Het is al langere tijd geleden dat ik begon als meelezer voor verschillende schrijvers van boeken. Meestal vanuit mijn expertise als trainer in de Gordon Communicatiemethode. Later mocht daarnaast ook mijn persoonlijke en professionele ervaring een rol spelen, naar aanleiding van een openhartig interview in het laatste boek van Lieke Kalhorn. Als fan van boeken was dat waardevol en gaaf om te mogen doen. Het idee om mee te lezen en het proces van de eerste ideeën en opzet tot zo’n prachtig nieuw boek van dichtbij mee te maken, blijft fantastisch. Ik ben niet degene die je moet hebben voor de punten en de komma’s, maar mijn scherpe blik op details én het grotere geheel was altijd welkom en werd gewaardeerd.
Mijn persoonlijke verhaal delen?
Terwijl ik altijd dacht dat een boek schrijven niet voor mij was weggelegd, kreeg ik steeds vaker de vraag of ik niet zelf wilde gaan schrijven. Want ik had zoveel te vertellen aan mijn deelnemers. En toen begon het toch te kriebelen. Ook mijn schrijfcoach opperde eens om mijn blogs te bundelen. En ja, ik voelde wel dat het zinvol kon zijn om mijn persoonlijke verhaal met anderen te delen. Dat plantte een piepklein zaadje.
Een schrijfweek voor mezelf in Granada?
Toen kwam de schrijfweek van Schrijfzin voorbij. Na twee mislukte pogingen qua data, besloot ik om mij afgelopen najaar op te geven, als cadeautje voor mijn vijftien jaar ondernemerschap. Dat jubileum had ik door omstandigheden niet kunnen vieren, dus voilà – hoe leuk zou het zijn… een schrijfweek voor mezelf in Granada? Eind maart zou het avontuur beginnen.
Tja. En dan komt het intakegesprek. Daarin sprak ik het uit: “Ik wil aandacht geven aan het schrijven van mijn nieuwe e-book over grenzen stellen. En heb ik stiekem de wens om mijn verhaal en inzichten te delen over hoogsensitiviteit, hooggevoeligheid en de ontwikkeling van het concept sensitief belichaamd leiderschap.”
Het hoge woord was eruit. Spannend, maar ik ging het echt doen. Ik wilde, met hulp van mijn schrijfcoach, een boek schrijven.
Wat een stad!
De schrijfweek, onder de bezielende begeleiding van Marije Bovenkamp, bleek een fantastische keuze. Ik genoot en fladderde rond in het prachtige Granada. Wat een stad! Ik plande afspraken met mijn schrijfcoach, ontmoette de andere deelnemers, sprak af met mijn schrijfgenoot Carla en liep de hele stad kriskras door op zoek naar mooie plekjes, bezienswaardigheden en tuinen waar ik me kon settelen met een drankje en mijn schrijfboekje. De tijd nemen voor de start van mijn schrijfproject was zó waardevol. Een zalige lentefase in een heerlijke stad.
E-book Grensbewustzijn
Eenmaal weer thuis, kostte het wel bewuste focus om die extra schrijfuren in te plannen. De opdracht van mijn schrijfcoach om wekelijks een schrijfdag in te plannen, was er niet voor niets. Daardoor stond in korte tijd mijn nieuwe e-book Grensbewustzijn op mijn website.
En… ik raakte behoorlijk geïnspireerd door de adviezen van mijn schrijfcoach. De mails gingen over en weer. Het conceptbestand werd aangevuld met vragen, opmerkingen en aandachtspunten, en groeide…
Yes, ik doe het
Waar ik mijn boekproject vanuit bescheidenheid nog even voor mezelf wilde houden, kreeg mijn plan door een LinkedIn-post van Marije ineens het levenslicht. En dan kan ik het ook niet meer ontkennen: “Dorothea schrijft aan haar boek.” Yes. Ik doe het. Het is werkelijk een ontwikkelproces op zich, want terugkijken naar je verleden maakt ook weer van alles los. En ook daar kan ik je nog veel meer over vertellen.
Vind je het leuk om mijn schrijfproces te volgen?
Heb je interesse in het thema sensitief belichaamd leiderschap? Laat het me weten, dan zet ik je op mijn e-maillijst en hou ik je op de hoogte van mijn schrijfperikelen, tot het boek verschijnt.
Eén reactie
Trots op jou 🧡