Toen ik begin dit jaar voor het eerst las over de Schrijfweek in Granada bij Marije voelde ik direct een ’ja’. Wat supertof, dit wil ik! De enige haalbare optie voor mij zou de week in september zijn. Gelukkig kreeg ik op mijn werk, met een beetje moeite, mijn vakantie geregeld. Ook manlief lukte het om die week vrij te krijgen, hij gaat namelijk gezellig mee! Logisch ook, want hij is degene die als allereerste al mijn schrijfsels leest en van feedback voorziet.
De paniek sloeg toe
De vlucht werd geboekt en ik nam me voor om halverwege het jaar eens te gaan verzinnen wat mijn schrijfproject zou worden. De maanden vlogen voorbij en veel sneller dan gedacht zat er een mail van Marije in mijn inbox met de titel ‘Voorpret schrijfweek Granada’. De paniek sloeg toe. Wat ga ik nou eigenlijk doen in Granada? We prikten een datum voor een call en daarmee had ik een deadline: op 5 augustus had ik een schrijfdoel!
Ik hoefde niet buiten mijn comfortzone
Even een stapje terug in de tijd. Twee jaar geleden volgde ik een training bij Veronique Prins, dé bekende businesscoach, omdat ik al tijden fantaseerde hoe het zou zijn om niet meer in loondienst te hoeven werken. “Ondernemen gaat over het aanleren van bepaalde vaardigheden, iedereen kan dit”, stelde zij. Ik schreef er dit blog over. De training stagneerde bij het definiëren van mijn ideale klant. Het voelde dubbel: aan de ene kant vond ik het ontzettend jammer, aan de andere kant voelde ik ook opluchting. Ik hoefde niet buiten mijn comfortzone, ik kon gewoon blijven doen wat ik al tijden deed. Dat ik daar steeds ongelukkiger van werd, stopte ik diep weg.
Wie is mijn ideale klant?
Mijn lijf drukte me met mijn neus op de feiten. De pijn in mijn handen maakt dat ik mijn werk niet meer kan doen. Regelmatig kreeg ik de vraag: “wat probeer je eigenlijk vast te houden?” Ik moest het antwoord schuldig blijven, al zal die comfortzone best een rol spelen. Nu ik met een re-integratietraject bezig ben, voel ik ook weer het verlangen om te onderzoeken of een eigen bedrijf bij me past. Ik besloot te voelen wie dan mijn ideale klant zou kunnen zijn.
Leven in plaats van overleven
In gedachte ging ik terug naar de tijd dat ik met mijn kinderen samenwoonde. Ik werkte 32 uur per week, deed het huishouden en zorgde in mijn eentje voor mijn kinderen. Alle drie hadden zij nét wat meer zorg nodig vanwege psychische problemen. Hoewel ik veel dierbare herinneringen heb aan die tijd overheerste het gevoel van overleven. Ik voelde me overwegend uitgeput en had nauwelijks tijd om op te laden. In het jaarprogramma van 365 dagen succesvol en de opleiding tot leefstijlcoach die ik beide in 2018 volgde, leerde ik ontzettend veel nieuwe dingen. Vaak dacht ik hoe anders ik die tijd met mijn kinderen mogelijk ervaren zou hebben als ik die tools en inzichten destijds had gehad. Dan had ik kunnen leven in plaats van overleven.
Wie zit er op jou te wachten?
De afgelopen jaren trof ik regelmatig vrouwen in een vergelijkbare positie. Langzaam ontstond de afgelopen twee weken een globaal beeld van mijn ideale klant: moeders die aan het overleven zijn in plaats van aan het leven. Ik heb de tools én ben ervaringsdeskundig op dat gebied. Kan ik hen helpen naar een fijner leven? Vrijwel direct hoor ik de altijd kritische stemmetjes. “Wie zit er op jou te wachten?” Ik negeer ze en besloot dit in te brengen tijdens het gesprek met Marije op 5 augustus.
We gaan doorpakken
Een beetje aarzelend vertel ik mijn proces aan Marije. Zij begint direct over de training webteksten schrijven die ik lang geleden bij haar kocht. Drie keer opnieuw begon ik eraan, maar maakte de training niet af. “Is het nu dan misschien tijd om ze te schrijven?” vraag ze mij. Stiekem had ik dit ook bedacht dus mijn antwoord is ‘ja’! “Je kan de eerste opdracht deze week al in je mailbox verwachten” zegt ze. Hoera, ik heb mijn schrijfproject! En ik begin al een paar weken eerder, want we gaan doorpakken, belooft Marije. En ze neemt me aan de hand, ik krijg schrijfopdrachten op maat, omdat ze weet welke onderliggende belemmeringen en overtuigingen er al die tijd bij mij hebben gespeeld.
Gaat het er dan eindelijk van komen? Ik heb er in ieder geval heel veel zin in!
Dit delen:
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend) LinkedIn
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend) Facebook
- Klik om te delen op X (Wordt in een nieuw venster geopend) X
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend) E-mail
- Klik om af te drukken (Wordt in een nieuw venster geopend) Print







Eén reactie
Wow. Corine, wat mooi en treffend geschreven. You gone rock in Granada.
Ik wens jou veel plezier met de voorpret ervan.