Drie weken na het enthousiaste telefoontje met Marianne – eigenaresse van een lingeriezaak in Purmerend – sta ik op woensdagavond samen met haar in de Sligro. Vierhonderd dames hebben zich aangemeld voor de ladiesnight die door de horecagroothandel wordt georganiseerd. Langzaam begeven de dames zich langs de verschillende kraampjes met kleurrijke sieraden, zijden bloemen, geuren, zeepjes, hapjes, drankjes en lekkernijen. In onze stand is een klein aanbod te zien van het assortiment dat Marianne aanbiedt in haar winkel, maar daar ligt allerminst onze focus. Wij gaan in gesprek met de passerende dames. We maken tijd en ruimte om te praten over beha’s en borsten.
Het kreng
Al snel verzamelt zich een groepje dames bij ons. Er wordt hartelijk gelachen als een van hen laat weten dat ze de juiste behamaat draagt, maar dat ze ‘het kreng’ als ze ’s avonds thuiskomt, meteen uitgooit. “Los in het hok’ en niemand die eraan mag komen.”
Geen lekkende borsten
Meteen daarop reageert een ander dat ze daar totaal geen last van heeft. “Alles nep, het kost wat, maar bij … (ze noemt de naam van een bekende kliniek in Nederland) word je supergoed geholpen en kun je ervan op aan dat de boel veilig is en niet gaat lekken.” De vriendin die naast haar staat, stoot haar aan en laat weten dat bij haar ook ‘alles nep’ is.
Vrijgevochten opmerkingen
Ik lach in mezelf om de vrijgevochtenheid van de opmerkingen. Het is duidelijk dat onze stand de aandacht trekt en reuring geeft. De regio Amsterdam is niet nieuw voor me, maar toch ben ik elke keer opnieuw verrast over het verschil met de Achterhoek, waar ik geboren en getogen ben en de Bommelerwaard waar ik nu woon en werk. Deze directheid vind ik normaal gesproken wat ongemakkelijk, maar besluit het in te zetten en stap op de vrouw af die liet weten óók siliconen implantaten te hebben.
Ze wil van haar implantaten af
“Hoe lang heb je ze? En vind je het echt prettig?” Iets in haar houding en manier van spreken laat me weten dat ze openstaat voor een gesprek en inderdaad, ze zegt dat ze steeds meer hinder krijgt van de littekens. Het belemmert haar in haar bewegingen met sporten. Ze heeft haar implantaten sinds 2018, maar wil er al langere tijd van af. Ze voelen niet meer zo fijn, maar ze weet niet goed welke stappen ze moet zetten en hoe het er daarna uitziet. We praten nog een tijdje en ze bedankt me vervolgens hartelijk voor de informatie die ik haar heb gegeven. “Fijn hoor, hier kan ik iets mee.” Zichtbaar opgelucht voegt ze zich weer bij haar vriendinnen.
Ze kan geen beha meer aan
“Ik kan deze stand wel voorbij lopen, voor mij is het niet meer nodig. Ik kan geen beha meer aan. Misschien dat zij wil.” Ze knikt naar de vrouw die naast haar staat. Die kijkt schuchter, zichtbaar ongemakkelijk door de opmerking die haar vriendin zojuist maakte. De vrouw, een met zorg geklede, ik schat eind veertiger, met een kort kapsel en subtiel aangebrachte make-up, kijkt me afwachtend aan. Nieuwsgierig hoe ik op haar reageer. Ik aarzel geen seconde en doe een stap in haar richting. “Wil je vertellen wat er is gebeurd waardoor je helemaal geen beha meer draagt?” Opnieuw besef ik dat ik me de directe manier van communicatie al snel eigen maak en dat mijn vraag in deze drukbezochte setting best verkeerd kan vallen, maar er is geen weg terug. De woorden zijn mijn mond al uit.
De plek waar haar borsten ooit zaten
“Vier weken geleden ben ik voor de tiende keer geopereerd. Van een mooie volle boezem waar ik trots op was, ben ik nu volledig plat. ‘The new me’ is nog behoorlijk wennen voor me. Ik heb geen idee wat ik ermee aan moet.” Terwijl ze de laatste zin uitspreekt, kijkt ze naar beneden en trekt het lichtblauwe wollen vest dat ze over haar witte blouse draagt een beetje meer over de plek waar haar borsten ooit zaten. Haar vriendin neemt wat afstand en laat ons alleen in ons gesprek. “Het laten aanmeten van protheses is nog niet aan de orde. Eerst maar eens goed herstellen.” Ze vertelt over de lange weg die ze achter zich heeft liggen. Hoe de ene na de andere operatie niets opleverde. De teleurstelling van het moeizame herstel, de littekens die nu zo pijnlijk en zichtbaar aanwezig zijn en de vermoeidheid en het verdriet die momenteel de boventoon voeren.
Blij dat haar vriendin er nu over praat met mij
Mijn blik wordt naar de vriendin getrokken die oogcontact met me maakt. Ze steekt haar duim op en lacht naar me. Op deze non-verbale manier laat ze me weten dat ze blij is dat haar vriendin praat over hetgeen haar is overkomen. “Sjonge, sta ik hier tegen een wildvreemde het hele verhaal te vertellen.” Ze slikt haar opkomende tranen en opborrelende emoties weg, herpakt zich snel en kijkt me recht in mijn ogen. “Geen idee hoe je het doet, maar je raakt me. Ik voel een enorme klik en ik neem zeker weten contact met je op. Dank je wel voor je luisterend oor en begrip.” Ze neemt het pakketje met informatie van me aan, stopt het in haar tas en stapt bij de kraam vandaan, op zoek naar haar vriendin.
Meteen daarna raak ik in gesprek met een moeder en dochter die al geduldig staan te wachten. Ook zij willen informatie over wat ik kan betekenen voor de jong volwassen vrouw die gediagnosticeerd is met mastopathie.

Het taboe dat rust op praten over borsten
De avond vliegt voorbij. Op de terugweg in de auto laat ik in gedachten alle vrouwen waarmee ik contact had de revue passeren. Gek genoeg ben ik verbaasd over de vele uiteenlopende gesprekken die ik heb gevoerd. Er zijn tal van vrouwen die rondlopen met borstklachten die ze verzwijgen, omdat ze niet gehoord worden vanwege het taboe dat rust op praten over borsten. Of vanwege de procedures en protocollen die gehanteerd worden in de reguliere gezondheidszorg. ‘Het hoort erbij’, ‘leer er maar mee leven’, ‘het is wat het is’. Het is nodig, hard nodig dat we hiertegen ingaan en het taboe doorbreken. Elke vrouw verdient het om gehoord en begrepen te worden als ze aangeeft borstklachten te ervaren.
Boobcare
Herken je je eigen situatie of die van een vriendin, zus, collega of buurvrouw en wil je meer informatie over borstgezondheid? Kijk dan op het online kennisplatform boobcare® of neem direct contact met mij op. Ik wens jou en elke andere vrouw een ontspannen borstgebied toe.
Dit delen:
- Klik om op LinkedIn te delen (Wordt in een nieuw venster geopend) LinkedIn
- Klik om te delen op Facebook (Wordt in een nieuw venster geopend) Facebook
- Klik om te delen op X (Wordt in een nieuw venster geopend) X
- Klik om dit te e-mailen naar een vriend (Wordt in een nieuw venster geopend) E-mail
- Klik om af te drukken (Wordt in een nieuw venster geopend) Print







Eén reactie
Prachtig Ingrid hoe je met jouw kennis en zorgzaamheid mensen zo gemakkelijk laat vertellen over hun zorgen en wensen. Het vrouwtzijn ook zonder borsten. 🩷