Honden hebben geen gen om alleen te zijn

In mijn blog van vorige week nam ik je mee in het verhaal van Marley, een jonge hond met enorme verlatingsangst. Diana heeft met Marley een intensief traject doorlopen van begeleiding en ondersteunende medicatie. Uiteindelijk bleek zijn verlatingsangst een te groot issue om binnen haar gezinsomstandigheden op te kunnen lossen. Diana heeft toen het dappere besluit genomen om Marley te herplaatsen. Soms is loslaten de ultieme vorm van liefde.

Als je kijkt vanuit het perspectief van een mens zie je alleen de symptomen, die overigens ook flinke impact kunnen hebben op jouw welzijn. Het gaat dan bijvoorbeeld om blaffen, huilen, janken, ’s nachts aandacht vragen, onzindelijkheid. Of om vernielzucht, voortdurend de aandacht vragen, overal mee naartoe willen. Jaloers en boos reageren, niet in de bench willen, niet willen eten.

Ben ik hier nog veilig?
Het is belangrijk dat je je realiseert dat je hond heftige emoties ervaart en een uitweg zoekt voor zijn negatieve gevoelens. Vanuit zijn zoogdierbrein stelt hij zich voortdurend de vraag: ‘ben ik hier nog veilig?’ Je kunt je hond helpen door hem te leren naar zijn veilige plaats te gaan als jij er niet bent. Daarvoor kun je bijvoorbeeld een bench kiezen. Een bench kan een veilig hol zijn voor een hond, als hij de kans krijgt om er rustig aan te wennen. Dat kan bijvoorbeeld door zijn favoriete kleed of speeltjes erin te leggen, of een kauwbotje. Wat je dan zou kunnen waarnemen is dat hij het uit zichzelf verkiest om erin te gaan liggen.

Nooit dwingen!
Een gedwongen verblijf is schadelijk voor het welzijn van de hond. Als vuistregel geldt dat twee uur in een gesloten bench echt het maximum is. Dwing je hond nooit fysiek om in de bench te gaan, dat is niet goed voor zijn gevoel van veiligheid en vertrouwen in jou als verzorger.

Honden hebben geen gen om alleen te zijn,
ze kunnen wel leren omgaan met alleen zijn.
Dat vraagt een basisvertrouwen,
de hond is immers op zichzelf aangewezen,
en heeft geen afleiding meer.

De oorzaken van verlatingsangst
Als we kijken naar de oorzaken van verlatingsangst zijn dat zaken die we helaas niet meer kunnen veranderen.

  • De geboorteomstandigheden van je hond kunnen ongunstig geweest zijn;
  • Je hond kan onvoldoende basisnoden hebben ontvangen van zijn moeder, bijvoorbeeld doordat zij zelf emotioneel lijden ervaren heeft;
  • Er kan sprake zijn van (overgeërfd) trauma;
  • Of je hond kan te vroeg bij de moeder zijn weggehaald (zorg is voor puppy’s van levensbelang, zeker tot ze een maand of 4 à 5 oud zijn. Als surrogaatmoeder kun je daarin nog veel betekenen, maar de eerste imprints maak je niet meer ongedaan.

Werk aan het onderliggende probleem
Het is belangrijk om aan het onderliggende probleem van de verlatingsangst te werken, symptoombestrijding lost niets op. Creëer voorspelbaarheid en controleerbaarheid, dat is enorm belangrijk. Wat kan helpend zijn?

  • Werk met een stressreductieprogramma, dit doe je samen met een hondengedragsbegeleider. Het is een programma van 6 weken waarin je alle activiteiten die een hond stress bezorgen schrapt uit je agenda. Hiermee krijgt je hond een kalmer brein en hoeft hij niet voortdurend in de alert-stand te staan. Soms is het nodig om ondersteunende medicatie te vragen bij je dierenarts.
  • Laat je hond niet alleen. Regel opvang door familie, buren, vrienden of een hondenoppas.
  • Vermijd omstandigheden die angst veroorzaken, in elk geval tijdelijk.
  • Werk aan je eigen voorspelbaarheid en controleerbaarheid, zodat jouw hond je gaat zien als betrouwbare leider. Hiermee werk je aan de connectie tussen jullie samen.
  • Kijk wat er wel kan en wat verbindend werkt. Doe activiteiten binnen veilige grenzen, speel in op de natuurlijke nieuwsgierigheid van je hond.
  • Zorg ook goed voor jezelf om van daaruit goed voor je hond te kunnen zorgen. Met een dekentje op de bank bijvoorbeeld, met je hond lekker tegen je aan. En dan luisteren naar deze heerlijke rustgevende muziek: 

Meer weten over het opvoeden van je hond vanuit je hart? 
Mijn opleider Geert de Bolster heeft sinds dit jaar een online community die ik van harte aanbeveel: https://debolster.be/online-community-de-connectiemethode/ Hier kun je terecht met vragen en ontmoet je gelijkgestemde hondeneigenaren. Wil je liever persoonlijke begeleiding kijk dan op deze pagina: https://debolster.be/de-connectiemethode-quality-label/ Je kunt mij daar overigens ook vinden.

Over de auteur:

Foto van Susan van der Beek

Susan van der Beek

Auteur, systemisch coach, hondengedragsbegeleider, coachweekenden en vakanties

Het is mijn zielsmissie om liefde en lichtheid te brengen waar rouw is. Vanuit die intentie schreef ik mijn boek Hartmama, over jong ouderverlies. Naast een autobiografisch deel bevat Hartmama ook een beeldverhaal en een (ver)werkboek. Als jij het gevoel hebt dat de vroege dood van één van je ouders nog een schaduw werpt over je leven, nodig ik je uit om daar samen naar te kijken. Daarnaast ben ik hondengedragsbegeleider: hondenopvoeder en specialist probleemgedrag. Ik leer je graag de taal van je hond verstaan en zijn of haar gedrag beter te interpreteren. Hierdoor wordt het samenleven met je hond(en) veel meer ontspannen. Als je hond gelukkig is, ben jij het immers ook.

www.susanvanderbeek.nl
www.slapeninzeeland.nl

Al haar blogs

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Wekelijkse nieuwsbrief

Schrijf je hier in om wekelijks de nieuwste blogs te ontvangen.