Dit is ongelofelijk. Wat zegt hij nou? Dat hij zijn belofte moet intrekken, omdat andere deelnemers in het dure coachingprogramma arrogant en onverschillig zijn over hun eigen kwaliteit van werken? Zij eisen dat hij voor hun aan het werk gaat met zijn belofte, ondanks dat het ten koste gaat van zijn eigen bedrijf? Maar hij had het beloofd, ook naar mij toe en nu zit ik met lege handen te staren naar de Zoom-call. Nu sta ik er alleen voor om de (internationale) markt te betreden met een volledig nieuw product.
Ik ontvang zijn boodschap als een klap in mijn gezicht en langzaam wellen de tranen op. Ik besluit de Zoom-call te verlaten en mijn beurt voor feedback van mijn gemaakte werk over te slaan. Het werk waar ik zo trots op ben. De grond zakt onder mijn voeten weg. Wat een bizar moment. Ben ik ergens ingetrapt? Zoals ik eerder eens flink besodemieterd ben en er geen weg terug was? Overleven was toen het alternatief en dat deed ik een jaar lang, in zware armoede. Het lijkt wel of er een tijdbom afgaat en mijn business tower niet een beetje afbrokkelt, maar naar beneden stort.
Een paar dagen hiervoor had ik ook al een vette tegenslag geïncasseerd, maar die kon ik goed hanteren. En nu? Heb ik dan een cruciale steen weggehaald waardoor mijn ‘toren’ is gaan wankelen?
Zielswond
Bizar genoeg is het in mijn hoofd rustig, maar mijn emoties zakken razendsnel door naar mijn zielswond. Aan mijn gezicht is niets te zien, want ik heb last van hooikoorts, dus een paar tranen meer in mijn ogen vallen nauwelijks op.
Een app-wisseling vindt plaats met mijn Engelse coach. Hij laat me weten: You’re amazing! Zijn boodschap is absoluut niet voor mij bestemd. Het verzacht de pijn vooral als ik zie in zijn video-app dat ook hij tranen in zijn ogen heeft. “Gebruik een beetje van je linkerhersenhelft, want je verhaal is niet de realiteit” zegt hij. Zo grappig (en slim), want meestal krijg ik je te horen: ga voelen!
Na een droom
De volgende ochtend word ik wakker uit een droom. Ik voel de emoties van gisteren nog steeds. De droom laat me weten dat de wond wel heel diep is geraakt. Het brengt me naar de bron van de ellende. Verdorrie, gaat het weer over mijn jeugdtrauma. Gaat dat nou nooit over? Heeft het dan ook nog een enorme impact op mijn onderneming, na 38 jaar? Ik word er flink ziek van, figuurlijk gezien. Stap ik dan telkens in illusies? En deze keer de illusie van geld verdienen; de worst die me wordt voorgehouden. En als ik wakker word, ik bewuster word, dat het zorgt voor angst voor geld verdienen? Beter gezegd: geen geld verdienen!
Zelfsabotage
Mijn coach Carl, de lieverd, schreeuwde het me al toe vanuit de UK. Nou ja, schreeuwen, hij appte: Stop the self sabotage, Elma! Het voelt als een schreeuw. Bingo. We zijn weer op dit punt aangeland: angst voor geld verdienen. Dat is toch raar, want geld is zo neutraal als de achterkant van een koe. En de kracht achter geld is waarde-uitwisselen. Het is een beetje een kort-door-de-bocht-conclusie: angst voor weinig geld verdienen is dus angst voor weinig waarde-uitwisseling.
Angst-modus
Jemig, wat zit een mens toch gek in elkaar. Waarom schieten we telkens in de angst-modus? Ik weet inmiddels toch wel dat angst een projectie is van een mogelijke toekomst. Hoe mooi is het dat we die toekomst kunnen bijsturen? Net op tijd een correctie op kunnen maken? Met dezelfde moeiteloosheid kunnen we toch ook op het emotionele tegenpad stappen: die van liefde!
Hoeveel meer kunnen we vanuit liefde bereiken?
Hoeveel meer waarde creëren we vanuit liefde; voor de ander, voor onszelf? Hoeveel makkelijker zal geld naar ons toestromen als we vanuit liefde ons werk doen? En dus de waarde die er tegenover staat, met name geld, met liefde ontvangen?
Langzaam voel ik dat ik in mijn kracht ga staat. Ja, ik voel nog steeds de angst die op een meter afstand staat om toe te slaan. Gelukkig heb ik mijn moed om ‘het’ ook op afstand te laten staan. Ik neem actie, klein stapjes en mijn leven begint weer positief te stromen. Complimenten van alle kanten volgen zich snel op. Ik groei weer volop vanuit liefde.
Vele lichtpuntjes in de toekomst
Stilletjes met samengeknepen ogen kijk ik even in mijn toekomst. De zon schijnt en overal zie ik lichtpuntjes. De zaadjes hiervoor heb ik zelf gezaaid na het incasseren van de klap in het gezicht. Inderdaad, het is de oude realiteit die ik mag loslaten. Ik doe het en diep tevreden ben ik dat ik de kunst in mij heb om te kiezen. Een innerlijke kunst die iedereen bezit. Cruijff zei het al: Je hebt het door als je het ziet.
Zo blij dat ik kan kiezen, want:
Emoties
zijn triggerpoints
het maakt je
klein of groot dus
kies
P.S. Wil je ook bewuster worden welke rol geld speelt in je leven, om uit de gouden kooi van geld verdienen te stappen? Of wil je de angst voor weinig geld verdienen? loslaten Lees mijn boek ‘De illusie van geld, een andere kijk van geld’
5 reacties
❤️
Fijn Elma om zo in je kracht te staan. Soms kan een klap je even omver meppen, maar als een tuimelaar kom je weer in je middelpunt. Dappere vrouw.
Mooie metafor, Margaret. Als een tuimelaar, ja, gut wat is het toch krachtig als je weet waar je voor staat, wat je kernwaarden zijn. Het brengt je altijd weer op het juiste pad. Hoe meer helderheid, hoe sneller de terugkeer!
Prachtig geschreven Elma. En herkenbaar ook. Het heeft allemaal te maken met commitment en vertrouwen vanuit liefde.
Jij vertelt het ook zo mooi in je boek, geld omvat geen emotie. Het is slechts een uitwisseling van energie.
De innerlijke wereld is de oorzaak van de uiterlijke wereld.
Fijn dat je er bent.
Dank je voor je lieve woorden, Anna. Mooi verwoord. Inderdaad, we willen wel leven en werken vanuit liefde, maar de commitment vasthouden is meestal lastiger. Waarom? Ik denk persoonlijk dat we onszelf nog te vaak voeden met gedachten van angst. Soms bewust, maar meestal onbewust. Hoe mooi is het dan dat de buitenwereld ons de spiegel voorhoudt waar we onszelf kunnen verbeteren, sneller weer terug kunnen stappen op het levensliefdepad.