Iedere kring een talking stick

Het is muisstil in de schaars verlichte zaal op een regenachtige dag in Veenendaal, of all places. Het voelt warm, intiem en tegelijkertijd heel spannend. Het is voelbaar dat het niet alledaags is wat we doen. Het zindert zelfs een beetje. In deze grote zaal zijn we met misschien wel 200 personen samen. Een magische 5-daagse waar persoonlijke ontwikkeling centraal staat. Verdiepen in je doen en laten, je gewoonten en gedachten en vooral je verhaal onder de loep nemen. Het verhaal dat je jezelf steeds vertelt, over wie je bent en wat je doet en waar de meesten zo graag een verandering in willen aanbrengen. Of waar het anders mag. En misschien gaat het vooral over het ontdoen van je verhaal, het verhaal dat je jezelf vertelt over jezelf.

Geheimen delen 
Vandaag gaan we geheimen delen. Datgene wat schuilt in onze diepste krochten waar we ons voor schamen, wat we misschien niet bedoelden, wat we wellicht over zouden willen doen of het liefst vergeten. Die geheime verhalen die vaak het daglicht in onze ogen niet kunnen verdragen. Is misschien daarom het licht zo gedimd? De bedoeling van het delen is in ieder geval dat het lichter wordt en dat gaat niet alleen over het gedimde zaallicht. Het mag gaan over een gevoel van opluchting in deze oefening vanuit de Indiaanse cultuur.  

De deelnemers verdelen zich over de zaal in cirkels van tien personen. Iedereen zit op de grond met in het midden een talking stick. Dat is een mooie tak, fraai gevormd en zo uit de natuur. Sommige talking sticks zijn sober en anderen zijn omwikkeld met prachtige kleuren wol. Aan mij de taak om de takken uit te delen. Elke cirkel één tak, één talking stick voor in het midden, centraal voor een ieders verhaal.  

Talking stick 
Een talking stick komt uit de Indiaanse cultuur waar de raadsleden een cirkel vormden met in het midden de versierde tak. Degene die spreekt heeft de stok in handen. De anderen luisteren alleen en interrumperen niet.  Degene met de stok in de hand krijgt zo de gelegenheid helemaal uit te spreken, het verhaal te vertellen op zijn of haar eigen wijze. Ik vind dat prachtig en elke keer als ik een cirkel bijwoon, maakt het me een beetje stil. Niet alleen qua taal, maar het doet iets met me. Het maakt luisteren anders. Ik kan me verbinden, inleven en soms zelfs iets levendigs voorstellen. 

Inmiddels begrijp ik ook hoe dat komt. Waar ik normaal gesproken mijn luisterend oor op een gegeven moment verlies en mijn aandacht verleg naar het formuleren van antwoorden, terwijl de ander nog spreekt, is dat met een talking stick niet aan de orde. Alles in mij weet dat ik mag luisteren en verder niets hoef te doen. Zolang de ander de stok in de hand heeft, is luisteren dat wat er is. 

Het is magisch om dat te ontdekken, maar nog meer om datgene wat de ander vertelt écht te verstaan. Zo voelbaar. 

Welke kleur past?
Ik maak mijn ronde af, sta bij elke cirkel toch even stil om in te voelen waar de rode stok hoort en waar de oranje. Als kleurpsychologie en coaching je dagelijks werk is, kan het gewoon niet anders. Oranje om te helpen het gevoel nog meer naar voren te laten komen en de deelnemers een veilig gevoel te geven. Misschien wel blauw om te voelen dat je echt heel eerlijk mag zijn, dat hier geen oordeel is.

Ik blijf er niet te lang bij stilstaan, want deze keer gaat het niet over de kleur an sich maar over kleur bekennen. Ik weet dat geborgenheid gewaarborgd is. Ik zie tranen stromen, gezichten verzachten en hier en daar mensen verzuchten. De angst van de een zit naast de ander. Zoals slachtoffer in het ene verhaal en dader uit een ander verhaal. Hier is geen oordeel, geen indianenverhaal, alleen het verlangen naar ruimte om er gewoon mee te mogen zijn. Het verdriet, de pijn, de rauwe rouw en de kramp. Prachtig zo’n circle of sharing, zo intiem en intens. Wat zijn we toch magisch als mens, zo groots en daar ook zo nietig, zo verlangend. 

Wat een mooi verhaal 
Wat een mooi verhaal van die dag in Veenendaal en van de Indianen. Echt luisteren en verbinden in plaats van al ja-knikkend in een gesprek de ander aan te manen het verhaal af te ronden, zodat we het zelf kunnen overnemen.  

Laten we het eens vaker proberen. Zoom is ongewild al een dagelijks voorbeeld om eens over na te denken. Wat als we zouden luisteren… welk verhaal zou jij dan delen, om te helen? Het gesprek kan overal  en het hoeft ook niet persé zo’n fraai versierde stok te zijn. Alles kan dienen. Zelfs onze mobiele telefoon op vliegtuigstand kan dienst doen als talking stick. Het weerhoud ons in ieder geval er stiekem op te kijken terwijl we luisteren naar de ander, toch? 

Kleuren van Geluk
Ik wil niet alleen inspireren, maar ook echt verandering teweegbrengen. Ik doe dit in coaching, mijn werk met kleurpsychologie en als schrijver van mijn boek ‘Kleuren van Geluk’ en blogs. Kleuren van Geluk is er voor jou. Dit boek neem je niet mee op vakantie, het is je vakantie! Heerlijk voor in je tas en op het terras. Ik zeg doen.