Lila, lavendel, violet zijn kleuren die voor mij bij vlagen lastig te grijpen zijn. Het zijn kleuren die volgens de Colour Comfort methode qua betekenis samenvallen. Soms liggen deze kleuren op het puntje van mijn tong en denk ik voorbarig: ‘Yes, ik heb je.’ Lichtelijk zenuwachtig werd ik van het ongrijpbare van deze kleuren en stiekem zelfs een beetje gefrustreerd. Dat was toch niet de bedoeling van de kleurencursus?
Al kijkend naar een bloemetje in het gras sprak ik jaren terug een bericht in voor mijn kleurenjuf: ‘Lila is zooooooooo irritant, ik moet zelfs de kleur googelen, zodat ik deze kan vergelijken met het bloemetje om te zien of het lila is. Alsof deze kleur helemaal uit mijn systeem is gewist.’ Mijn juf antwoordde grinnikend: ‘Lilalala laat zich maar moeilijk vangen Katrín.’
De betekenis van lila maakt mijn hang-ups en oude patronen kristalhelder
Kleuren zijn een soort personen met uiteenlopende karakters; ze wandelen mijn leven in blijven wat rondhangen, dringen zich op, zijn lachwekkend ongrijpbaar of laten me tegen het irritante aan links liggen. Sinds ik de taal van kleur heb geleerd, begrijp ik zoveel meer van hoe de kleuren bewegen en hoe ikzelf beweeg ten opzichte van kleur. Waarom ze juist nu verschijnen of bij mij wegblijven. Met de schat aan informatie die er schuilt in een kleur leer ik veel over mijzelf. De dieperliggende betekenis van lila en mijn moeite met deze kleur doet mij enorm lachen en verbazen, omdat het mijn hang-ups en oude patronen zo overduidelijk maakt.
Violet is de kleur van spiritualiteit
Ik kom uit een werkwereld waar alles wetenschappelijk verantwoord moest zijn. Alles wat ik schreef, de trainingen die ik gaf, de woorden die ik sprak moesten gevalideerd zijn, Evidance Based, wetenschappelijk onderbouwd, meerdere bronnen, volgens de protocollen en liefst met nog meer controle. Check, check, check en dubbel(op) check. Ik ontwikkelde en implementeerde beleid binnen het onderwijs, werkte met gemeentes en de overheid, gaf bestaande trainingen en ontwikkelde nieuwe trainingen voor leerlingen, docenten of directies. Dat alles moest natuurlijk met beide benen op de grond, down to earth en wat je ook doet vooral niet lilalala spiritueel en zweverig zijn. Dus hupsakee in dat hoofd blijven.
Mijn oma was medium
Van huis uit heb ik juist meegekregen dat er zoveel meer is dan dat wij kunnen zien, horen, begrijpen of kunnen verklaren in het leven. Niets zweverigs aan, het is gewoon het leven. Zo geloofde ikzelf als enige van het gezin tot mijn zevende in God (die ik overigens ook niet zien kon) en was mijn oma een medium, zij kon heel veel mensen ‘zien’ die al waren overgegaan. Dat was voor ons heel normaal, al zag ik ze zelf niet. ‘Amma zie je iets? Is er iemand?’ Het was al snel duidelijk dat je het over onzichtbare zaken niet moest hebben op de Rooms Katholieke school waar ik op zat (daarbuiten overigens ook niet), tenzij het over God ging.
Waarom er zoveel IJslanders nog geloven in de elfen
In IJsland is er zoveel dat je niet direct ziet of kan verklaren, zoals het geloof in de elfen (het verborgen volk). Terry Gunnell, een professor folklore aan de Universiteit van IJsland, werd in 2013 gevraagd waarom er zoveel IJslanders nog geloven in elfen. Hij was niet verrast door de brede acceptatie van de mogelijkheid van elfen en zei:
“Dit is een land waar je huis kan worden verwoest door iets dat je niet kunt zien (aardbevingen), waar de wind je van je sokken kan blazen, waar de geur van zwavel uit je kranen je vertelt dat er onzichtbaar vuur is niet ver onder je voeten, waar het noorderlicht de lucht tot het grootste televisiescherm ter wereld maakt, en waar warmwaterbronnen en gletsjers ‘praten’. Kortom, iedereen is zich ervan bewust dat het land leeft, en men kan zeggen dat de verhalen van verborgen mensen en de noodzaak om zorgvuldig met hen samen te werken, weerspiegelt dat het land respect vereist.” (Vrij vertaald uit het artikel van NDTV, Iceland’s hidden elves get political representation, dec 22, 2013).
Wie probeer ik nou eigenlijk te overtuigen?
Langgeleden ben ik lila kwijtgeraakt en heb ik er onbewust afstand van genomen. Mijn relatie met de kleur lila is nog steeds uitdagend en wonderlijk, maar lila mag er inmiddels zijn. Het verklaren, begrijpen, onderzoeken, wetenschappelijk onderbouwen en ga zo maar door zit er goed ingebakken. Maar wie probeer ik nou eigenlijk te overtuigen? Het antwoord werd mij tijdens één van de gratis introductielessen van de kleurencursus die ik geef zo klaar als een klontje: mijzelf. Want voor de ander bleek het helemaal niet zo nodig.
Het draait allemaal om balans, ook met kleur
Communiceren met kleur doet iedereen bewust of onbewust. De Colour Comfort Methode en de Colournostics hebben mij veel diepgang gebracht rondom de betekenis van kleur en persoonlijke groei. Het is fijn om steeds meer te leren en mijn kennis door te geven. Onlangs herkende één van de deelnemers van de gratis introductieles die ik geef mijn lila struggle. Toeval of niet, ook zij komt uit het onderwijs en verlangt naar meer spiritualiteit in haar leven. De angst om als zweverig weggezet te worden door haar omgeving maakt dat – ondanks het lonken van lila – deze kleur haar toch ongelooflijk afstoot. Het draait allemaal om balans in het leven. En mocht je twijfelen, spiritualiteit hoeft echt niet zweverig te zijn.
Gratis introductieles van de kleurencursus
Wil je ook een gratis introductieles van de kleurencursus volgen waarin ik je onder andere vertel wat kleur is? Hoe wij kleuren zien en hoe wij deze kiezen? Kijk dan op de website krachtvankleur.nl en meld je aan voor de eerst volgende introductieles.
