We genieten samen van de laatste zonnestralen van de dag, gehuld in warme wollen vesten, terwijl we een geurende muntthee nippen op een terras. Alsof we het laatste beetje zomer willen vangen, de warmte op onze wangen voelen voordat de herfst ons omhult met haar koelte.
Nu is het echt voorbij
Terwijl we daar zitten – en ik vertel over mijn spannende plannen voor de Colorfall cursus, alleen die naam al – sluipt langzaam de andere kant van de herfst het gesprek binnen: de dualiteit van de herfst. Het moment van ‘nu is het echt voorbij’ voelt als een steek.
Dat het licht verdwijnt
“Waar zit voor jou dan die weerzin?” vraag ik aan Carla, terwijl ik haar neus zie optrekken bij de gedachte aan de herfst. “Het moment dat het echt voorbij is. Dat het licht verdwijnt, dat het luchtige gevoel door mijn vingers glipt en de zomer uit mijn lijf en ziel verdwijnt”, zegt ze. Terug naar binnen gaan brengt een gevoel van weemoed met zich mee. En dat gevoel bereikt zijn hoogtepunt wanneer het groen echt verdwenen is en het laatste blad knispert.
Het zonnige nazomeren verdwijnt
Voor Marije is de vrijheid voorbij. Nieuwsgierig vraag ik haar: “Maar wat is er dan voorbij?” Ze antwoordt: “Vrijheid betekent voor mij blote voeten, lange zomeravonden, buiten leven en rosé drinken aan zee.” Voorbij, het moment waarop het zonnige nazomeren verdwijnt en het laatste zilt uit je haren wordt gewassen. De dag dat het zwoele in de lucht plaatsmaakt voor de robuuste herfststorm. Dat moment! Dat besef! Carla zucht nog eens en haar gezicht licht op. “Als dat moment komt, dan kies ik voor dikke sokken, zachte sfeerverlichting en stamppot met jus. Dat dan weer wel!”
Het lef van de natuur
Voor Marije is het moment van het laatste vallende blad juist fascinerend. Het loslaten van al die blaadjes, en het lef van de natuur om zelfs de kostbare vruchten van het seizoen vrij te geven. Loslaten en naar binnen keren, daar nodigt de natuur ons voor uit. Ze vertelt verder: “Meebewegen, noem ik dat. Dat was niet altijd zo, hoor. Het was echt een worsteling, maar nu weet ik beter. Het meebewegen met de natuur helpt me om naar binnen te keren en zo geef ik energie aan mezelf en zit ik in de herfst gewoon lekker in mijn vel. De herfst is voor mij als een soort spiegeltje, spiegeltje aan de wand.”
In alle rust laat ik de seizoenen van me afglijden
Voor mij betekent het de wereld een beetje kleiner maken. Me terugtrekken in mijn dikke, wollen, roze coltrui. In dit breisel kan ik me net zo behaaglijk verdiepen als in mezelf. In alle rust laat ik de seizoenen van me afglijden. Verteren en verwerken, net als onze natuur dat doet. De blaadjes en zaadjes op waarde schatten en rust nemen. Aandacht voor creativiteit, vorm geven aan wat er speelt en genieten van de prachtige kleuren die in de herfst zo mooi intens, rijk en verdiepend werken. Wat een uitnodiging!
Wat een heerlijk gesprek en wat een mooie inzichten. Colorfall, die staat voor die warme magische kleurrijke revolutie in ons, voor de warmste herfst ooit. Gun jezelf deze gesprekken en dit heerlijke cadeau en geniet. Kleur is magisch en kleurrijk leven is een keuze.
Herfstblaadjes dwarrelen als confetti,
het laatste restje zomer neemt feestelijk afscheid.
