een aantal mogen meemaken. Stalkers, onmogelijke of onbereikbare liefdes en narcistische persoonlijkheden, ze zijn allemaal de revue al gepasseerd. Mijn hart is gebroken of teleurgesteld geweest. Ik geloof echt niet meer in de sprookjes die ik als kind ook voorgeschoteld kreeg. Sprookjesboeken vertellen over die perfecte plaatjes. Over het ultieme liefdesverhaal van de stoere prins op het witte paard en de beeldschone prinses die samen de boze heks, de valse stiefmoeder of de vuurspuwende draak in het donkere bos hebben overwonnen, om daarna nog lang en gelukkig te leven. Wie gelooft dat nou nog in? En toch blijft het hart verlangen. Gelukkig maar.
Daar is ware moed voor nodig
Mijn mBraining-trainer had een gevleugelde uitspraak: “Als je nooit ware lef hoefde te tonen omdat iets spannend voor je was, heb je nog niet diep genoeg verlangd.” Toen hij dat voor het eerst tegen mij zei, krabde ik me wel even achter de oren. “Is dat écht zo?” Het is een doordenkertje, en toch. Volgens mij klopt het. Oftewel, no guts no glory is het motto als je écht naar iets of iemand verlangt. En dus brengt ware liefde je uit je comfort-zone. Daar is moed voor nodig. Anders is het verlangen niet groot genoeg of zijn er toch wat luikjes dichtgegaan.
Het magische trio: hoofd, hart en buik
Misschien vraag je je inmiddels wel af waar je hoofd dan eigenlijk voor is in de liefde? Die is in dit verhaal nog niet aan de orde gekomen. Dat klopt! En toch is logisch en creatief nadenken wel heel belangrijk. Je hoofd gaat over de vorm. Over het hoe en wat. Hoe ga je jouw verlangen vormgeven, welke stappen ga je nemen om de liefde te laten bloeien en welke beslissingen maak je, zodat je moedig door de ware liefde navigeert? Wat een geweldig trio is dat toch, hoofd, hart en buik die samenwerken en elkaar helpen om ware liefde te mogen geven en ontvangen.
Wil jij meer weten over het hoofd-, hart- en buikbrein?
Hoe dat met elkaar kan samenwerken? Bestel dan mijn gratis ebook, echt zó interessant.
Het ebook bestaat uit de volgende onderdelen:
- De meest voorkomende uitdagingen waarmee je te maken hebt.
- De functies van het hoofd-, hart-, en buikbrein en hoe deze communiceren.
- De invloed van het autonoom zenuwstelsel als het vecht-, vlucht-, of bevries-signalen afgeeft.
- Een audio en een oefening om je oppervlakkige en diepgewortelde intuïtie te onderzoeken.
- En een bonus, namelijk een serie van concrete vragen die jou direct toegang geven tot de wijsheid van je hart- en je buikbrein.
Je kunt het ebook hier gratis aanvragen en je ontvangt het direct in je email.
Ik wens je veel liefde toe!
