Zo vergeef je de ander terwijl je nog boos bent

Wat kan een ander je soms toch boos maken! Je kwetsen tot op het bot, je vernederen of afwijzen. En ja, het is allemaal heel leuk dat het de bedoeling zou zijn en dat je er iets van kunt leren, dat weet je zelf ook wel, maar nu ben je gewoon boos! En dat heb je even goed gezegd en laten weten ook aan die ander. Je hebt er niet voor niets zo lang over gedaan om eindelijk je grenzen eens aan te geven, dit hoef je dan toch niet te pikken?! 

Boosheid op de ander is echter wel hetzelfde als straffen van jezelf; de gevangenis van je ziel. Deze weerstand houdt de groei van jouzelf, je ziel tegen. In feite is dit je ego waarin je terecht bent gekomen. En dat is per definitie beperkend. Vergeving is de weg naar bevrijding.

Vergeven is niet hetzelfde als goedvinden
Vergeven wordt vaak verward met acceptatie, met dat je het dan maar goed moet vinden dus, dat je weer moet verzoenen met de ander. Maar dat is niet waar het over gaat. Het is onze angst voor verlies dat we in verbinding zouden moeten blijven met iemand, vaak tegen beter weten in. Soms is iemand voor altijd op je pad, soms maar voor even, juist voor die ene les die je te leren had.

Je hoeft een actie van een ander niet goed te keuren, alleen te begrijpen (vanuit die ander). Je hoeft alleen maar met je aandacht naar de ander te gaan om te onderzoeken waarom iemand deed wat hij of zij deed, hoe het is ontstaan, wat iemands drijfveer was. En vooral: ‘waarom heb jij het moeten meemaken. Wat heeft je ziel willen ervaren, voor welke les?’ Zo gaat compassie over in dankbaarheid van waaruit je kunt gaan vergeven. 

Vergeven doe je niet voor de ander
Vergeven hoeft niet face tot face. Je kunt mensen vergeven die je niet meer ziet of die niet meer in leven zijn. Dat maakt nog eens extra duidelijk dat je dit niet voor de ander doet, maar voor jezelf. Indien je het met jouw volle overtuiging en 100% intentie doet, dan ervaart de ander het op energieniveau altijd. Dat is geen garantie dat iets goedkomt, maar de boosheid en de ruis is van de lijn en dus ook weg uit jouw systeem. En dat is het belangrijkste.

Je eigen bevrijding
Boosheid is werkelijk funest voor jezelf. Ten minste, boosheid vanuit pijn, geprojecteerd op een ander waarin je blijft hangen; de verhalen die je over en over blijft herhalen omdat je gekwetst bent. Het houdt je in een slachtofferrol waardoor je niet verder komt in je leven. Alles zal stil gaan staan. De ander vergeven is dus letterlijk jezelf bevrijden. Bevrijden van denken, herhalen van verhalen, oud zeer en negatieve energie.

Vergeet jezelf niet
In een conflict met een ander of iets wat is misgegaan, zit ook altijd een aandeel van jouzelf. Te herkennen bijvoorbeeld als ‘had ik maar’ of een schuldgevoel. Vergeef jezelf dus ook, niet alleen de ander, juist ook jezelf. Want ook jij zou het anders hebben gedaan als je kon, net als die ander. En ook jij hebt in deze situatie gedaan wat er nodig was, wat kennelijk de bedoeling was. Zie dat, aanvaard dat. 

Vergevingsoefening
Heb je nog weinig ervaring met compassie? Doe dan eerst deze oefening. Compassie zorgt voor een eerste boosheid die kan zakken, een eerste begrip voor wat er gebeurd is, wat een ander deed. Je kunt deze ook eerst doen wanneer je boosheid nog dusdanig groot is dat vergeven een stap te ver voelt voor je.

Besef echt dat je vergeven doet om jezelf te bevrijden, besef wat boos blijven met je doet, met je energielevel, dat wat je uitzendt naar anderen.

Ben je toe aan vergeving? Volg dan deze stappen:

1. Zorg dat je ongestoord ergens rustig zit of ligt en dat je zolang de tijd kunt nemen die er nodig is. Door weerstand heengaan kan even tijd kosten en tijdsdruk belemmert.
2. Verbind in gedachten met de persoon die je te vergeven hebt. Wanneer je je goed verbonden voelt, dan ga je in gesprek met die persoon. Ikzelf doe het (deels) schrijvend, maar dat hoeft niet. 
3. Benoem wat er gebeurd is in jouw ogen, voor jouw gevoel, maar blijft uit de verwijten en het drama.
4. Benoem hoe de situatie gevoeld heeft voor je, wat het met je deed.
5. En dan ga je onderzoeken in jezelf waarom de ander deed wat hij of zij deed. Waarom denk je dat het heeft moeten gebeuren? Van daaruit ga je je compassie benoemen. Bijvoorbeeld: ‘Ik begrijp dat jij in die en die situatie niet anders kon dan…’. Doe dit net zolang totdat je het ook daadwerkelijk voelt vanbinnen.  
6. Kom je weerstand tegen? Kijk die dan aan. Besteed er liefdevol aandacht aan en ga weer terug naar de compassie voor de ander. 
7. Laat het gesprek ‘zijn gang gaan’, laat ontstaan wat er ontstaat, omhoogkomen in jezelf wat er omhoogkomt, alles is goed (behalve dus drama en verwijten, dan ga je terug naar je eigen pijn, dat heeft dan eerst aandacht nodig).
8. Je voelt vanzelf wanneer je zover bent om te zeggen: ‘Ik vergeef je.’ Doe ook dit net zolang tot je het daadwerkelijk van binnen voelt. Ik doe dit altijd hardop, niet alleen omdat het kracht bij zet, maar ook omdat ik het dan letterlijk voel indalen, mijn stem voel zakken. Het wordt dan rustiger en zachter in mijzelf. Soms is dat al na twee of drie keer, soms pas na tien keer. En soms moet ik na een tijdje een vergevingssessie nog eens opnieuw doen. De kracht van de herhaling is dan nodig. Zeker wanneer je nog met diegene in verbinding bent en de situatie zich blijft herhalen.
9. Je voelt vanzelf wanneer je de sessie kunt afronden.

Zit er echt teveel boosheid en pijn in de weg?
Vergeven of compassie als stap ervoor kan nog een brug te ver zijn wanneer je nog te boos en te geraakt bent. Dan zit er oud zeer in de weg, ervaringen van vroeger die nog zo’n pijn doen dat je daar steeds in terecht komt. Dan is het nodig dat je jezelf eerst daarvan bevrijdt. Dat doe je bijvoorbeeld door diep lichaamswerk. Het bevrijd je letterlijk van alle pijn en ballast die je nog bij je draagt en waardoor je in conflicten komt, moeilijke en pijnlijke situaties met anderen. Vraag jouw gratis ‘Recht naar je kern-sessie’ aan om te ontdekken wat je nodig hebt en of ik de juiste persoon voor je ben.

Hier luister je alles nog eens na met een nieuw gedicht erbij over vergeving.