De zon komt op en ik sta tussen mijn viervoeter-vrienden te genieten van de eerste zonnestralen. De vogels laten van zich horen en ik zie dat de jonggeborenen naast hun moeder op de grond liggen te slapen. Gisteren is er weer een kind geboren. Ik heb nog niet kennisgemaakt, want de moeders zijn heel beschermend naar hun kinderen. Ik wacht mijn beurt wel af.
Ik hoor een van de mannen aan komen rijden in een raar voertuig, maar dit voertuig vind ik tot nu toe nog de leukste. Deze ruikt naar eten – hooi. Ik loop naar hem toe en begroet hem. Het is altijd zo fijn dat hij ervoor zorgt dat we elke dag ruim hooi kunnen eten. Ik besluit om bij de jongere groep van de paardenfamilie aan te sluiten en begin aan mijn ontbijt. Mmmm, het is weer een mooie dag.
Een bekende stem
Hé, ik hoor een bekende stem en ze roept mijn naam. Ik kijk op en zie mijn ‘vrouwtje’ aan komen lopen met nog een mens erbij. Die ken ik niet. Ik observeer haar en voel nu nog niet precies wat ze van me wil. Ze komen dichterbij en ik hoor nog een keer mijn naam. Mijn vrouwtje haar energie is open en geliefd en loop op haar af. Ik ruik de wortel al vanaf een afstand en die wil ik zeker van haar aannemen. Ze kriebelt me in mijn manenkam en ik word overspoeld door haar liefde. Ze houdt echt van mij en dat geeft me een warm gevoel. De vrouw die naast haar staat blijft op een gepaste afstand. Mijn vrouwtje vertelt me dat dit mens is meegekomen om met mij te verbinden. Tegelijkertijd voel ik een halster om mijn hoofd glijden. Ik loop gezellig achter hun aan naar boven. Ik kan het niet laten om even op mijn favoriete plek te poepen en mijn vrouwtje wacht geduldig totdat ik klaar ben.
Wat ruikt het hier lekker
Wat ruikt het hierboven lekker, anders dan in de kudde beneden. Ik pak even wat lange grassprieten mee. Maar dan sta ik ineens neus aan neus met een groter paardenwezen dan ikzelf. Automatisch laat ik van me horen met een kreet en ik gooi mijn voorbeen in de lucht. Zo, die weet ook weer wat ik in huis heb. Ik word vastgezet en krijg een heerlijke borstel over me heen. Dat voelt heel aangenaam in het begin, maar wacht even… ik buig mijn oren naar achteren en geef te kennen dat ik de borstel over mijn buik niet prettig vind. Mirjam geeft de vrouw instructies om naar me te luisteren, zodat ik me comfortabel blijf voelen. Vervolgens leidt ze me naar een zandplaats en loop ik in een rustig tempo mee. Ik voel ook echt de rust.
Ik luister naar energie
In de zandbak geeft Mirjam de teugels over aan de vrouw. Ze heeft mij al in mijn oor gefluisterd of ik haar wil helpen vandaag. Dat doe ik graag en ik wacht geduldig af. Ze laat de teugels vallen en ik begrijp dat ze wat uitlegt aan de vrouw. Ik weet niet precies wat ze bedoelt, maar volgens mij geeft ze aan dat deze vrouw een duidelijke intentie mag plaatsen voordat ze met mij mee kan lopen. Inmiddels heb ik Mirjam geleerd dat communicatie uitnodigend, vragend en in verbinding mag zijn. Dat is het mooiste wat ik haar heb kunnen leren. Ik ga uit van mijn mannelijke energie en tegelijkertijd mag ik ook in mijn eigen verzachting komen. Doet ze dat niet, dan gaat mijn mannelijke energie met haar aan de haal. Mijn vrouwtje herpakt zich snel en wil dit precies ook de vrouw uitleggen.
Kijken hoe ze hierop reageert
Ik voel waar de vrouw naar kijkt als ze mijn teugels weer aanneemt. Ik ga achter haar lopen, zodat ik haar ook wat steun kan geven, en tegelijkertijd snijd ik haar subtiel de pas af. Kijken hoe ze hierop reageert. Mirjam heeft het al door en stopt de wandeling. Ik geef de vrouw nog een extra zetje en ze raakt uit balans. Ze denkt dat ik lief ben, maar uiteindelijk wil ik haar aangeven dat ze naar haar basis moet gaan. Ik hoor Mirjam praten over een fundament neerzetten, maar ik heb geen idee wat dit betekent. Ze laat haar dieper ademhalen en nu begrijp ik wat ze aan het doen is. Dat is fijn als mensen een basis neerzetten, zodat ik ook veilig en in verbinding met mensen kan lopen. Ik loop vervolgens weer rustig naast haar en kan me nu ontladen door een diepe proest.
Luisteren jullie nog?
De vrouwen staan weer stil en ik ga tussen Mirjam en de vrouw in staan. Vrouwtje, wat wil je nu van me? Anders steun ik jou wel hoor. Ik kijk haar aan en zie een glinstering in haar ogen. Ze begrijpt me en ik krijg een heerlijke kroel over mijn hals. Ik draai me om, kroel me ook over mijn billen, vraag ik haar. Ze stuurt me weg en vervolgens nodigt ze me weer uit. Ik loop met mijn hoofd naar haar toe. Maar ze zijn zo aan het praten dat ik wederom mijn billen naar hun toedraai. Oeps, dat is niet de bedoeling, want ze laat me weer omdraaien. Gaan we nou nog wat doen, want dat geklets duurt wel lang. De vrouw nodigt me uit om te gaan wandelen, maar ik blijf nu staan. Ik voel meer een veilige basis bij Mirjam dan bij die vrouw. Oh dan verandert er iets in haar lichaamshouding, ik voel meer lichtheid en vertrouwen, waardoor ik nu wel op de uitnodiging in kan gaan.
Ik heb mijn taak weer volbracht
Mirjam is helemaal blij en ik krijg een kusje op mijn hoofd. Ze laat de teugels los en laat me nu vrij in de zandbak staan. Ik neem het ervan en ga lekker rollen in het mulle zand. Zo even mijn vacht verwennen en die kriebels en energie loslaten. Dan word ik weer meegenomen naar de wei. Volgens mij heb ik weer iemand geholpen vandaag. Wat fijn dat ik mensen weer in hun basis kan brengen. Graag gedaan vrouwtje, ik houd ook van jou!
Wil je ook door mij en Mirjam’s bezielende begeleiding geholpen worden? Mirjam organiseert samen met Ingrid Smit een reis: Op koers in Andalusië naar een volgende leef-tijd. Op 21 mei om 19.30 uur geven de dames een webinar om uitleg te geven wat deze reis inhoudt. Stuur mijn vrouwtje een bericht om je hiervoor aan te melden. Ik ben er zelf niet bij, maar ik weet zeker dat het een inspirerende avond gaat worden.
