“Ik moet even naar de winkel en daarna ga ik jou even helpen met je huiswerk.” Ik hoor het mijzelf zeggen en weet dat dit niet helpend is voor mijn kind. Alsof het nog niet duidelijk genoeg was, zie ik haar met haar ogen rollen en laat ze een diepe zucht horen. Het is duidelijk wat ik als eerste heb te doen. Zitten en ademhalen. Terug naar het hier en nu en niet doordraven. De woorden ‘moeten’ en ‘even’ kwamen lange tijd niet in mijn vocabulaire voor. Ik was mij bewust van de consequenties van deze woorden. Tot vandaag, ze rollen zo mijn mond uit, zonder dat ik er erg in heb. Ik weet dat er teveel op mijn to-do-lijst staat en dat ik teveel hooi op de vork neem. Het gevolg is dat ik woorden als ‘moeten’ en ‘even’ ga gebruiken.
Als er iets is waar een kind niet tegen kan
Veel kinderen zijn allergisch voor deze woorden. Het woordje ‘even’ suggereert dat het snel moet. Als er iets is waar een kind niet tegen kan, is dat het snel moet gaan, op het tempo van de volwassene. Ik sprak een aantal jaren geleden een moeder bij het hek van school, zij vertelde dat het iedere ochtend strijd was, omdat haar dochter haar jas en laarzen niet wilde aantrekken. En het leek wel of het meisje nog trager ging lopen wanneer haar moeder zei dat ze moest opschieten.
Turf eens hoe vaak jij de woorden ‘moeten’ en ‘even’ gebruikt
Ik heb haar het volgende advies meegegeven: Turf eens hoe vaak jij de woorden ‘moeten’ en ‘even’ gebruikt ’s ochtends. De volgende ochtend trof ik haar weer aan bij het schoolhek. Ze bekende dat ze ervan was geschrokken hoeveel zij die woorden had gebruikt. Het volgende advies was om de komende tijd deze woorden niet te gebruiken. Zeg niet: ‘Je moet nu even je laarzen aantrekken’, maar ‘Ik verwacht dat je nu je laarzen gaat aantrekken.’ Het duurde een aantal dagen voordat ik deze moeder weer sprak, maar ik zag het direct. Ze straalde en begon te vertellen hoe ontspannener de ochtenden verliepen. Er was geen boosheid meer en geen verdriet. Alleen maar door die woorden weg te laten uit je vocabulaire.
Neem daarin je verantwoordelijkheid
Wanneer ik ouders dit vertel, is vaak het eerste argument dat er zo weinig tijd is ’s ochtends. Maar wie zijn probleem is dat nou eigenlijk? Ik ben van mening dat dit het probleem is van de ouders. Ouders hebben de regie zelf in handen, zorg dat je zelf eerder opstaat. Ga ’s avonds douchen in plaats van ’s ochtends, zet de ontbijttafel vast klaar. En misschien is het een idee om de wekker wat vroeger te zetten zodat je sowieso al meer tijd hebt. Dat jij geen ochtendmens bent hoeft niet het probleem van de kinderen te worden, laat zien dat jij de volwassene bent, neem daarin je verantwoordelijkheid. Ga eens onderzoeken wat ’s ochtends veel tijd kost. Dat kan voor iedereen verschillend zijn: kleding uitzoeken, lunch maken, tafel dekken, tassen inpakken. Voor ieder probleem is er wel een oplossing.
Een aantal tips
Dit geldt niet voor alleen de ochtenden, maar dit gaat de hele dag door. Daarom hieronder nog een aantal tips om de woorden ‘moeten’ en ‘even’ te verbannen uit jouw zinnen.
- doe niets op het laatste moment
- neem de tijd
- spreek jouw verwachtingen uit
- turf hoe vaak jij de woorden ‘moeten’ en ‘even’ gebruikt
Hoe minder even, hoe minder moeten, hoe minder conflicten.
Je mag
Wees lief voor jezelf, je moet niet, maar je mag. Je mag er de tijd voor nemen. Eén stap per keer, het is oké. Dit is een note to myself: ik moet even niks. Dan maar een iets minder fantastische maaltijd op tafel, maar wel een gelukkige dochter die geniet van mijn aanwezigheid tijdens het huiswerk maken. Want aanwezig zijn is voldoende.
