“Ik vind het lastig dat mensen naar me kijken. Ik denk altijd dat ze me niet goed genoeg vinden of dat ze mijn uiterlijk veroordelen. Misschien komt het omdat ik vroeger ben gepest en me nooit echt gezien heb gevoeld door mijn ouders. Ondanks dat ik nu 52 ben, vind ik het nog steeds moeilijk om me écht open te stellen in de relatie. Ik zou zo graag willen leren om vrijer te leven, maar ik weet niet waar ik moet beginnen.”
Terwijl ik naar Elysanne luister, zie ik een prachtige, verzorgde vrouw voor me. Haar zachte uitstraling, haar slanke postuur, niets aan haar verraadt de onzekerheid die ze voelt. Toch resoneert haar verhaal diep. Hoe kan ik haar deze coachweek in Andalusië begeleiden in het loslaten van de pijn die haar moeder nog steeds in haar hart achterlaat?
Een liefdevolle ontmoeting in de piste
Mijn trouwe viervoeter Farruco staat al klaar in de paddock, zijn glanzende vacht versierd met wat geel zand van het rollen. Met een glimlach kijk ik hem aan. Wat een cadeau dat hij hier gewoon paard mag zijn, zonder iets te hoeven doen of bewijzen.
Wanneer Elysanne bij ons komt, stapt Farruco rustig op haar af en begroet haar met een zachte snuffel. Ze glimlacht, een klein, maar veelzeggend moment van ontspanning. Ik nodig haar uit om met hem door de piste te lopen, zonder instructies of verwachtingen. Het gaat niet om goed of fout; het gaat om de energie tussen haar en het paard.
De taal van het lichaam
Farruco volgt haar met een kalme tred en geeft af en toe een subtiel duwtje tegen haar rug. Alsof hij haar wil uitnodigen om zich bewuster te worden van de energie aan de achterkant van haar lichaam. Om minder in haar hoofd te zitten, steviger te aarden en de energie vrijer door haar lijf te laten stromen.
Langzaam wordt duidelijk wat hier gebeurt. De energie die Elysanne niet zelf voelt, wordt zichtbaar via Farruco. Haar hoofd wil de controle houden, maar het contact met haar lichaam is nog fragiel.
We stoppen even. Ik begeleid haar in een oefening om haar houding te voelen, letterlijk te zakken in haar lijf. Als ze daarna opnieuw met Farruco loopt, verandert er iets wezenlijks. Hij houdt vanzelf meer afstand, hij volgt haar met gespitste oortjes en is oplettend. Elysanne kijkt me aan, verwonderd. Het kwartje valt: haar lichaam vertelt het verhaal dat woorden niet konden zeggen.
De kracht van projectie
In ons hoofd maken we vaak verhalen over wat anderen van ons denken. Maar zijn die wel waar? Ik vertel haar over een oefening die ik soms gebruik.
Een vrouw van dertig staat op een podium, compleet onzeker over haar uiterlijk en wie ze werkelijk is, terwijl het publiek wordt gevraagd wat ze waarnemen. “Wat een warme uitstraling” zegt iemand. “Wat een mooie oorbellen” zegt een ander. En iemand anders kijkt gewoon afwezig voor zich uit, omdat de situatie hem raakt.
De vrouw op het podium leert dat wat ze dacht dat anderen over haar dachten, helemaal niet klopt.
We vullen onze waarnemingen zelf in, vaak vanuit onze eigen onzekerheid. Wie ooit te horen heeft gekregen dat hij ‘anders’ is – te stil, te druk, te opvallend of juist te onzichtbaar – gaat die verhalen geloven. Maar paarden doen niet aan oordelen. Ze spiegelen puur wat er is. En juist daarom kunnen ze zo’n liefdevolle gids zijn op onze weg naar zelfacceptatie.
Heling in de kudde
We vervolgen onze sessie naar de kudde van zestien paarden die in de heuvels in verschillende groepjes staan. De massagetafel staat tussen de paarden, Elysanne neemt plaats. De paarden komen nieuwsgierig dichterbij, snuffelen zacht aan haar schoenen. Ik blijf bij haar en vertel dat ik voor haar veiligheid zorg. Ze mag haar ogen sluiten, ademen, ontvangen. Ik laat mijn helende energie vanuit mijn handen haar lichaam instromen.
Tijdens de healing hoor ik boven ons een vogel luid kwetteren. “Laten we even luisteren” zeg ik zacht. Ze opent haar ogen en ziet een ekster wegvliegen. “Mijn vader vertelde me ooit dat hij als ekster bij me zou zijn, na zijn overlijden” fluistert ze ontroerd. We kijken samen naar de boom en zien de vogel wegvliegen.
Kippenvel. In dat moment voelt ze zich gedragen, niet alleen door de kudde, maar ook door de verbinding met haar vader. De zachtheid in haar lichaam is voelbaar.
De volgende stap: familie en verbinding
De volgende dag werkt mijn collega Ingrid Smit met haar via een familieopstelling. Daarin ontdekt Elysanne hoe ze zich als dochter mag uitspreken en haar plek kan innemen tegenover haar moeder. De inzichten sluiten prachtig aan op het werk dat ze met de paarden heeft gedaan.
Tijdens onze coachweek in Andalusië werken Ingrid en ik samen aan deze diepgaande processen. In een veilige, warme omgeving leren deelnemers luisteren naar hun lichaam, vertrouwen op hun intuïtie en oude familiedynamieken loslaten. Soms is het een klein duwtje, zoals Farruco’s zachte aanraking, dat een grote beweging in gang zet. Vanuit ons hart in Andalusië of Intuïtief en praktisch werken aan jezelf
Vanuit ons hart in Andalusië
Ingrid en ik wonen en werken in de heuvels van Coín, in Andalusië. Vanuit deze krachtige, serene plek bieden we unieke coachweken waarin NLP, systemisch werk, hoofd-hart-buik integratie, paarden spiegelen en intuïtieve healing samenkomen. Wij werken dan ook op diepe onbewuste lagen in combinatie met concrete en pragmatische inzichten en inspiratie. Intuïtief en aards tegelijk. We geloven dat ieder mens diep vanbinnen weet hoe heling voelt, soms is er alleen een spiegel nodig die je helpt herinneren. En wie kan dat beter dan een paard?
Ben je benieuwd wat jouw spiegel je wil laten zien?
We heten je van harte welkom, met open armen en een nieuwsgierige kudde die jou met zachte ogen begroet. Tijdens je verblijf in Casa Pepito, een sfeervol appartement aan de berg van Alhaurín el Grande, geniet je van rust, ruimte en uitzicht op de Alhaurín Golfbaan, precies tussen het bruisende Málaga en het strand van Cala de Mijas.
