De kilometers razen onder onze auto door. Het zwarte asfalt leidt ons steeds dieper Duitsland in, dwars door Zwitserland, voorbij de Italiaanse grens. We nemen de tijd, de route hebben we in drie delen geknipt. Mijn vakantie begint, in tegenstelling tot die van vele anderen, niet direct op het moment dat ik in de auto stap.
Een compleet reisgezelschap
Achter het stuur voer ik in gedachten verschillende conversaties. Alsof ik niet met z’n tweeën, maar met een compleet reisgezelschap onderweg ben. Het leek aanvankelijk een goed idee om juist ná de zomerperiode op vakantie te gaan, maar ineens wordt dat goede plan vakkundig om zeep geholpen door de criticus op de achterbank: Ehm, weet je eigenlijk wel hoeveel klanten je nu misloopt? Ook tettert het ego dat zich aan alles en iedereen wil aanpassen in mijn oor: Serieus, wat zullen de mensen wel niet denken?
De planner heeft zich inmiddels op de bijrijdersstoel genesteld, met een papieren kaart op schoot, om de zoveel kilometer verzuchtend: Zijn we er al bijna? Ik kijk even naar mijn lief naast me, die rustig zit te genieten van de muziek en het voorbijgaande veranderende landschap.
Je hóeft niet te luisteren
Bij een tankstation stuur ik een whatsappbericht over mijn zeurende stemmen naar een lieve vriendin. Van haar weet ik dat haar vakantie altijd begint zodra ze de deur achter zich dichttrekt. Al snel hoor ik het vertrouwde piepje van een binnenkomend bericht. “Lieverd, je hóeft al die stemmetjes niet te geloven hè, geniet gewoon van het samen onderweg zijn.” Ze sluit haar bericht af met een kus. Ze heeft gelijk. Harstikke gelijk. Het wordt zowaar wat rustiger in de auto. Precies op het geplande tijdstip komen we aan bij de agriturismo net ten zuiden van Florence.
Belangrijk om te vertragen
Het kost me een aantal dagen om de beslommeringen van de winkel, de administratieve werkzaamheden en het geraas over de snelweg kwijt te raken. Ik onderschat vaak hoe belangrijk het is om te vertragen. Even niks te hoeven en niets te moeten. Het is net als met water. Zolang je roert, blijft het troebel. Pas als je stil houdt, wordt het helder. Wekenlang heb ik, met matig succes, ‘geroerd’ om een modus te vinden om mijn bedrijf dusdanig in te richten dat het werkbaar is voor mezelf, mijn medewerksters, klanten en cliënten.
Ik ervaar het vakantiegevoel
De Toscaanse heuvels, de uitgestrekte wijn- en olijfgaarden, de pijnbomen en cipressen winnen het uiteindelijk van de kritisch klinkende ego’s in mijn hoofd. Op de vierde dag word ik wakker in het rustgevende landschap op het werkelijk prachtige 16e eeuwse landgoed. Ik laat de stilte en weidse omgeving op me inwerken en geniet van een, in de bialetti gezette, kop koffie. Liggend aan het privé zwembad bij de accommodatie waar we verblijven, eten we verse vijgen, zo van de boom. Ook laten we ons verleiden door enkele blauwe druiven. Er komt volop ruimte in mijn hoofd en eindelijk ervaar ik het vakantiegevoel ten diepste.
Prachtige routes door het weidse landschap
De nieuwsgierigheid naar de omgeving waarin we ons bevinden borrelt in mij naar boven. We slenteren door de oude straten van dorpjes en stadjes. Trekken onze hardloopschoenen aan en ontdekken paadjes en hellingen. We fietsen prachtige routes door het weidse landschap en verbazen ons elke dag weer over de Italiaanse natuur en cultuur. De rust, het groen, de vriendelijkheid van de bewoners, de schone straten en kleurrijke huizen.
Opladen, genieten, niets hoeven en moeten
Vakantie draait om opladen, genieten, even niets hoeven en moeten. Het is een bron van creativiteit en vernieuwing. Ik hoef er niet eens naar te zoeken. Het komt vanzelf, nu ik heb besloten dat de stemmen in mijn hoofd gerust een week of twee op hun eigen vakantiebestemming mogen verblijven.
Heb je een vraag die je alvast wilt stellen of wil je een afspraak maken voor ná mijn vakantie? Dat kan. Stuur dan een mail of whatsappbericht. Kijk op www.love-li-lingerie.nl voor de contactmogelijkheden.
