Wat we massaal vergeten op te laden

Wat blijft er over als je niets meer hebt? Met deze vraag vertrok ik laatst naar het Kuinderbos in Bant. Met alleen een rugzak gevuld met een hangmat, een matje, een tarp, een dekbed, zes citroenen en negen liter water, ahornsiroop en een zaklamp. De Nature Quest is een onderdeel van het Diamondprogamma van 365 dagen succesvol. Zo’n tweehonderd deelnemers gingen van vrijdag tot zondag het bos in. Je brengt die dagen alleen door op je eigen paar vierkante meter. Zonder afleiding van je telefoon, boek, pen en papier of andere zaken. Het is niet de bedoeling dat je elkaar ziet of contact hebt met elkaar.

Het was prachtig weer en dat was de verwachting voor het hele weekend. Na de onderdelen positieve psychologie en opstellingen van de Diamonddag vertrok ik samen met de andere deelnemers uit Zeewolde. Na een uur kwamen we aan op het opgegeven adres. Een groot weiland waar we de auto konden parkeren. Van de parkeerplaats was het nog twintig minuten lopen naar het  365 base camp. Best een klus met een zware rugzak op mijn rug, maar al kletsend was dit goed te doen.

Vanaf nu was ik op mezelf aangewezen
We werden hartelijk ontvangen door onze coach Anita. We konden onze persoonlijke bezittingen inleveren. Daarna kregen we een kopje thee en uitleg hoe de komende dagen eruit kwamen te zien. Na ongeveer een uurtje vertrokken we als groep richting het bos. De zon stond al laag. Wat een prachtige omgeving! We liepen niet over aangelegde paden, maar over gras en zandpaden. Onderweg werden we in kleinere groepjes opgedeeld. Ik werd aan twee buddy’s gekoppeld. Het was de bedoeling dat we ongeveer van elkaar wisten welke plek we hadden gekozen, dit voor het geval er een calamiteit zou zijn. Vlak voor we de plek bereikten, kwam een kudde Konikpaarden ons tegemoet. Een half wild ras; zij leven in het bos en zijn aan mensen gewend. Na even geknuffeld te hebben, was het tijd om afscheid te nemen van mijn buddy’s. Vanaf nu was ik op mezelf aangewezen.

Het zou binnen de kortste keren donker zijn
Mijn grootste zorg was dat ik mijn hangmat en tarp niet opgehangen kreeg voordat het donker was. Mijn lief had me allerlei knooptechnieken geleerd waarmee ik mijn hangmat kon ophangen. Ik was ze spontaan vergeten. Omdat het ging schemeren, heb ik mijn eigen knopen bedacht. Na een half uurtje – tenminste dat denk ik, want ik had geen tijd bij me – hing de boel. Het zou binnen de kortste keren donker zijn, dus kroop ik mijn hangmat in. Het was een koude nacht, maar met thermo-ondergoed, mijn muts en warme dekbed én het wollen vest van mijn lief (zijn ’schaap’) was het heerlijk warm. Mijn grootste angst was dat ik bang zou zijn alleen in het donkere bos. Het bleek slechts een verhaal in mijn hoofd.

Geen idee van de tijd
Ik heb heerlijk geslapen in de buitenlucht en werd wakker toen het al licht was. Ik had geen idee van de tijd. Ik stond op en volgde het voor mij vertrouwde ochtendritueel: yoga en een meditatie. Het enige verschil is dat dat nu in de frisse buitenlucht was. Na een tijdje merkte ik dat ik best moe was. De afgelopen week was een rollercoaster: verhuizen, trouwen met de allerliefste én mijn appartement verkopen gingen blijkbaar niet in mijn koude kleren zitten. Ik besloot lekker weer mijn hangmat in te kruipen.

Neem de stilte mee naar binnen
Toen ik weer wakker werd, was ik verbaasd over de tijd die ik geslapen had; aan de stand van de zon te zien moest dat behoorlijk lang zijn. De rest van de dag bracht ik door met zitten, stil zijn, luisteren en kijken naar de natuur om mij heen. Zoals de coach aanraadde: luister naar de stilte en neem deze mee naar binnen. Toen het ging schemeren kroop ik mijn hangmat weer in.

Wat zouden ze zoeken?
De volgende ochtend voerde ik weer mijn ochtendritueel uit. Daarna heb ik een stukje gewandeld in ‘mijn’ stukje bos. Nét toen ik wilde bedenken wat ik zou gaan doen, zag ik een man en vrouw sluipen door mijn stukje bos. Ik had die twee dagen nog niemand anders gezien. Wat zouden ze zoeken? Tot mijn verbazing liepen ze mijn kant op met de woorden: “we komen je halen.” Nu al? Dat had ik nog lang niet verwacht, die twee dagen waren omgevlogen!

Offer wat je niet meer dient
Ik brak de boel af en ontmoette mijn buddy’s weer. Met zijn drieën liepen we terug naar het base camp, vol verhalen over onze ervaringen. Aangekomen in het base camp kregen we onze persoonlijke bezittingen terug. Er was fruit, thee en noten. Lekker, hoewel ik totaal geen moeite heb gehad met het niet eten. Er was nu ook de mogelijkheid iets te offeren dat je niet meer diende, dat je wilde achterlaten in het bos. Ik offerde een pluche giraffe, deze stond symbool voor het overmatig zorgen voor anderen, waarbij ik mezelf totaal vergat. Na het drinken van een kopje thee en het uitwisselen van ervaringen eindigde mijn Nature Quest. Ik voelde me zeer energiek. Wat een fantastische ervaring!

Wat hebben de dagen in het bos me gebracht?

• Ik durf meer dan ik denk. Ik ben totaal niet bang geweest.
• Ik was in goed gezelschap, ik was met mij! Tot mijn verbazing heb ik me geen seconde verveeld. Ik had het goed met mij alleen.
• Het grootste cadeau dat ik kreeg, was de onvoorstelbare hoeveelheid energie die ik had na dit weekend! Ongelooflijk om te ervaren hoeveel energie het dagelijks leven kost. Het hoge tempo waarin we leven, tijd doorbrengen achter een beeldscherm en daarmee de oneindige stroom informatie die we dagelijks krijgen, kosten blijkbaar bergen energie.

Shinrin-yoku
In Japan bestaat een woord voor wat ik afgelopen weekend deed: shinrin-yoku, bosbaden. Nu ik ervaren heb wat dat met je doet, neem ik me voor om te vertragen en vaker de natuur op te zoeken. Het opladen van mezelf wil ik net zo vanzelfsprekend maken als het opladen van mijn mobiele telefoon. Aangezien ons nieuwe huis een parkachtige tuin heeft, is dat geen probleem

Zou jij dit ook willen ervaren? Kijk op www.365dagensuccesvol.nl en zoek ‘nature quest’.