“Wat was dat fijn” fluistert Josefien me toe als ze in de tuin naast me komt zitten. ”Het is net alsof ik de handen en de aanrakingen nog voel, alsof de massageworkshop nog gaande is.” Het is even stil, ze sluit haar ogen, ik kijk naar haar en voel een glimlach op mijn gezicht verschijnen. We zitten stil naast elkaar, ik geniet van haar en de zonnestralen op mijn gezicht. Ik voel de rust in mijn lijf en ben blij dat de massageworkshop, die ik net heb gegeven, zo goed is gegaan.
Ze mist de aanrakingen
“Wat smaakt dat naar meer zeg. Ik heb echt wel behoefte aan aanrakingen. All over the body. Op mijn rug en schouders was het alsof ze naar de handen toe bewogen tijdens de massage.” Het is weer even stil. En dan opent Josefien haar ogen, gaat rechtop zitten en draait zich met haar hele lijf naar me toe. “Weet je wat het oproept?” Ze kijkt me onzeker aan, ik zie een traantje biggelen. “Dat ik de aanrakingen mis, ik krijg ze alleen als ik een massage boek of aan een workshop als deze meedoe. Het maakt me verdrietig en ik voel me dan heel alleen. Is het eenzaamheid?” Ik kijk haar aan en zie meer tranen rollen.
Met mijn ogen en zonder woorden nodig ik haar uit om meer te vertellen. Ik voel tintelingen in mijn hartstreek, het is compassie met haar. Eerder heeft ze me verteld dat haar man drie jaar geleden is overleden, dat ze haar weg wel weer heeft gevonden en dat ze het gemis aankan.
Haar ontdekking mag er zijn
“Fjioe” zegt ze met een diepe zucht. ”Dit is wel een confrontatie, ik voel nu ineens hoe ik zijn aanrakingen mis.” Ik wil haar troosten, en wil haar ruimte geven om bij haar gevoel te blijven. Ik pak haar handen vast en aai er zachtjes over, zonder woorden. Die zijn even niet nodig. Haar ontdekking mag er zijn, het is goed. We zitten minutenlang zo bij elkaar.
Ze vertelt over haar man en het gemis
Ik haal een diepe ademteug, maak oogcontact en tast af of ik iets kan zeggen. Ik besluit het te doen en vraag haar of ze er iets meer over wil vertellen. Over haar man, het gemis en de ontdekking die ze nu doet. Na een aarzelende start komt er een waterval van woorden waarin ze haar tranen laat lopen en vertelt over haar fijne fysieke contact met haar man.
Dat lucht op
“Zo zeg, dat lucht op. Fijn dat ik er even over mocht praten en dat je hebt geluisterd. Dank je wel.” Al die tijd heeft ze mijn handen vastgehouden, we laten elkaar nu los. Ik maak het Namasté-gebaar. Josefien staat op. Met haar woorden “ik kom zo weer terug” loopt ze de tuin uit.
In de AndersMagazines staan blogs over persoonlijke ervaringen en bewustwording uit het leven van de schrijvers. Dit blog staat in AndersMagazine 19. Je vindt het op https://vakantieanders.nl/magazines/. Elk nummer is een download, het is nog gratis ook.
