Het blik met een deel van de as van herdershond Quinten staat al de hele week op een mooie plek in het vakantiehuis. Vanaf de foto kijkt hij ons aan. We plannen de verstrooiing aan het einde van de week. Op een gegeven moment komt het idee om dat ’s avonds op het strand van Ballum te doen. We gaan op de fiets door het donker.
Aangekomen op het strand moeten onze ogen heel erg wennen. We kunnen nauwelijks iets zien. Er zijn bijna geen sterren, het is bewolkt. We zien wel een mooie sikkelvormige maan. En het licht van de vuurtoren van Hollum. Felle bundels verlichten het strand, met een ritme van 3 schitteringen per 15 seconden.
Verliefd op Ameland
Ik houd erg van de Zeeuwse stranden, maar ben verliefd op die van Ameland. Ze zijn breder, ruiger, leger. Je kunt er echt heel lang lopen zonder iemand tegen te komen.
Een kwartier lopen in het pikkedonker
Het is eb, de zee ligt heel ver weg. We gaan lopen en moeten soms ‘binnenzeeën’ ontwijken. We lopen en lopen en horen nog steeds geen branding. Na ongeveer een kwartier lopen horen we een zacht ruisen en we proberen op het geluid af te gaan. We merken dat we vastlopen, we moeten of nog een stuk omlopen of door het water steken, in de hoop dat het niet te diep is. Dat blijkt ijdele hoop: we zakken tot onze enkels in het water. We wegen af of we geen risico lopen verrast te worden door de zee. Wat als die ons insluit, als de vloed sneller komt dan we verwachten?
Magische lichtjes
Opeens zie ik iets vreemds. Lichtjes in het zand om onze voeten, bij elke stap die we zetten. Hele felle lichtjes, ze lijken ons te begeleiden. ‘Quinten wijst ons de weg’ gaat er door me heen. ‘Hij laat ons weten dat we er bijna zijn.’ En dat blijkt te kloppen, eindelijk bereiken we de branding.
Zo zeg ik gedag
Ik teken een hart in het zand en schrijf Quintens naam erbij. Dan pak ik het blik met zijn as uit de rugzak. Ik strooi het in het zand, de grijswitte kleur steekt af tegen het natte donkere zand. De fijne asdeeltjes verwaaien meteen, de grotere deeltjes blijven liggen in het zand. Ik verspreid ze met mijn platte hand zodat het hele hart gevuld is. Zo zeg ik Quinten gedag.
Ik ben dankbaar dat hij in mijn leven was
Ik voel mijn diepe liefde voor hem en natuurlijk zijn er ook tranen en gemis. Het besef dat ons avontuur samen definitief voorbij is. Nooit meer die blik vol wijsheid, waarmee hij in mijn ziel leek te kijken. Ik ben dankbaar dat hij in mijn leven was, deze bijzondere hond. Om nooit te vergeten.
Zeevonken
Thuisgekomen zoek ik uit wat de lichtjes te betekenen hebben. Het zijn zeevonken, die je niet zomaar ziet. Je moet op het juiste moment op de juiste plek zijn. Dan is er die magie. Quinten had zich geen mooier afscheid kunnen wensen. Het voelt alsof hij glimlacht vanuit de verte.
Ogen
zijn spiegels
van de ziel
Quinten heeft mij gezien
Oordeelloos
Door hondenogen bekeken
Wat is het verhaal van jouw hond?
Als jij korter of langer geleden een hond bent verloren heb je misschien behoefte aan een wandeling door de mooie Zeeuwse natuur. Om het verhaal van de hond in jouw leven te kunnen vertellen en misschien nog een afscheidsritueel te doen. In de herfstvakantie heb ik ruimte voor het plannen van zulke wandelingen. Als je het wilt combineren met een paar dagen verblijf is het vakantiehuis op ons mooie erf ook nog beschikbaar. Je kunt boeken via www.slapeninzeeland.nl.
Auteur, systemisch coach, coachen met honden, coachweekenden en vakanties
Ondernemer sinds 2010
Leert jou om oude pijn aan te gaan en liefdevol te kijken naar jezelf en je leven.
Verhuurt vakantiehuis in Zeeland.
Wat prachtig Susan! Lichtend water is sprookjesachtig mooi. Het is zijn cadeau aan jullie vanuit een liefde die eeuwigheidswaarde heeft.
Dank je wel, lieve Anna! Sprookjesachtig is inderdaad een heel passend woord bij deze ervaring. En dank je wel wat je zegt over Quintens cadeau aan ons <3