Ze is 47 en plukt gedachteloos aan haar oranje backpack. Haar vingers volgen de stiksels, de stof voelt stevig, klaar voor avontuur. Haar leven en verhalen schuiven als dia’s voorbij. Die ene zin van haar moeder staat nog steeds in haar geheugen gegrift. Soms voelt het als vandaag, maar het is 35 jaar geleden. Hoe kan dat? Aan alles merkt ze dat het tijd is om afscheid te nemen van herinneringen die haar te lang hebben vastgehouden. Tijd om nieuwe, blije herinneringen te maken. Tijd om de tand des tijds een afscheidskus te geven en te kiezen voor het leven. Haar leven.
Teruggekomen van haar vakantiezomer
De geur van zonnebrand en zee hangt nog in haar hoofd. Ze heeft zin om haar vriendinnen weer te zien. Maar wanneer ze naar buiten loopt, ziet ze bij het tuinhekje, tot haar grote verbazing, haar vader verdwijnen. Zijn rechte rug gebogen, een koffer naast hem en een grote gele taxfree tas. Dat beeld blijft. God, wat was ze verdrietig en boos, maar dat kwam later.
Even terug in de tijd
Het hing die vakantie al in de lucht. Er was iets, maar wat? Haar ouders deden samen leuke dingen, maar hadden ook stille ruzies. Papa sliep op de bank ‘vanwege zijn rug’, maar in het zwembad mocht ze er gewoon op liggen. Mama belde steeds met tante Mariek. Een goed antwoord kreeg ze nooit.
Weten dat er iets mis is
Ze had liever gezien dat haar ouders de ruzies hadden uitgevochten, zodat ze kon voelen dat het tussen hen niet meer klopte. Nu bleef ze maanden in de war, met een vage pijn in haar buik. Weten dat er iets mis is, maar iedereen horen zeggen dat het goed is; dat laat je zo twijfelen aan jezelf. Het doet je wankelen en het vertrouwen wordt beschadigd.
Voelen dat er iets schuurt
Misschien herken je het gevoel dat er onder de oppervlakte iets schuurt en dat je toch maar meegaat met het verhaal van de ander. Het heeft haar een scherp gevoel voor sfeer gegeven, en een neiging om altijd te checken of alles wel oké is, ook als haar lief zegt van wel. Tegen vriendinnen zegt ze: “Houd ruzies niet weg bij je kinderen. Ze voelen het toch wel, en anders leren ze vooral om te twijfelen aan hun eigen gevoel.”
De oranje rugzak
Nu is ze klaar voor een nieuw avontuur. We hebben haar verhaal, angsten en verlangens in kaart gebracht. Dit keer geen leven vanuit aanpassing, maar vanuit vertrouwen. Haar intuïtie als innerlijke tomtom. Ze heeft de regie terug. Ze koopt een oranje rugzak. Oranje staat voor avontuur, verlangen, je diepste gevoelens volgen. Voor vrijheid, verbinding, lef. Het is haar symbool om buiten de lijntjes te kleuren. Om te voelen dat haar eigen weg het beste plan is. Met lucht, liefde en lichtheid.
Kleurpsychologie bij gedragsverandering
In de praktijk werk ik met kleurpsychologie bij gedragsverandering – een manier om via kleur zicht te krijgen op emoties, gedrag en verlangens. We hebben samen gewerkt aan het loslaten van de tranen van toen. Eerder had ze geen idee wat haar nu echt in de weg zat. Maar door met kleur te werken, werd zichtbaar wat ze zelf nog niet onder woorden kon brengen. Zo ontstond ruimte voor die rugzak vol nieuwe herinneringen en het lef om hem te dragen.
“Door met kleur te werken,
werd zichtbaar wat ze zelf nog niet onder woorden kon brengen.”
Wil jij ook weer vrij en onbevangen leven?
Wil je leren vertrouwen op wat je voelt? In mijn werk als expert in kleur en gedragsverandering gebruik ik kleurpsychologie om zichtbaar te maken wat nog onuitgesproken is. Zodat je keuzes maakt die écht bij je passen.
Nieuwsgierig wat kleurpsychologie voor jou – of in je werk – kan betekenen? Meld je aan voor de opleiding Kleuren van Geluk en ontdek hoe jij kleur kunt inzetten voor verandering.
