Soms krijg ik als dierentolk een reading waarin alles samenkomt: humor, verbondenheid, een diepere wijsheid én de echo van een unieke ziel die nog lang na haar overlijden voelbaar is. Zo ook bij Mickey, een papegaai die allang geen ‘huisdier’ meer was, maar eerder een gelijkwaardige metgezel. Een leermeester. Een spiegel. En vooral: een ziel met karakter.
De reading begon meteen met een krachtige energie. Mickey kwam binnen met flair, letterlijk. Ze spreidde haar vleugels, keek me recht aan (ook al werk ik altijd met een foto), en zei met een mengeling van humor en trots: ‘Ik ben wereldberoemd.’ Het bijzondere is dat het niet voelde als opschepperij, maar als een waarheid. Mickey had een groot bewustzijn. Niet alleen van zichzelf, maar van haar omgeving, haar mens, en het leven zelf.
Ze had tot kort voor haar overlijden nog behandelingen ondergaan, maar het laatste stukje was zwaar. En toch liet ze haar pijn nauwelijks zien. Af en toe een luide gil, een schreeuw – een manier om los te laten. Zoals wij diep ademhalen of even moeten huilen. Maar zwelgen deed ze niet. Daar was ze te sterk en te wijs voor.
Geen klassieke eigenaar-dierrelatie
Wat me raakte was de band tussen Mickey en Virgenie. Geen klassieke eigenaar-dierrelatie, maar eerder een zielsovereenkomst. Waar de een keek, keek de ander. Waar de een las, luisterde de ander. Ze deelden een nieuwsgierigheid naar het leven. Passie, noemt Mickey het. Passie voor het leven, voor elkaar, voor groei.
Ze fladdert gewoon heen en weer
Ze maakte me ook aan het lachen. Op het moment dat ik haar vroeg waar ze zich nu bevond, kreeg ik een knipoogend antwoord: ‘Tussen hemel en aarde. Ik fladder gewoon heen en weer.’
Ze was sceptisch over alle ‘zachte’ spirituele taal, maar erkende ook: er ís meer. Ze leeft nog, in een andere dimensie en laat nog vaak van zich voelen. Vooral rechts, zei ze, op de rechterschouder van haar baasje. Niet toevallig de kant van kennis en helderheid.
Humor en helderheid, ook na de dood
Wat ik bijzonder vind aan readings zoals deze, is dat een dier als Mickey zó helder communiceert, dat het bijna voelt alsof je met een oude bekende spreekt. Ze was zelfs realistisch over haar eigen urn. ‘Als je een kaarsje opsteekt, zit ik ernaast en kijk ik naar mezelf.’ En dan, alsof het de gewoonste zaak van de wereld is, haakt ze aan op het grotere geheel. Dat niet alleen zij herinnerd mag worden, maar ook andere zielen.
Wat een dier je kan leren over rouw
Wat ik hoop dat mensen meenemen uit dit soort verhalen is dat rouw en afscheid nooit eenduidig zijn. Mickey was (en is) realistisch én liefdevol. Haar boodschap: ‘Je mag verdriet voelen, maar laat liefde de ruimte innemen.’ Ze gaf zelfs aan dat het tijd was voor een nieuwe stap. Niet om haar te vergeten, maar om door te leven mét haar herinnering in het hart. Want of een dier nu op aarde is of in een andere dimensie: de liefde blijft. En de verbinding ook.
Wil jij ook leren afstemmen op dieren en hun energie voelen?
In mijn cursus Verlies van & rouw om je dier begeleid ik (aankomende) dierentolken in het proces van afscheid nemen en rouw van huisdieren. Mijn readings voor overleden mensen- en dierenzielen zijn altijd via een Whatsapp- of Zoom-gesprek en ik werk aan de hand van een foto van de overleden ziel. De verbinding is energetisch en puur en reikt verder dan tijd of plaats.
