Je kent het wel; je hebt gewerkt en komt thuis. En er is nog dat ene klusje wat je van jezelf moet doen. Een deel van je zegt; ‘ga aan de slag en doe het nou gewoon’ en een ander deel van je gaat bezig met uitstellen, afleiden en dralen. Zo herkende ik dit deze week met het schrijven van dit blog. Ik wil elke week een nieuwe blog schrijven en wat ik daar leuk aan vind is om hiermee mijn kennis te delen. Door dit doel en vaste schrijfritme is mijn inspiratie gedurende de week meer bewust. Ik hoor en zie voortdurend potentiële blogonderwerpen voorbijkomen en daar ga ik dan lekker over mijmeren. Een leuk en creatief proces.
De innerlijke slavendrijver
Het start er dus mee dat ik het wil. Maar, en nu komt het, dat veranderde deze week in een moeten. En zo kon ik mooi kijken naar mijn innerlijke slavendrijver. Een stem in je die je vooruit jaagt en geen rekening houdt met je behoeftes. Die weliswaar veel voor elkaar krijgt qua prestaties, maar ook een continu gevoel van dat je dingen moet van jezelf met zich meebrengt.
Ik maakte geen keuze
Wat het gevolg hiervan was, was dat ik in eerste instantie én mijn blog niet schreef, maar ook niet uitrustte van de werkdag. Ik maakte geen keuze. En later zag ik dat precies dát het verschil maakt. Als je een keuze maakt, dan is er weer iemand die wat wil. Daarvoor moet je ook opmerken dat het uitstelgedrag voortkomt uit een behoefte van je. In dit geval was er een behoefte aan uitrusten en goede zelfzorg. Een wandeling maken of even voor me uitdromen. Wanneer ik niet luister naar mijn behoeftes en ondertussen mijn innerlijke slavendrijver-stem hoor spreken, dan ervaar ik ontevredenheid. Dus geen vrede.
De switch naar tevredenheid
Hoe hervind je dan je weg naar tevredenheid? Ik hervond hem door dit hele spel in mij te observeren. Daarvoor moet je als het ware vanuit meer ruimte of bewustzijn naar jezelf kijken. Dit oefen je door te mediteren en te leren kijken naar je eigen geest. Je kunt hier klein mee beginnen Vervolgens hervond ik mijn rust weer door contact te maken met welke behoefte eronder zat. Ik kon de goedheid zien van het deel van mij dat aan het uitstellen was. Daar zat namelijk de intentie achter van goede zelfzorg. Hierdoor verzachtte ik en liet ik mijn blog even los en ging zelfs wandelen. Daarnaast maakte ik een planning voor de volgende ochtend, want ik schatte in dat ik dan met frisse energie toch dit blog kon schrijven.
Stuurvrouw zijn
Zo ervoer ik dat ik weer aan het stuur zat. Wat cruciaal is – om uit deze dynamiek te komen van jezelf opjagen – is door zelf weer stuurvrouw te worden en contact te maken met wat je wíl in plaats van wat je moet. Een stuurvrouw neemt zelf de regie en geeft leiding op een vrije manier aan haar innerlijke delen. Ze zet de koers uit en houdt rekening met welke behoeftes ze heeft en wat ze gedaan wil krijgen. Ze is de vrije volwassene in jou die je kunt leren aanspreken. Daar word je een tevreden en gelukkiger mens van.
Moet jij ook zoveel van jezelf en wil je dit anders?
Ik weet ook hoeveel het je brengt om hierin te groeien en help je daar graag bij. Je kunt nu een gratis groeigesprek van 20 minuten inplannen in mijn agenda, waardoor we op korte termijn met elkaar spreken over hoe je beter naar je eigen behoeftes leert luisteren en stuurvrouw wordt over je leven.
