Het is augustus. De natuur is kurkdroog. Ik ben al weken terug van vakantie in Scandinavië en heb daarna erg genoten van de heerlijke rustige start terwijl drievierde van de Nederlanders nog buiten de landsgrenzen vertoeft. Het was leeg in de wijk, de straten, de winkels en op de wegen. De zon schijnt met 32 gaden en ik zit binnen. Al een paar dagen verschijnt de gedachte ‘ik heb nu gehad met de zomer’ in mijn bewustzijn. Geen populaire uitspraak half augustus, dat besef ik, maar ik ben eerlijk in mijn gevoel en hoef met niet te verantwoorden. Ik zwem soms graag tegen de stroom in, dat voelt heerlijk fris. Doe jij dat ook wel eens?
50 Tinten bruin
De natuur is droog, dor en bruin in 50 tinten. De oogst wordt kleiner door het watertekort, sommige bomen zijn geel en laten het blad al vallen. Volgens de nieuwe seizoensindeling is het vanaf 7 augustus herfst; om precies te zijn vanaf zes weken na de midzomer. Toen ik dat vorig jaar las, vielen er veel stukjes op hun plek.
In Finland
Als kind in Finland, waar de school na tien weken zomervakantie half augustus weer begint, verlangde ik al eind juli naar dat moment. Zo lang zag ik mijn klasgenoten en meeste vriendjes niet en was ik blij om weer samen te zijn. Toen ik wat ouder werd, herinner ik me dat ik juist vanwege het weer naar september uitkeek. Ik ben met mijn DNA en mijn geest niet gebouwd voor het zomerse, warme en zonnige klimaat – althans niet voor lang. Het voorjaar en begin van de zomer zijn heerlijk en licht, maar vanaf augustus begint al het verval in de natuur, en hoe ik me daarbij voel, klopt het. Ik vind stiekem de winter, de échte winter, zelfs nog leuker dan de zomer. Of in ieder geval even leuk.
“Ik vind stiekem de winter,
de échte winter,
zelfs nog leuker dan de zomer.“
Ik verlang naar…
– Ik verlang naar de koelere dagen en nachten, mijn jeans en trui aan, helderder kunnen nadenken en sneller tot acties komen dan in deze lome maand.
– Ik verlang naar de herfstkleuren die de bruine dorheid en versleten groen vervangen.
– Naar de oogst van appels en peren, de paddenstoelen en de zo kenmerkende geur in het bos.
– Ik verlang naar het hemelwater, om weer te kunnen sporten zonder oververhittingsgevaar.
– De kroeg met de gezelligheid weer eens van de binnenkant ervaren, zonder de rook van de terrasgasten of mijn wespendansjes, zoals manlief ze noemt.
Ik ben absoluut een buitenmens – van top tot teen – maar deze maand is het voor mij buiten klaar. Er zit ook een uitdaging in deze voor mij: Zijn met wat er is, en met wat er niet is. Hoe goed ben jij daarin, als je daar even op kauwt?
Het leven kabbelt in slakkentempo voorbij
Behalve oefenen met wat er (niet) is, is er één voordeel tijdens deze zo warme, lege en trage weken: het voelt alsof bijna alles stilstaat, zowel in de natuur als in mijn agenda. Enerzijds heerlijk dat er zo weinig hoeft en dat het leven langzaam voorbij kabbelt. Ik probeer nu nog van deze maand met haar leegte te genieten, terwijl ik ook werk uit mijn handen probeer te krijgen en te reflecteren op wat er komen gaat. Deze drie mag ik nog voor mezelf beantwoorden. Kun jij dat ook?
- Waar wil ik in het najaar mijn aandacht op richten?
- Welke keuzes heb ik daarin te maken?
- Hoe ga ik zorgen voor voldoende lucht in mijn (werk)structuren, als alles weer sneller gaat draaien?
De tegenstrijdigheid van de herfst
Als Iedereen weer terug is van de campings en verre oorden verandert het ritme en de energie en daarin zit de tegenstrijdigheid. Alles begint opnieuw: het schooljaar, werk, sportactiviteiten, andere hobby’s, verenigingsleven en zelfs de politiek. Terwijl de natuur steeds verder terugschakelt en verandert, draait de samenleving na het zomerreces en de siësta-maanden op steeds hogere toeren vanaf september. Tegen de tijd dat Sinterklaas arriveert is één derde van de Nederlanders al overspannen en potentiële kandidaat voor een burn-out. Waar gaat dit mis?
“Alles begint opnieuw:
het schooljaar, werk, sportactiviteiten,
andere hobby’s, verenigingsleven en zelfs de politiek.”
Waarom volgt onze energie niet de seizoenen?
Waarom rennen we alleen harder, terwijl de natuur ons zo duidelijk het voorbeeld geeft van terugschakelen: het afnemende licht en warmte, het afsterven van het groen, de voorbereiding in de sapstroom van bomen, de vogeltrek en de winterslaap en -voorraden aanleggen. Hoe het ook zij, we kunnen de natuur noch de seizoenen naar onze hand zetten.
De wereld staat in brand
Net als velen verlang ik naar de regen, maar voorlopig moeten we besparen op water, zuinig zijn met de airco ’s en in onze handjes knijpen dat geen bosbrand (honger of oorlog) onze huizen bedreigt. Want de wereld staat letterlijk in brand. Tel je zegeningen en blus je eigen branden waar mogelijk. Ik probeer mijn hoofd en slaapkamer zo koel mogelijk te houden en zal een vreugdedansje doen als het weer omslaat. Dan trek ik weer mijn jeans een trui aan en geniet ik intens in het herfstbos, waar ik het mos en de gevallen bladeren kan ruiken.
Dag zomer – welkom herfst; de welkome afwisseling die mij écht blij maakt.
Hoe is het met jouw energie?
Hoe voelt augustus voor jou, als je daar even bij stilstaat? Vind je dit weertype heerlijk en stel je het einde van de zomer zo lang mogelijk uit? Of schakelt jouw systeem al eerder naar de herfst, net als ik en de natuur? Ik ben heel benieuwd en lees het graag hieronder in de comments.
